-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
Good books on Korea:
|
Reisverslag Anja
woensdag 10 september
Tegen de heenreis zag ik wel een beetje op, 10 uren in dat vliegtuig, zou wel weer niet kunnen slapen dus dan duurt zo’n
reis met al z’n vrijheidsbeperkingen wel erg lang. Na de warme hap besloot ik echter de ogen te sluiten en ze zo lang
mogelijk dicht te houden, slaap of geen slaap. Dat heeft geholpen, uiteindelijk viel de reisduur toch nog erg mee en zo’n
anderhalf uur voor aankomst in Seoul kreeg ik een soort ontbijt voorgeschoteld en even later werd de daling/landing ingezet.
Ik was er helemaal klaar voor, had al gedroomd van een heerlijke hotdog, en dit in Korea dan wel in de meest letterlijke
zin want die winkel waar ze levende, gevilde (met en zonder kop+staart) hond verkopen als maaltijd, wil ik toch zekers
bezoeken!!! Vraag me trouwens af of ze hier in Seoul ook de uitdrukking ‘de hond in de pot’ kennen…….. offeh: ‘geef mij
Fikkie maar in m’n portie’……..
Direct na het verlaten van het vliegtuig, zag ik al een grote blonde semi-Koreaan op me staan wachten, Kim Lee Mr Jotze
had gelukkig op mijn aankomst gerekend, jawel, ik werd hartelijk ontvangen en in de blauwe Hyundai Click, dat is voor
de Europeaanse autokenner de Hyundai Getz vertrokken we richting huis. Onderweg nog een (te) plotseling remmende
Koreaanse brokkenpiloot omzeild (nog net geen gierende bandjes…..) en een putdekselgat geraakt, maar we kwamen toch
heel thuis.
Eenmaal thuis gelijk de boodschappen uitgepakt, Christien beweert dat de dropjes voor de UNESCO zijn, nou die smoes had
ik nog niet eerder gehoord maar die verdient wel een originaliteitsprijs. De kaas en rookworsten zijn zeker voor de katten????
donderdag 11 september
In de ochtend lekker rustig aangedaan en in de middaguren de auto bij het Kyobo gebouw neergezet en een aantal blokken
door Seoul gelopen. Mijn eerste Koreaanse maaltijd genuttigd (echte Japanse noodles) en daarna het meest originele
Koreaanse toetje gehad: ijsje van MCdonaldi!!! In de avonduren hebben we ons zeer vermaakt bij collega Walter en
vrouw Anneke, eerst een borrel en daarna een gezellig dineetje met koffie en Sambuca na. En om dat nooooooit meer
af te leren, voor het slapengaan nog een laatste Sambuca in de tuin bij Jitze en Christien, ja ja, die koffiebonen
heb ik opgegeten!
vrijdag 12 september
Ze hadden toch wel wat beter weer voor me mogen bestellen. Ik zit hier met een bikini én een badpak in m’n koffer,
en wat krijgen we voor weer: tyfoon Maemi, komt vannacht om 03.00 uur aan land en zal misschien ook nog een aanval
gaan uitoefenen op Seoul. Ik ben blij dat ik niet met Renaud morgen uit Wladiwostok moet aankomen want ik denk dat
die vlucht via Berlijn omgeleid gaat worden. Ik hoop dattie anti-misselijkheidspilletjes bij zich heeft en een
buiklanding niet erg vindt (in/met een vliegtuig dan he…).
Vanmiddag met Jitze de musical ‘Singin’ in the Rain’ uitgevoerd zonder publiek in een vrij leeg Seoul (het is hier
de lokale Chusok vakantie). Een lekkere pot Koreaans gegeten, namen kan ik niet onthouden hoor, d’r zat van alles
en nogwat in en was erg lekker. Daarna nog een chocolaadje en wat inktvishapjes van de markt geproefd en vervolgens
maar weer richting huis want de voeten waren wel erg nat geworden……Voor het thuisdiner nog snel even naar een mooi
uitzichtspunt in de stad gereden omdat het heel helder (maar wel zwaarbewolkt) weer was. Heb nog snel een
illegaal filmpje gemaakt want waarom zijn er in Seoul uitzichtspunten: juist, om niet van te mogen filmen/fotograferen,
logisch toch? Er kwam nog een Koreaan met een bestraffend vingertje voorbij toen ik toch de videocamera wilde gebruiken.
