-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
|
|
Na Jitze's vader, Addy en Dirk had ik als 4de nederlandse bezoeker de eer om van 3 februari t/m 12 februari op bezoek te gaan bij Jitze en Christien in Almaty Kazachstan. In eerste instantie had ik mijn reis geboekt van 2 februari t/m 10 februari, door slecht weer had ik echter mijn vliegtuig van London naar Almaty gemist en stond ik een kleine 5 uur later gewoon weer bij mij thuis voor de deur. Deze dag heb ik voor de volledigheid opgenomen in mijn reisverslag.
Dag 1, 2 februari 2001
Rond 7:00 's morgens ben ik vertrokken naar Schiphol om mijn vlucht van 10:00 met British Airways naar London te halen. Vanuit London zou ik twee uur later direct doorvliegen naar Almaty. Bij mijn vertrek was het nog prima weer, maar op Schiphol werd dat snel minder, het begon inmiddels in Nederland flink te sneeuwen. Ik begon al aardig in de vakantiestemming te komen en zag mezelf al in een sneeuwovergoten Kazachstan met een voor dat land niet ongewone winterse temperatuur van 40 graden C.
Aangekomen bij de incheckbalie van BA werd mijn vliegticket flink bestudeerd, en werd mij te kennen gegeven na een vaag verhaal dat ik me moest melden bij de ticketbalie van BA. Geen probleem, de balie zat een kleine 10 meter verderop, dus waarom niet. Bij de ticketbalie vertelde een BA juffrouw mij dat het vliegtuig in London door het slechte weer daar vertraging had en dat ik daardoor mijn aansluiting naar Almaty wel eens zou kunnen missen. Maar dit alles was nog niet zeker, dus maar met een half uurtje even terugkomen. Na een half uur was er nog niets bekend dus nog maar een half uur wachten. Inmiddels begon mij al duidelijk te worden dat de kans groter zou zijn dat ik die avond weer voor mijn eigen deur zou staan in plaats van die van Jitze en Christien, aangezien dit soort vluchten niet 3 keer per dag gaan.
Wederom bij de balie van BA gaf men inderdaad aan dat ik mijn vlucht zou gaan missen, twee alternatieven : vliegen via Moskow of overboeken naar de rechtstreekse vlucht van de KLM die de volgende dag zou gaan. Moskow was niet echt een optie, ik had daar dan zo'n 7 uur moeten wachten op mijn aansluiting, uiteindelijk zou ik dan een paar uur eerder in Almaty aankomen dan de vlucht van de KLM. Terug naar huis dus en de volgende dag vliegen. Om 13:00 weer thuis, in de tussentijd Christien een keer aan de telefoon gehad, daarna Jitze en uitleg gegeven over de situatie. Daarna BA gebeld en mijn terugreis van verschoven van 10 naar 12 februari. 's Avonds weer gewoon in mijn eigen bed, een volgende dag met nieuwe rondes en nieuwe kansen in het vooruitzicht.
