Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2002 > nr 09 juni 2002

nr 09 juni 2002

Maandbrief 20020602

Met Els naar Namhae-do

In plaats van het oorspronkelijk geplande Floritopia in Anmyon-do (= eiland) zijn we een weekend naar het zuidelijk gelegen eiland Namhae-do gereden. Onderweg zie je hoe snel de lente om zich heen heeft gegrepen: de rijstvelden staan inmiddels onder water en overal zie je fel groene bedjes met jonge rijstplantjes die ze hier en daar al aan het poten zijn (gedeeltelijk met de hand, maar als het kan met een pootmachine). In de buurt van het eiland kweken ze ook een soort prei, kennelijk voor de jonge bloemstengels. Op de zeer vele landjes (in terrassenbouw) lopen vrouwen met handdoeken over hun hoeden te speuren naar preiplanten die al een bloemstengel in zich hebben.

Die trekken ze er dan na een messnede uit. Dit is wel een exotisch gezicht: de vele landarbeiders en �sters met hun kleurige kleding in de groene preivelden. Namhae-do is heel mooi en rustig met prachtige kustwegen en relatief hoge bergen. Vlak voorbij de hangbrug waarmee je het eiland bereikt ligt een copie van een zg. Turtle-ship. Dit soort schepen zijn in de 16de eeuw gebouwd om een invasie van de Japanners tegen te houden. Het bijzondere is de lage bouw met een gesloten halfrond dek voorzien van honderden koperen platen en scherpe uitstekels: moeilijk te veroveren en of in brand te steken. We kregen een volledige uitleg en ik moest nog even poseren in een historisch admiraalspak.

De aandrijving was een kombinatie van twee dwarse zeilen en een veertigtal (wrik)riemen. Daarmee liep het 34 m lange schip zo n 6 knopen. Het had aan beide zijden schietgaten en 20 kanonnen (100mm). Zo n 120 man bevolkte het schip. De uitvinder was de aanbeden admiraal Yi, die op die plaats door een pijl getroffen het loodje legde en middels een tempeltje herdacht wordt. Via een vergeefse zoektocht naar de koninklijke Azaleatuin en een smakelijk rauwe vis maaltijd vonden we in het uiterste zuiden Sangju beach,waar we een Yeogwan (motel) vonden op 100 m van het mooie zandstrand. Zulke Yeogwans vind je overal in Korea. Ze kosten ongeveer 25.000 Won ( is ongeveer 22 Euro) per nacht per kamer en je moet tevoren betalen. Confort is goed met normaal (zei het hard) bed en douche. Wel is de vloerverwarming altijd aan (ik ben benieuwd of dat in de zomer ook zo is!) en er is geen ontbijt. Dat deden we de volgende dag op het strand met wat zachte broodjes van de bakker. Een van de attracties op het eiland is de Boriam-sa, een legendarische tempel op zo n 600 m hoogte onder de top van de Geum-san. Met de auto tot ongeveer 500 meter, dan naar de tempel en verder naar de 681 meter hoge top met een fantastisch uitzicht over de baai met het strand en de tientallen eilandjes voor de kust. Een andere interessante attractie zijn de mannelijke en vrouwelijke rotsen. Vlak bij elkaar in een dorpje aan de kust staan een paar zeer realistisch ogende grote stenen. De een, zo n 6 meter hoog en lang trekt vele vrouwen aan, die daar om kinderen komen bidden bij een altaartje.

Daarnaast ligt een 1.5 m grote ovaal ronde steen die suggestief overlangs is gespleten, met een offerblok (waar geld in kan worden gedaan). Het toeristenbordje verwijst echter niet naar deze, maar naar een andere langwerpige steen. Op een of andere manier is het de VVV niet opgevallen dat steen nummer twee aan een vagina doet denken, nee met een derde lange steen symbool voor zwangerschap door zijn wat rondere vorm aan de onderzijde proberen ze de aandacht af te leiden!