Toen ik hem niet meer zag, heb ik lekker toch nog een stukkie gefilmd, ha ha, ……..
zaterdag 13 september
De dag rustig begonnen, beetje in de tuin gezeten met Christien en Yde terwijl Jitze al naar het vliegveld was
gegaan om nieuwe collega (Phyllis) op te halen. Tegen circa 11.00 uur met Christien en Yde naar de Carrefour gegaan
om boodschappen te doen. Na het shoppen in het Carrefour gebouw nog even een hamburger happen bij Burger King. Naast
ons zaten 2 oude Koreaanse vrouwen gezellig met elkaar te babbelen terwijl ze tegelijkertijd (en ik lieg niet!!!)
elkaar zaten te voeren en op de meest onsmakelijke manier ‘noodles’ vanuit een grote metalen soepkom naar binnen zogen.
Zo krijgt de hamburger weer een geheel nieuwe (bij)smaak…….. Op de terugweg naar huis in de auto vielen Yde’s ogen
langzaam maar zeker dicht en eenmaal thuis gekomen, ging hij dan ook gelijk naar bed. Jitze ging in de namiddag
opnieuw naar het vliegveld om Renaud op te gaan halen. Het bleek een geslaagde vlucht te zijn geweest,
vooral voor de mensen die van een achtbaantraject houden…………. maar hoe dan ook, Renaud is toch goed aangekomen.
‘s Avonds zijn we eerst gaan eten met z’n vijven (Jitze, Christien, Renaud, Phillis en ik) in een Koreaans restaurant.
In het midden van een ronde tafel zat een te verwarmen ijzeren bolle plaat en daar werd vlees op gelegd. Aan tafel
had je verder een aantal bakjes met sausjes en groentes en zodra het vlees gaar was, kon je dat op een slablad
leggen en met garnering opeten. Biertje erbij en klaar is Kim! Na het eten zijn we wat alcoholische drankjes gaan
nuttigen in de ‘kweenienaamniemeer’ bar, helaas hadden ze geen Bloody Mary op de kaart staan en zelfs de
Marguarita (die er wel op stond) kon niet geserveerd worden. Nou, dan ben je flauw, dus ik zat daar te janken
aan die bar maar gelukkig wist Christien dat de ‘Sex on the Beach’ ook erg lekker was (waar zou ze dat
uitgeprobeerd hebben?????) dus mijn avond verliep verder erg vrolijk en gelukkig! Na de eerste tent gingen
we nog even langs de Ierse Pub, daar ook nog een sex op het strand genomen en daarna naar huis.
zondag 14 september
Met Jitze en Renaud in de auto door Seoul gereden, gelukkig was het vandaag weer droog en we zijn uitstapt
in de wijk Itaewon waar ook de Amerikaanse basis is. Beetje rondgehobbeld en Amerikaantjes in Seoul ‘bewonderd’.
Ik zag een Chinees ogende man die van die naamstempels verkocht. Heb er geen gekocht, maar ik zit er wel aan te
denken om dat als souvenier mee te nemen. Wilde eerst nog eens kijken of er meer van dit soort verkooppunten in
de stad zijn, en wellicht (ja, ben je nou Nederlander of niet!!!) goedkopere. Daarna naar het Hyatt hotel gereden.
Het uitzicht over de stad vanuit dit hotel is prachtig en zou nog mooier zijn als er niet zo’n wazige grijze smog
zou hangen. Op het terras een colaatje gedronken en daarna weer huiswaarts gekeerd. ‘s Avonds hebben we thuis
gegeten met z’n allen en daarna weer tot laat in de tuin zitten kletsen en drinken.
maandag 15 september
Al vroeg vertrokken Jitze en Renaud naar de stad, voor Jitze weer een ‘gewone’ werkweek en Renaud had in de stad
een zakelijke afspraak. Christien, Yde en ik bleven ‘s ochtends thuis spelen. In de middaguren ben ik met Christien
naar Nandaemun Market gegaan, dat is een markt waarvan je na uren lopen zegt: en nu eventjes de komende jaren geen
markten meer! Maar uiteraard wel erg leuk om doorheen te slenteren en in allerlei vage kledingbakken te graaien. We
liepen van de markt naar de ambassade waar Jitze nog een aantal laatste zaken moest regelen voordat we met hem mee
naar huis konden rijden. Eva zou een verjaardagstaart voor Christien langsbrengen en op de oprit zetten dus toen wij
thuis aankwamen, hebben we de oprit eerst op taart onderzocht, voor we tot het huis doorreden.