Dag 2, 3 februari 2001
Een dik pak sneeuw en Kazakse temperaturen in Nederland, opnieuw naar Schiphol getogen. Door de slechte weersituatie vraagtekens of ik de komende week nog mijn bestemming komen zou, het weer was slechter als de dag ervoor. Weer inchecken, ditmaal bij de KLM. Dit verliep zonder problemen, geen verhalen over vertragingen, dat zag er goed uit. Na de douane op Schiphol 10 luchtdicht verpakte haringen gekocht en boarden maar. Weer wachten, want het vliegtuig was door het slechte weer later binnengekomen. Geen punt, inmiddels kijk je niet meer op een half uurtje meer of minder. Rond 2:00 plaatselijke tijd, na een voorspoedig verlopen vlucht, landing op het vliegveld van Almaty. Een kwartier later loop ik de vliegtuigtrap af bij een temperatuur van 10 graden C. Onder aan de trap staan wat douane- en veiligheidsmensen en ook Jitze. Op naar de visumafgifte, waar ik na afgifte van pasfoto's en formulieren mijn visum krijg. Dit alles verloopt snel en voorspoedig, mede doordat vooraf h.e.e.a. al geregeld was. Bij de douane wat stempels en er wordt driftig gebladerd in mijn paspoort. Jitze is in de tussentijd mijn bagage aan het ophalen. De douane ben ik inmiddels door en mijn bagage is geclaimd. Nog een controle door en daarna een grote mensenmassa in de aankomsthal. Op weg naar de auto. In het kleine stukje lopen naar de auto meerdere aanbiedingen gehad voor vervoer naar de stad door taxichauffeurs en ander volk dat mij wil rijden. Eerste indrukken op weg naar huis : veel minder sneeuw dan in Nederland en een stuk tweebaans-snelweg dat halverwege plotsklaps overgaat in een smal weggetje achter een benzinepomp langs. We rijden Almaty door, de hobbels en gaten in de weg nemen toe. Ik zie de eerste gebouwen in Sovjet stijl bij nacht. Thuis aangekomen mijn eerste kennismaking met de bewaking en met de hond, Chance. Binnen de katten Oet en Boy na lange tijd weer gezien en Christien wakker gemaakt. Na een rondleiding door het huis onder het genot van een koel Kazaks bierje (of twee) overhandiging van de cadeau's en de typisch nederlandse produkten kaas, Unox rookworsten, haring en drop. I finally made it.
Zondag 4 februari 2001
Rond 11:00 / 12:00 wakker, iets wat ik overigens bijna de gehele week heb weten vol te houden, het is immers wel vakantie. Vanuit het raam van mijn logeerkamer zie ik voor het eerst de bergen en de TV-toren van Almaty bij daglicht. Na de verplichte kop koffie en ontbijt/lunch om wakker te worden er op uit met Jitze en Christien. Met de auto via de snelweg ongeveer 20 km. buiten Almaty gereden, opvallend is dat je mensen en karren met paard en wagen op de vluchtstrook ziet rijden en lopen. Iets wat je in Nederland niet meer tegenkomt. Een eerste stop bij een verlaten schoolgebouw in oude Sovjet stijl, mooie symbolische tekeningen als pennen, passers, muziekinstrumenten etc. aan de buitenkant en in de school zelf. Zonde dat hier niets meer mee gedaan wordt. Daarna verder gereden het platteland in, hier de irrigatiekanalen (betonnen V-elementen waardoor water stroomt en waarmee de graanvelden van water worden voorzien). 's Winters zijn dit grote sneeuwvlakten, vanaf hier zijn de bergen om Almaty heen mooi en goed te zien. De temperatuur is boven 0 graden C, heldere strak blauwe hemel en een stralend zonnetje. Aan de ene kant wel een kleine tegenvaller na alle verhalen dat het hier 's winters wel 40 graden C. kan worden. Vanuit de sneeuwvlaktes weer Almaty ingereden, je ziet hier overal de buizensystemen van de stadsverwarming, deze dikke buizen lopen samen met de dunne gasbuizen van het ene huis naar het andere. Hele blokken worden zo van verwarming en gas voorzien. Dit alles loopt bovengronds, waarschijnlijk omdat Kazachstan een risicogebied is wat aardbevingen betreft. Langs de plaatselijke automarkt gereden, een soort grote parkeerplaats waar iedere handelaar zijn auto-onderdelen en auto's heeft uitgestald. Halfords kennen ze hier niet. Doorgereden naar