Work situation in the Device Research Lab DRL

I promised my group members to show them a copy of my monthly comments to the Netherlands. Therefore, I changed to English for this paragraph. This month we had to revise our goal setting targets for this year. I explained to my group leader that I would really like to be much more involved in the CRT projects, but that therefore at least the status reports had to be English, otherwise I could not be of any help. He agreed eventually and after that then the following events took place: It started when I made a presentation about my -First experience of a Dutchman in Gumi, DRL- ending with a number of positive and negative (discussion) points in the group meeting which was well received, albeit with some comments. An important issue appeared to be the East Sea. In my English map this sea was called Sea of Japan, which can not be accepted by Koreans. They invited me to give a presentation every month from now on. In the next group meeting all project leaders presented their project with an English status sheet (the comment was still in Korean). This gave me a lot more insight in what they were doing and what they were struggling with.. I see this as an important milestone! Hopefully, I can give them some more help from now on.
Next event was the comment of the DRL boss on my presentation (my group leader had warned me for the result). During a dinner party I insisted on receiving his comment. Eventually, I understood from him that he was regretting the fact that I didn t attended the group leader meetings (I had written that I was invited to all the DRL meetings, but that these were completely in Korean). First opportunity for such a meeting was the monthly technology meeting, where all the project leaders have to present the project status to the Boss, a 3 hour session. Indeed, all the presentations were in Korean (the English keywords and translations by my colleagues give some clues), but to my pleasure he had some questions for me and ended the meeting by repeating his final speech in English. And my suggestion to help solving a specific problem by inviting a former colleague expert from Eindhoven was gratefully accepted. My conclusion is that it took some time, but progress is being made in the communication between the two former organizations. My personal 2002 mission to help the communication growing, is getting some momentum now..

Naar Anmyon-do met de familie Song

Tsja, dit had het lang verwachte bezoek aan de Koreaanse tegenhanger van de Floriade moeten zijn: de Floritopia. Uitgenodigd door Hwang Jee-hyeon reden wij s morgens heel vroeg naar hun appartement in Daejeon. Vrij groot (4 slaapkamers), haar prachtige zijdeschilderingen aan de muur en enkele mooie grote sculpturen (geruild met andere kunstenaars) op de grond. Een grote luxe geluidsinstallatie in de zitruimte en twee golftassen op het balkon. Hij ging voor onderweg nog gauw wat kimbab halen (rolletjes gevulde rijst in zeewier, zoals in Nederland sushi). De twee kinderen Diana en Lucy wilden met ons meerijden en zo kwamen we na enkele uren aan in Daechon, een kustplaatsje voor de Ferry naar Anmyon-do. Zo stil als het onderweg was, zo overvol bij de Ferry: vanwege hardnekkige mist kon er al sinds de vorige dag geen schip meer varen en duizenden mensen stonden daar te wachten voor de eerste boot die nog moest vertrekken! Mijn voorzichtige voorstel het toneel te verlaten en een mooi rustig strand op te zoeken werd door hem dankbaar in ontvangst genomen, maar voor haar was het toch een diepe teleurstelling: een student van haar zat in Anmyon-do op ons te wachten en ze had al toegangskaarten. Uiteindelijk begon ze dapper haar kaarten te verkopen en hebben we de rest van de dag zeer genoeglijk doorgebracht. Inderdaad eerst naar het vrij mooie strand, van waaruit we een boottochtje door de mist hebben gemaakt naar een miniem onbewoond eilandje. Daarna een vreselijk hete ( maar lekkere) Haemultang gegeten: een soep met allerlei zeedieren, groenten en heel veel pepers in een wijde pan aan tafel klaargemaakt. De eigenares bleek onze Jee-hyeon van de televisie te herkennen! We bezochten daarna nog een steenkoolmijn museum, ongeveer in dezelfde tijd als in Nederland gesloten, maar zo te zien nog in een veel lagere staat van ontwikkeling. Als laatste bezochten we enkele overblijfselen van de laatste Baekjae hoofdstad Buyeo: eerst een tempel met primitieve boeddha en een mooie vijver en voor we weer naar huis gingen een beroemde tuin waar de prins van Baekjae had gevreeen met een prinses van het Silla-rijk. De volgende keer gaan we een bergtocht met ze maken, hebben we afgesproken en het blijft een intrigerende familie. Naderhand kreeg ik de tekst van de prijswinnende Engelse voordracht van de 13 jarige Lucy, waarin ze spreekt over haar -old friend, his name is Jos- en over -friendship is like a flower tree- and -I am glad I am growing a flower named friendship with a very special old friend-. Zoiets gaat niet in je koude kleren zitten!