‘s Avonds nodigde Renaud ons uit voor een diner bovenin de Jongno tower, het uitzicht was echt prachtig
en het eten heerlijk. Helaas had ik m’n videocamera weer eens thuis laten liggen…….
dinsdag 16 september
Hiep hiep hoera, Christien is jarig! Ze had een hele vette (Grease) CD op haar verjaardag gekregen van Jitze,
via Yde, via Christien (vollugt U em nog?) en ik had voor de jarige nog een geurtje meegenomen en voor de
moeder/zoon relatie een paar ‘ik-ga-lezen’ boekjes. Is nog wat aan de vroege kant voor Yde, maar tja, je kennie wetu he?
In de ochtend kwamen Eva, Josefien en David langs. Yde was een beetje hangerig en kon de speel-spirit niet echt te
pakken krijgen, helaas. Tegen de tijd dat het bezoek weg zou gaan, was dit uiteraard ineens wel het geval, dus bleven
ze nog een halfuurtje langer. Christien kreeg in de middaguren nog een aantal telefoontjes uit het buitenland en nadat
Yde z’n middagslaapje had gedaan, zijn we even langsgegaan voor een kopje koffie bij Anneke, die Christien’s verjaardag
niet vergeten was zodat ze nog een kadootje kreeg. Nadat pappa Jitze uit z’n werk (mutterend en vloekend, slechte
dag gehad……. ggrrrrrmmmphhhhhhh, hij wilde n’em zo snel mogelijk vergeten en nou staat ie ook nog in het reisverslag,
SHIT) thuiskwam, zijn we gaan eten bij de ECHTE Koreaan, op de grond dus. Voor mij betekent dat bijna hetzelfde
als VAN de grond want het eten met stokjes lukt me echt maar zeeeeeeeeeeeeeer matig, en dat is nog behoorlijk
positief uitgedrukt. Maar het voedsel wat ik WEL binnenkreeg, was zeer de moeite waard, ik vond het erg lekker
(boer, knoflooklucht, kimchi forever!!!), nee, maar echt serieus!
woensdag 17 september
Tegen 12.00 uur ging ik met Christien en Yde naar het Kyobo gebouw, waar onze wegen scheidden. Christien wilde
geld pinnen en nog naar de supermarkt en mijn missie van de middag was: het Hard Rock Café Seoul vinden om mijn
verzameling glazen (hurricane en tequilla) aan te vullen. Na een uurtje rondslenteren/winkels bekijken stapte ik
een metrostation in. Daar kwam al gelijk een aardige Koreaan op me af om te vragen of ik hulp nodig had. Ik dacht nog:
een aardig volkje die Koreanen, maar toen dat vervolgens nog een drietal keren gebeurde, kreeg ik sterk het onbehaaglijke
gevoel dat het wellicht aan mijn haarkleur lag (ikweenieblondie…………….).
Maar alle gekheid in een wokkie, ik kwam bij de juiste metrohalte weer onder de grond vandaan en met de plattegrond
(van Seoul, ja ja wat dacht je dan, Noord-Sleen?) in de hand, liep ik in de richting van het Hard Rock Café. Daar had
ik overigens geen adres van, het stond ook niet op de plattegrond, maar ik had het zo’n beetje onthouden van een stukkie
in de Lonely Planet. En zie, na een hele wandeling en tweemaal navragen kwam ik uiteindelijk aan bij het Hard Rock Café.
Ik stiefelde gelijk de trap af naar de bar, maar nee hoor, pas open na 17.00 uur. Gelukkig was de ‘giftshop’ wel open dus
ik kon toch weer lachen. Totdat bleek dat ze geen hurricane en tequilla glazen meer hadden maar wel van die suffige
theeglazen, bah stelletje non-alcoholisten!!! Oh ja, na even zoeken bleken ze toch nog bierglazen te hebben, maar ja,
die verzamel(de) ik niet………….. Kortom, nu staan er straks twee ‘verdwaalde’ bierglazen tussen mijn ‘collectie’.