Chimbulak, het skigebied in de bergen even buiten Almaty. Onderweg een kleine opstopping tegengekomen, heftig , met stokjes zwaaiende politiemensen die aangegeven waar je naar toe moet rijden. Waarschijnlijk een botsing tussen twee auto's. Al gauw is het een ongestructureerde bende van auto's en we besluiten om door te rijden. Voor de weg naar Chimbulak staan een soort tolhuisjes met portiers/bewaking en slagbomen. Tevens grote staalconstructies om schuivende sneeuw en moddermassa's van de bergen tegen te houden. Op de weg naar boven meerdere keren door politie/veiligheidsmensen met de inmiddels bekende stokjes naar de kant gedirigeerd. Je zet de auto dan aan de kant, daarna wachten totdat ze zeggen dat je weer verder mag. Dit gaat een paar keer zo door, waarschijnlijk heeft de president Nazerbajev, die in Almaty residentie heeft, met dit mooie weer het idee opgevat om te gaan skiën. Uiteindelijk is er met de auto op deze manier geen doorkomen aan , we parkeren de auto halverwege de berg op ongeveer 1500 m. hoogte bij het bekende schaatsstadion van Almaty, de Medeo. Dat hier vroeger toptijden zijn gereden is niet verwonderlijk, dankzij de bergen is hier geen zuchtje wind. Het is hier druk, de plaatselijke bevolking brengt hier zijn zondag door. Veel rokende barbecues met de landelijke specialiteit : de shaslik (u weet wel, blokjes vlees aan een stokje). Ons doel om boven bij het skigebied Chimbulak te komen is door het hoge bezoek niet gelukt. Na enige tijd rondgekeken te hebben vertrekken we weer richting Almaty naar de Ramstore, een groot winkelcentrum in westerse stijl met een enorme supermarkt en andere winkels (wat duurdere kledingzaken als Benneton, een speelhal, muziekwinkel etc.) Hier bij de ook in het winkelcentrum gevestigde pizzeria een pizza en Coca Cola naar binnen gewerkt. Even wat boodschappen gedaan in de supermarkt en een beetje rondgekeken in de muziekwinkel. Daarna richting huis waar telefonisch een afspraak gemaakt wordt met een Belgische vriend van Jitze en Christien om 's avonds uit eten te gaan bij een restaurant genaamd AB. Het eten was hier prima, heb hier vlees gewikkeld in een omelet en Kazaks bier gehad. Jitze heeft nog een kleine discussie gehad met het personeel omdat zijn bier geen schuimkraag had, waarschijnlijk omdat zijn glas niet goed omgespoeld was. Na wat heen en weer gepraat kwam er een nieuw schuimend pilsje op tafel. Het bier dat zou volgen werd daarna met veel zorg door het personeel ingeschonken. Het was zeer zeker gezellig. Bij thuiskomst wat televisie gekeken, dankzij de satelietschotel een heel scala aan zenders voorbij zien komen, van Irakese, Chinese tot en met Duitse tv. De dag afgesloten met een wodka (of twee) en een Hollandse haring.
Maandag 5 februari 2001
Jitze moest vandaag aan het werk en Christien zou 's morgens gastvrouw zijn van een internationale groep dames die eens in de zoveel tijd bijeenkomen. Goed excuus voor mij om niet al te vroeg op te staan. Uiteindelijk in de middag met Nicolai de klusjesman/chauffeur en Christien Almaty ingereden en een bezoek gebracht aan het Central Park dat voorheen Gorki Park heette (zoals elk park in de hoofdsteden van de voormalige Sovjet Unie naar de Russische schrijver vernoemd was). Het is een groots opgezet park met veel bomen en paden. In het park is ook een soort pretpark met verschillende attracties als draaimolens, een minireuzenrad en meer van dat soort dingen te vinden. Zomers zal het hier ongetwijfeld drukker zijn, door de sneeuw was het pretpark gesloten en lagen de attracties er verlaten bij. In het park zelf zijn we ook praktisch niemand tegengekomen. Een shaslik verkoper met rokende barbecue had het in ieder geval niet druk. Aan het park zit de dierentuin vast, deze dan ook bezocht. Veel dieren zaten niet in hun hokken omdat het winter is en net als in het park bijna geen mens aanwezig. Onder andere wolven, beren, tijgers en condors gezien. Ook het winterverblijf van de leeuwen en het