Goodbye party met Soon-Ah en nieuwe Koreaanse lerares

Onze eerste Koreaans lerares heeft helaas ontslag moeten nemen bij het taleninstituut om haar zieke moeder in Seoul te kunnen bijstaan.
Enige maanden geleden heb ik ook al geschreven over een collega in de groep die ook ontslag had moeten nemen om zijn moeder bij te staan: verplichtingen t.o.v. hun familie gaan boven alles. Ik vind dat een mooie gewoonte, die in onze streken ook wel bestaat, maar niet zo in uiterste consequentie wordt gevolgd. Hier in Korea is er overigens geen alternatief, een door belastingen gefinancierd sociaal vangnet bestaat nog niet. Ze heeft nog wel een dag per week tijd om onze echtgenotes les te blijven geven (in Koreaanse taal, eet- en andere gewoontes). Als afscheid hebben we een uitgebreide traditionele Koreaanse dinnerparty gegeven waar ook Els en de zoon van Frans bij aanzaten. Met nog andere Koreaanse vriendinnen en haar zoontje erbij telden we totaal 15 personen! Onze nieuwe lerares heet Jin-yong Lee, is hier in de buurt (Gunwi) geboren en heeft enkele jaren in Australie gestudeerd. Ze is erg ambitieus en wil ons in de kortste keren alles tegelijkertijd leren. We hebben nu na enkele weken een redelijke manier van werken gevonden, zijn nu inderdaad met de taal bezig en hebben het grammaticaboek even terzijde gelegd. Ze leert ons zoveel mogelijk normale spreektaal. We zijn na de les behoorlijk afgepeigerd en benieuwd of we inderdaad een stap verder zullen komen.

Het weer in mei

In Korea spreek je niet over het weer. Men beschouwt het onderwerp als triviaal en houdt daarom liever zijn mond. Deze maand echter heb ik er toch enkelen op betrapt, want het regende nogal veel en het was eigenlijk tamelijk veel bewolkt (niet koud overigens). Ik had het idee dat ze er zich een beetje voor schaamden: de maand mei zou veel mooier moeten zijn, en dat moest ik wel weten! Nu is het aan het eind van de maand al weer een week lang tegen de 30� en nu houden ze er inderdaad hun mond over�. Volgens de beschrijvingen gaat het de komende tijd steeds warmer worden met augustus als hoogtepunt na de regenperiode in juli. Voor ons is het mooie weer geen trivialiteit, dus ik houd jullie op de hoogte! Ondertussen hebben we wel alvast een airco laten plaatsen. Het is een smal hoog gevaarte in de hoek van de kamer met een warmte wissselaar en condensor buiten op het balkon. Ons kan nu niets meer gebeuren (de lampen gaan wel even zwakker branden, wanneer het ding aanslaat). Bovendien hebben we in de slaapkamer boven ons bed zo n grote vierbladige fan opgehangen. Ook een preventieve maatregel voor de warme periode. Een gebeurtenis voor vele Koreanen is de verjaardag van Boeddha, die in alle tempels wordt gevierd met veel devotie en duizenden lampionnen met wensbriefjes eraan.

Ook alle wegen naar de tempels zijn al weken tevoren versierd met lampions aan de lantaarnpalen en bomen. Zo hebben we in onze wijk twee nieuwe tempels ontdekt. De dag zelf zijn we naar Dongwah-sa gegaan in het Palgong-gebergte in de buurt van Daegu.

De voetbalgekte

Op de laatste dag in mei is met een verrassende nederlaag van Frankrijk het langverwachte WK begonnen. Iedereen heeft het er over. Korea heeft de laatste oefenwedstrijden tegen Schotland, Engeland en Frankrijk verrassend sterk gespeeld. Zelfs Johan Kruijff is al geciteerd met de voorspelling dat Korea een goede kans heeft de laatste 16 te bereiken. Guus Hiddink laat de kranten schrijven dat ze alsjeblieft niet van die overdreven gedachten moeten hebben (Koreanen houden van snelle resultaten). Dit mag echter niet baten: hij is de laatste weken reeds hoog opgehemeld en wordt nu ook door de grote firma s gevraagd uit te leggen hoe hij dat doet. De druk op de spelers is dus extreem en ik ben benieuwd of ze op de been blijven tegen de eerste tegenstander Polen. (Via een e-mail aan Pim Verbeek en Jan Roelfs hebben we het elftal persoonlijk nog veel sterkte toegewenst). Als ze inderdaad winnen, dan kan ik volgende maand uit eerste hand bijzondere dingen schrijven, denk ik zo.

Groeten van Jos en Trees