Weer teruggelopen naar de metro en na een zevental haltes er weer uit bij Insa-dong. Op zoek naar naamstempels
en geloof me, dat was flink zoeken. Maar wie zoekt zal vinden, en dat heb ik ook gedaan, maar niet het model dat ik
leuk vind, dus ik denk dat ik morgen nog maar even terug ga naar dat menneke dat we afgelopen zondag gezien hebben.
donderdag 18 september
Ik lag nog in bed toen ik het al hoorde: regen, regen, regen…… zelfs Yde moet het in z’n slaap gehoord hebben,
want die werd pas wakker rond een uur of half elf! Enige tijd later gingen Christien en Yde naar de Carrefour
en ze ‘gooiden’ mij uit de auto bij het metrostation. Mijn voornemen om het Seoul World Cup Stadion te bezoeken,
liet ik maar gaan want ik had geen zin om met de videocamera in de stromende regen op pad te gaan. Ik ging daarom
het stempelmannetje in de wijk Itaewon weer opzoeken. Heb daar twee handgemaakte naamstempels laten maken en ben in
de stromende regen nog wat door de hoofstraat gelopen. Dat verveelde al vrij snel dus ik besloot dan maar om nog weer
een bezoekje te brengen aan de wijk Insa-dong. Heb bij de ‘tourist office’ een tour gereserveerd voor a.s. dinsdag
naar de Demilitarized Zone (DMZ) en Panmunjeom. Rond zes uur besloot ik richting het Kyobo gebouw te gaan, in de hoop
dat ik mee naar huis zou kunnen rijden met Jitze. Helaas, die gaf mij het slechte bericht dattie nog uuuuren zou
moeten overwerken en aangezien ik niet van plan was daarop te gaan wachten of hulp te verlenen
(oooooh, wat gemeeeeeeen) ben ik met de metro teruggegaan en het laatste stukkie bergopwaarts heb ik een taxi
genomen, ik heb me laten vertellen dat dat ook wel de Addy-methode genoemd wordt??? Nou ja, anyway, Christien
heeft nog een appeltaart en een wietcake, eh, notencake gemaakt voor morgen en Jitze kwam inderdaad pas rond half
tien thuis (!!!!)
vrijdag 19 september
Yde’s tweede verjaardag. Pappa Jitze maakte me wakker met de mededeling of de cameraploeg s.v.p. wilde opstaan
om het uitpakken van de cadeautjes te filmen. Nou, dat is een hele speelfilm geworden met
toooeeeet-toooeeoet-brrrrrmmmm-brrrrrmmm enz. Het eerste grote pakket had als inhoud twee grote Tonka auto’s en
dat vond Yde helemaal het einde. Er volgden nog vele andere cadeaux, van een race-auto tot een kleine mondharmonica!
Er waren er eigenlijk te veel om op te noemen, maar de auto’s zijn en blijven toch verreweg de favoriete speeltjes!!!
Het was een zeer geslaagde verjaardag, het verliep allemaal soepeltjes, de kindertjes kwamen rond 14.00 uur en
kregen eerst drinken met taartjes (soesjes met slagroom) en de moeders konden genieten van de heerlijke appeltaart.
De opnames die ik maakte van diverse momenten, zullen we zeker nog eens bekijken voor ik weer vertrek richting Istanboel!
Christien voelde zich helaas niet zo geweldig (de laatste dagen last van een soort verkoudheid die maar niet wil
overgaan) en heeft vandaag een aantal aspirines genomen. Als avondeten hebben we bij de Pizza Hut een grote pizza
besteld. Nadat Yde rond 20.00 uur naar bed was gebracht, zaten Jitze, Christien en ik nog een uurtje in de woonkamer
en daarna ging Christien naar bed en gingen Jitze en ik nog een biertje pakken. Eerst een ‘proef-setje’ van 3 biertjes
genomen bij de Micro Pub. Daar hadden ze zo’n mooie ‘comment card’ op tafel liggen, waar je je bevindingen van het
restaurant/bar op kunt aangeven. Alleen de woorden ‘comment card’ waren in het Engels geprint, al de andere tekens
op de kaart waren in het Koreaans. De serveersters waren echter graag bereid de hele kaart even te ‘vertalen’ in het
Engels. We hebben de kaart netjes ingevuld. Daarna kwamen ze vragen of we nog een biertje wilden, ja, we wilden nog
wel een witbiertje. Nou, die hadden ze in 2 soorten: weissbier en pissbier, tenminste, zo klonk het op z’n Koreaans,
we besloten derhalve maar wijselijk voor het weissbier…………Op de tafel zat overigens een klein roodbruin vierkantje,
dat had ik ook al gezien op de tafels van het restaurant waar we dinsdag hadden gegeten. Terwijl Jitze zich nog
hardop zat af te vragen wat dat toch wel niet voor een raar dingetje was, drukte ik op het midden van het vierkantje
en er brandde even een rood lampje. En jawel hoor, daar kwam gelijk de serveerster aangerend……… Geweldig, zo’n
infrarood systeem, nu weet Jitze in het vervolg tijdens z’n lunches de serveersters te roepen zonder de aandacht
te trekken met rare gebarentaal………… Daarna nog twee biertjes gedronken bij Boogie Boogie en om circa 01.00 uur
namen we een taxi terug naar huis.