aquarium in geweest. Het verblijf van de slangen en andere reptielen konden we niet in, deze had een schoonmaakbeurt. Daarna zijn we per auto vertrokken naar een supermarkt in de stad om o.a. vlees in te slaan, het eerste wat opvalt is de enorme hoeveelheid personeel, om de 5 meter staat er een medewerker bij de schappen om je te helpen een keuze te maken. Uiteindelijk niet geslaagd, het vlees moest nog bereid worden, dit kon wel een aardige tijd duren. Dan maar door naar de Ramstore, hier uiteindelijk wel geslaagd. In 5 minuten je levensmiddelen bij 1 en dezelfde supermarkt inslaan, zoals ik dat zelf gewend ben is er hier over het algemeen niet bij. Etenswaren worden op verschillende punten ingekocht. Jitze was inmiddels weer thuis van zijn werk en werd gebeld door een Nederlandse kennis die enige problemen met zijn computer en internetverbinding had. Daar later op kort huisbezoek geweest, en een skibroek geleend voor mijn eerste keer op de latten later deze week. 's Avonds met z'n drieën uit eten in de stad, hier voor de hier veel gegeten shaslik gekozen. De maaltijd werd geheel in stijl vergezeld van wodka, elk glas werd door ons zoals het hoort voorzien van een toespraak en met veel goede wensen naar binnen gegoten (met uitzondering van het laatste glas, bij gebrek aan inspiratie). Tevens speelde een lokale band een paar tafels verder Russische/Kazakse muziek, dit alles met de versterker op een aardig volume. Wederom prima eten, de shaslik wordt overigens zonder de ons Nederlanders bekende shasliksausen gegeten. Na het eten terug naar huis en in de huisbar voor diskjockey gespeeld, gedronken, gedart en gedanst. Muziekstijlen wisselden elkaar in rap tempo af, de platencollectie van Jitze en Christien is zeer breed wat muziek betreft : Sinterklaasliedjes, David Bowie, Oostenrijkse slagers, Barry White, AC/DC en oude klassiekers als Mel & Kim, Boney M en U2. Ook enige bierjes gehad om de wodka van eerder deze avond weg te spoelen. Na als dj mijn scratchkunsten vertoond te hebben vond Christien het hoog tijd om de draaitafel van mij over te nemen (met excuses voor die paar krasjes op 1 of 2 platen). De avond op de "dansvloer" afgesloten met een aantal nummers van AC/DC.
Dinsdag 6 februari 2001
Die dag vroeg op (9:30). Jitze heeft vandaag vrijgenomen van zijn werk. Skiën op Shimbulak staat voor vandaag op het programma. Ik had nog nooit eerder geskied, dus afwachten of dit wat zou zijn. We konden zonder problemen naar boven doorrijden tot het skigebied op zo'n 2200 m hoogte, dit keer dus geen hoog bezoek. Wederom is het stralend helder weer. Voor 3500 Tenge (ong. 65 gulden) een complete skiuitrusting voor een dag gehuurd (Atomic ski's, schoenen en van die stokjes). Mijn skileraar voor vandaag was Jitze zelf, hij had het vorig jaar zelf geleerd van een collega van hem, en skiet sindsdien wekelijks. Dit is dan ook te zien. Na korte tekst en uitleg tijd voor de praktijk, eerst met de ski's tegen de berg op lopen en de manier van staan in de schoenen doorgenomen, daarna draaitechnieken en afremmen. Enige aanleg voor skieen was aanwezig volgens de leraar, alles ging sneller en beter dan verwacht. Na anderhalf uur werd het tijd om met de kleine skilift naar boven getrokken te worden. Hierbij zeker 4 keer sneeuw gehapt want de eerste paar keer kwam ik niet verder dan 10 meter van het startpunt van de sleeplift. Aardig moe en dorstig van de inspanningen op deze hoogte had ik even een pauze nodig, even op het terras gezeten, terwijl Jitze naar boven gegaan was met de grote lift om minimaal toch nog 1 keer van de berg af te kunnen skiën. Op het terras 1 liter Coca Cola weggedronken, Jitze was inmiddels de berg afgeskied en er bij komen zitten. Daarna nog soep gehad als lunch. Na 3 kwartier pauze tijd om wederom een poging te wagen om met de kleine sleeplift naar boven te komen. Gelukkig was het erg rustig. De 5e keer had ik de truc door en werd ik zonder vallen naar boven getrokken, Jitze