zaterdag 20 september
Jitze, Yde en ik zijn om ongeveer 11.00 uur richting Seoul Tower vertrokken. Christien had een rustdag (die voelde
zich toch nog steeds niet 100%) dus verlieten de druktemakers het huis. We konden met de auto vrij dicht bij de toren
komen, alleen nog een klein stukje weg stijl omhoog (circa 400 meter) en toen waren we er. Je gaat met een lift naar de
3e etage, vanwaar je werkelijk een machtig mooi uitzicht hebt, als het weer tenminste meezit. En dat zat het vandaag, het
was erg helder dus je kon echt heel ver kijken. Vanaf de toren Seoul gefilmd, met commentaar van Yde op de achtergrond,
dat galmde mooi de hele etage over. Op de terugweg belde Jitze nog even met Christien om te vragen of we ergens lunch
mee zouden nemen en toen bleek dat Christien lekker weer was gaan slapen na ons vertrek, en geef d’r eens ongelijk.
Tegen een uur half vijf zijn we met z’n allen in de auto gestapt. Eerst de auto laten wassen (binnen en buiten) en daarna
doorgereden naar het World Cup Stadion gereden. Daar hebben we bij de Carrefour supermarkt (onderin het stadion) een fles
drank en cassettebandjes voor mijn videocamera gekocht en zijn daarna twee verdiepingen omhoog gelopen om het stadion
te bekijken. Het was inmiddels tien over zes, het slechts nieuws was dat het stadion toegankelijk is voor publiek
van 09.00 uur tot 18.00 uur. Ook na vriendelijk aandringen (we waren bijna familie van Hiddingo……) van Jitze bij
een ‘bewakingshokje’ mochten we helaas het stadion niet betreden. Nieuwe dagen, nieuwe kansen!!! We zijn wat gaan
eten bij de Lotteria (Koreaanse fastfood) waarbij Yde ons het vermoeden gaf dat hij ‘s middags niet had geslapen want
hij was behoorlijk lastig en huilerig. We zijn na het eten naar huis gereden en daar hebben we de videobeelden bekeken
die ik de afgelopen dagen heb gemaakt. Rond een uur of negen lag Yde pas in bed. Vervolgens proefden Christien en ik de
inhoud van de in de Carrefour gekochte drank, het was alcohol met anijssmaak. We dachten dat zou smaken als Sambuca,
maar het was veel scherper van smaak en Christien vond het niet zo geweldig. Ze ging over op de Sambuca, ik ook, nadat
ik eerst mijn én Christiens glas had opgedronken, hik………. We zijn in de tuin gaan zitten en rond middernacht vond
Jitze het welletjes, hij had het een beetje koud. Christien en ik haalden herinneringen op over klasgenoten en
vrienden/kennissen uit (omgeving) Emmen. Tegen halfeen zijn we gaan slapen.
zondag 21 september
Rond 13.00 uur zijn we met z’n allen in de auto gestapt om wat van het landschap te gaan bekijken buiten de stad.
We volgden route 6 en reden een heel stuk langs de rivier Han (de rivier die door Seoul loopt) en vervolgens ‘het
binnenland’ in. Ik vond de omgeving mooi want we reden door groene heuvels (landelijk gebied) en dat geeft je echt
een heel ander vakantiegevoel dan in zo’n grote stad als Seoul. Yde viel om een uur of twee in slaap en wij reden door
totdat hij weer wakker werd. Dat was rond drie uur en toen zochten we een restaurantje om wat te gaan eten. Ergens in
een gehucht stopten we bij een zaakje waar we verwachtten iets te kunnen nuttigen. Jitze legde in z’n beste Koreaans
uit wat we wilden eten (“die hond aachterin de tuune die wilt wie niet op oeze bordn hebn, doe oes maar wat van die
soep met gewoon rundervlais ofzo, met wat van die deurzichtige sliertn d’r in, en een bakkie riest d’r baai”),
nou, en dat had ie perfect besteld want dat kregen we inderdaad op tafel!!! Wat is die vent toch goed he :-))) Nou
ja, OK, zo ging het niet helemaal, maar met wat handen- en voetenwerk kregen we toch dit gerecht voorgeschoteld.
Na deze maaltijd reden we terug naar de stad en we kwamen rond 18.30 uur thuis. Daar hebben we nog even in de tuin
gezeten en Yde nog wat rond laten rennen en toen gooide pappa Jitze nog wat pruttelbaars in de frituurpan. Wat van
die kleine loempia’s (‘spring rolls’), patat en wat vleesachtigs. Toen zaten we echt helemaal vol en werd het voor
Yde zo’n beetje bedtijd. Voordat ie echter ging slapen, hebben we nog even, net als gisteren, mijn video-opnames van
vandaag bekeken. Voor het slapengaan hebben we vervolgens onder het genot van een glaasje port en stukkie Brie
sterke verhalen verteld (jeugdherinneringen opgehaald……..).
maandag 22 september
Om half elf stond ik al in de metro, planning van de dag: eerst naar het World Cup Stadion (om het ditmaal van binnen
te kunnen bekijken) en daarna shoppen in Lotte Department Store. Aan de westkant van het world cup stadion is de
officiële ingang en daar staat een hele fotogalerij van wat er in en rond het stadion gebeurde tijdens de World Cup
2000. Echt lachen hoor, complete Korea en Hiddingo-gekte! Als je ooit nog eens in Seoul komt, is dit aan te bevelen
om te gaan bezichten, zeker als je ook nog eens voetbalfanaat bent. Je kunt het stadion voor 200 Won bezichtigen, je
moet bij binnenkomst je naam en land van herkomst in een boek schrijven en daarna mag je het stadion in en een
supportersvak inlopen. Op weg naar Lotte Dept. Store werd ik in de metro aangesproken door een groepje jonge Koreaanse
meiden. Er was er eentje die het durfde om mij in het Engels allerlei vragen te stellen. Eerst werd de te stellen vraag
in het Koreaans in de groep gegooid en even later wat giechelend aan me voorgelegd. Wat ik van Korea vond, waar ik
vandaan kwam, of ik ook de World Cup had gekeken, of ik het eten lekker vond, of ik getrouwd was etc.
Toen ik na een kleine lunch rond een uur of drie bij Lotte aankwam, zag ik daar een fraai bord voor de deuren staan:
today is our day off…… (nou, en bedankt he!!!!). Daar baalde ik dus stevig van want overmorgen vertrek ik alweer en
morgen heb ik een georganiseerde tour naar de Demilitarized Zone. Daarom de stadsplattegrond erbij gepakt en op zoek
naar een Hyundai Department Store, want volgens Christien kan je daar ook goed shoppen. En jawel hoor, op de kaart
stond bij het metrostation Apgujeong zo winkel vermeld. Ik de metro dus weer in en één overstap en vele haltes verder,
kwam ik dan aan waar ik wezen moest: bij Hyundai Dept. Store. Ach ja, en als je dan toch pech hebt, dan heb je gelijk
dubbel pech, want ik zag het al gelijk, zo’n mooi opgeplakt bordje bij de ingang met wat onvertaalbare Koreaanse krabbels
erop en de ijzeren rolluiken voor de deuren naar beneden. Ja hoor, ook Hyundai was vandaag gesloten, grrrrmppfffff………..
Dusssssss, de metro weer in (het verhaal van vandaag wordt zo wel saai he) en ik besloot dan maar wat te gaan slenteren
op de Namdaemun markt. En in de metro dacht ik: het zal vandaag wel de Kimchi-feestdag zijn want het meurde me daar
een partijtje in die metro, zo erg had ik het nog niet eerder geroken, getsiederriebah! Op de Namdaemun markt kocht
ik nog een paar shirtjes en daarna besloot ik wijselijk naar huize Bosma terug te keren, het laatste stukje in de taxi,
liever lui dan moe he! We hadden een echt Nederlands diner, stamppot zuurkool met rookworst, mmmmmmm, lekker hoor!