volgende. Alles ging prima totdat halverwege de lift tot stilstand kwam en het de komende uren weigerde het weer te doen. Vanaf dit punt naar beneden geskied, met de nodige valpartijen en tips van de leraar. Aangezien de kleine sleeplift het niet meer deed, is na een korte risicoanalyse van Jitze besloten om met de grote stoeltjeslift verder omhoog te gaan. Vanaf deze hoogte mijn skitechnieken geperfectioneerd en met de nodige valpartijen, in het kielzog van de leraar mijn weg naar beneden gevonden. Inmiddels was het rond vijf uur en ging ook de grote lift sluiten. Tijd om naar huis te gaan waar Christien een Hollandse hutspot met, de door mij uit Nederland meegenomen Unox rookworsten had klaargemaakt. Na een dag vol inspanning ging dat er goed in. 's Avonds op bezoek geweest bij een Nederlandse kippenhouder Bert die hier zo'n 1,5 miljoen kippen in Kazachstan houdt. Hij belde met computerproblemen, zijn Hotmail-account werkte niet meer in Outlook. Bij aankomst bleek de man de Russische versie van Windows te hebben. Uiteindelijk na enig vertaalwerk aan zijn kant en onze computerexpertise de boel weer aan de praat gekregen.
Woensdag 7 februari 2001
De nacht prima geslapen na alle ski-inspanningen en zoals verwacht wakker geworden met flinke spierpijn. Na de lunch met Christien en Nicolai naar de kippenfarm van Bert gereden om hier kippekoppen en poten op te halen voor Chance, de hond. Een aardige rit door o.a. het industiegebied van Almaty, hier veel loodsen, rails, schoorstenen en bedrijven. Hierna heeft Nicolai ons afgezet bij zoals Christien dit noemt : "Het museum met het blauwe dak", The Central State Museum of Kazachstan. Dit groots opgezette museum bestaat uit 3 verdiepingen, op de eerste verdieping wordt de geschiedenis van Kazachstan uiteen gezet, hier zijn oude gesteenten, potscherven, botten te zien, de geschiedenis van de legendarische krijger Jengis Kahn, schaalmodellen van oude moskeeen en andere gebouwen te zien. Jammer dat de bordjes en uitleg alleen in het cyrillisch zijn, er zijn wel suppoosten die je tekst en uitleg geven in het Engels, dit is alleen niet altijd even zo goed te volgen. Het niet lezen en spreken van Russisch is erg lastig als bezoeker van dit land, te meer omdat maar weinig mensen hier Engels spreken. Aanrader voor toekomstige bezoekers aan Kazachstan is in ieder geval het Russisch een klein beetje te bestuderen, zodat je enige idee hebt wat er op een bord in de stad staat en je jezelf een beetje kan redden in dit land. Zelf heb ik dan ook spijt dat ik dit niet heb gedaan, een boekje Hoe & Wat in het Russisch is een absolute must! Gelukkig had ik Christien bij mij, die sinds de tijd dat ze hier zit, Russische lessen volgt en een in mijn ogen gevorderd Russisch spreekster is. Verder op de 2de verdieping van het museum o.a. klederdrachten en muziekinstrumenten gezien, dit sprak mij persoonlijk wat minder aan. Op de 3de verdieping is een aparte vleugel ingericht waar de bezoeken en ontmoetingen van de president Nazerbejev aan andere belangrijke personen op deze wereld ruim aan bod komen. Clinton, Jeltsin, Kohl, hij heeft ze allemaal ontmoet. Als geïnteresseerde in ruimtevaart toch nog foto's en het ruimtepak gezien van de eerste Kazakse kosmonaut. Ook hangt hier een schaalmodel van de Spoetnik. Raketlanceringen vinden plaats vanuit Baikonoer - Kazachstan, helaas is dit aan de andere kant van het land. Dus ik moest het maar doen met het schaalmodel en ruimtepak. Tevens heb ik hier een boek zien liggen van de president, waarin de plannen uiteen gezet worden om Kazachstan in het jaar 2030 op hetzelfde economische niveau als in Europa te brengen. Helaas heb ik de engelse versie niet kunnen vinden in de souvenierswinkel in het museum. Nicolai heeft ons zoals afgesproken even later weer bij het museum opgehaald en was het tijd om de nodige voedingswaren in te slaan. Een aantal supermarken van binnen gezien. 's Avonds thuis gegeten, daarna even wat tv gekeken en gelezen.
Donderdag 8 februari 2001
Christien heeft 2 keer per week Russische les van Irina en ze had mij afgelopen zondag toegezegd dat ik op haar kosten een half uurtje les mocht volgen. Deze heb ik dan ook gehad, in sneltreinvaart het schrijven van de verschillende cyrillische letters geleerd en mijn naam leren schrijven. Ook veel voorkomende woorden als : dank u (Spasiba), graag gedaan (Pazhaloesta) en zinnetjes als "Mijn naam is Coen" ("Meenya zavoot Coen") geleerd. Russisch is volgens mij zeker geen makkelijke taal, enig houvast van de woorden die wij kennen uit andere talen als Engels, Frans en Duits vind je hier niet in terug. Chrisitien wist mij te vertellen dat het Russisch wel 5 verschillende naamvallen heeft, een ieder die Duits gehad heeft met 4 naamvallen weet dan al genoeg. Desondanks lijkt het me wel een boeiende taal om te leren, wellicht als ik ook ooit nog eens tijd over heb. 's Middags bij op Jitze's kantoor doorgebracht, aan de ene kant om eens te kijken hoe en waar hij werkt, aan de andere kant om een aantal punten te bespreken voor de internetsite die ik heb gemaakt. Daarna weer door Christien en Nikolai opgepikt, weer om boodschappen te doen. Deze keer ook in een boekhandel geweest om 2 boeken te halen voor het zoontje van Nikolai, die met hoofdletsel in het ziekenhuis ligt. De plaatselijke jeugd gaat in het skioord op Shimbulak met opgeblazen autobinnenbanden de berg af, in deze afdaling heeft hij een botsing gehad en waarschijnlijk een knie tegen zijn hoofd gehad. Christien heeft een voorleesboek uitgekozen, ik een jeugdencyclopedie met veel foto's en illustraties. Nog even gekeken of de plannen voor het jaar 2030 van de president in het engels te krijgen waren, dit was helaas niet het geval. 's Avonds thuis gegeten en daarna met Nikolai, Jitze en Christien een bezoek gemaakt aan het ziekenhuis. De eerste indrukken van het ziekenhuis vielen mij erg mee, al ben ik natuurlijk hier niet onder het mes geweest. Toch zijn de ziekenhuizen niet te vergelijken met die in Nederland. Hier moet je zelf voor voeding, medicijnen etc. zorgen als je in het ziekenhuis komt te liggen. Kennisgemaakt met de vrouw van Nickolai en zijn zoontje. Het ging al weer redelijk goed met de patiënt en hij was blij met de boeken die hij gekregen had. Daarna even kort rondgereden, o.a. de bergen op richting de 330 m. hoge TV toren van Almaty. Doordat het vrij mistig was de stad niet erg goed kunnen zien bij avondlicht.