dinsdag 23 september
Mijn laatste volledige dag in Korea, rond 08.15 uur (gaaaaap) met Jitze, die naar de tandarts moest (hij zou een nieuwe,
gouden kroon krijgen, patsertje he!) meegereden naar metrostation Hyehwa. Na een beetje rondgelummeld te hebben in de
buurt van het Lotte hotel, kwam de bus voor de tour naar de Demilitarized Zone (DMZ) en Panmunjeom, de enige plaats
in de DMZ waar bezoekers/burgers mogen komen. De touroperator reed met twee bussen, helaas bestond de tour uit anderhalve
bus Japanse touristen, waardoor ik sterk de indruk kreeg dat de Japans sprekende gids 2x zoveel informatie verstrekte dan
de Engels sprekende gids. Vanaf het wegrijden van het hotel tot bijna aan de eerste stop, ratelde mevrouw de gids
JamamotoSusukiKawasaki in een saaie monoloog de hele rit door (in de microfoon), waardoor ik niet echt rustig kon genieten
van het voorbijglijdende landschap. Maar goed, we stopten eerst bij een uitzichtpunt (‘unifications observatory’) waar
we een korte videoband te zien kregen met uitleg over het uitzicht vanaf Zuid-Korea richting Noord-Korea. Nog een beetje
gefilmd en vrij snel gingen we verder naar de DMZ. Allemaal soldaatjes en ik geloof dat het de bedoeling was dat het
hele plaatje indrukwekkend had moeten zijn, maar ik vond het meer van het genre poppekast. Er kwam een ‘militair’ de bus
in (Koreaan in gewone burgerkleding) die onze paspoorten wilde zien. Hij wierp een blik op de pagina met foto en
persoonlijke gegevens en deed net oftie snapte wat er stond. Na 2 seconden was m’n buurvrouw aan de beurt en zo ging
het de hele bus door. Er bleef een Zuid-Koreaanse militair bij ons in de bus en bij Camp Bonifas moesten we de bus
even uit, daarna weer in, en vervolgens overstappen op een shuttle-bus van de JSA (Joint Security Area of Panmunjeom).
We kregen een lunch en daarna gingen we in de bus naar het centrale deel van Panmunjeom, waar o.a. gebouwen staan waarin
(indien gepland) vredesonderhandelingen plaatsvinden. In één van deze gebouwen (barakken) mochten we naar binnen,
er stond een tafel en exact over het midden van deze tafel ligt de grens tussen Noord- en Zuid-Korea. De Noordkoreanen
komen het gebouw aan de ene kant binnen, de Zuidkoreanen aan de andere. De zone van Panmunjeom staat bekend om
diverse ‘overloop-pogingen’ en het is dus een politiek uiterst gevoelig punt. Voor nadere en meer gedetailleerde
info: raadpleeg uw reisgids :-))) Rond half zes waren we weer terug in Seoul en omdat het mijn laatste avond was, had
ik Jitze en Christien uitgenodigd om nog een laatste keer met mij Koreaanse hap te gaan eten. Christien en ik kwamen
rond 18.45 uur bij Jitze’s werk en van daaruit gingen we naar het Koreaans restaurant waar we ook op Christien’s
verjaardag gegeten hebben. En we konden het nogmaals bevestigen, de kimchi is hier echt het best!
Na het eten liepen we nog een blokje om, ik filmde nog een straatje met honderdduizend neonlichtreclames en dat
waren dan de laatste beelden die ik filmde tijdens deze vakantie. Het is nu 01.30 uur, m’n koffer is gepakt en
morgenochtend rij ik met Jitze mee naar z’n werk, hij zet me ergens af waar ik een bus kan pakken naar Incheon
vliegveld. Ik vertrek hier volgens KLM schema morgen om 12.45 uur.
Graag wil ik Jitze, Christien en Yde heeeeeeeel hartelijk danken voor hun gastvrijheid en Lilly, Oet III en Boy
voor hun gezelschap. Ik was nog nooit zover richting het Oosten gereisd, Oost-Nederland was me al bekend,
maar dit is toch wel heel wat anders, ik heb het erg naar m’n zin gehad en het was echt een ervaring in kleuren,
en vooral geuren (kimchi forever!) Na zo’n maaltijd als vanavond moet je waarschijnlijk medelijden hebben met
de persoon die morgen naast me zit in het vliegtuig………
Anja, we vonden het erg leuk dat je er was, supergezellig, doe Bora de groeten ;)
|
|  | | (c)2004 Zofona Productions |
|
|