Vrijdag 9 februari 2001
Jitze had vandaag weer verlof en we zouden weer gaan skiën. Christien heeft nog een aantal zaken te doen en belooft in de middag langs te komen. Op Shimbulak weer ski's gehuurd, ik krijg ongeveer dezelfde uitrusting als dinsdag. Ik mag het eerst zelf een beetje uitzoeken, Jitze gaat eerst even naar boven met de stoeltjeslift. Na een beetje in-skiën ga ik met de kleine sleeplift naar boven, deze functioneert inmiddels weer naar behoren. De kleine (malyenkii) lift kost per keer 100 Tenge (ong. Hfl 1,75). De eerste anderhalf uur viel het opnieuw op de latten te staan me toch tegen, het was wel weer even wennen. Daarna nog enige tips en aanwijzingen van Jitze gehad. Afspraak was dat ik met de kleine sleeplift zou gaan en dat ik op hem zou wachten als hij van boven zou komen. Dit duurde toch erg lang voordat hij zou komen, en zelf maar naar beneden geskied. Bijna beneden aangekomen een flinke duikeling gemaakt. Jitze weer tegengekomen en even pauze gehouden om een liter Coca Cola naar binnen te werken. Daarna maar weer met Jitze de grote (bolshoi) lift naar boven, dit kost 300 Tenge (ong. Hfl 5,=) per keer. Nu het skiën al aardig begint te wennen zie je hoe mooi het op zo'n 2200 m. is , veel gigantisch grote bomen, sneeuw en overal berg. Na een paar keer naar beneden skiën staat Christien beneden, het is dan al vrij laat. Je hoort van iedereen verhalen dat als je eenmaal op een ski-vakantie geweest je niets meer anders wilt, in zekere zin is dit waar, skiën is leuker dan ik gedacht heb en ik ga het zeker nog eens vaker doen. 's Avonds even kort in de Ierse pub Mad Murphy's geweest, hier kippenboer Bert tegengekomen en wat andere Nederlanders, hiermee een biertje gedronken. Wederom een Russisch spelende band (dezelfde als afgelopen maandag??) met een flinke versterker. Daarna richting huis en met zijn drieën gedart en gedronken in de huisbar.
Zaterdag 10 februari 2001
Vandaag is het flink kouder en het heeft gesneeuwd, iets dat ik sinds mijn aankomst nog nauwelijks heb meegemaakt. Er ligt nu een flink pak sneeuw, zo had ik Kazachstan ook voorgesteld bij mijn vertrek uit Nederland. Vandaag een bezoek gebracht aan de Chinese Bazaar, een markt waar verschillende kooplui hun koopwaren te koop aan bieden. Een gedeelte van de markt is overdekt en een gedeelte is gewoon buiten. Buiten staan containers opengeklapt met daarin de produkten die de verkoper aanbiedt. Op de markt een verscheidenheid aan produkten : kleding, verzorgingsmiddelen, schoenen, speelgoed, installatiematerialen, meubels, kortom alles. Ook veel spullen die ik "rommel" zou noemen overigens, maar goed : smaken verschillen. Er zijn immers ook mensen die een goudkleurige telefoon met witte tiptoetsen met ingebouwde klok, blocnote en parapluachtig geconstrueerde leeslamp wel mooi vinden. Wel 2 chapka's (van die warme Russische mutsen) weten aan te schaffen voor 3000 Tenge, aanschaf van deze mutsen was in ieder geval mijn doel op deze markt. Nu mijn doel bereikt was tijd om wat te eten. Helaas kreeg ik in het restaurant (met een soort lopend buffetsysteem) één en al lever op mijn bord. De rijst en bladvoer keurig netjes opgegeten, de rest maar doorgeschoven naar Jitze. Na de markt teruggereden naar de binnenstad. Hier een bezoek gebracht aan de McBurger. Helaas zien de foto's van de diverse burgers er lekkerder uit dan ze daadwerkelijk zijn. Wellicht is het voor McDonalds aantrekkelijk om ook hier een vestiging te openen, ik ben er haast zeker van dat ze het druk zullen krijgen. Daarna bij Tzum geweest, een soort Vroom en Dreesman, vooral de enorme hoeveelheid zaktelefoons die hier aangeboden worden vallen op. Hier ook veel spullen, een goudkleurige telefoon met witte tiptoetsen en ingebouwde accessoires nog net niet gezien, al kwamen sommige produkten redelijk in de buurt. 's Avonds een afspraak gemaakt met een collega van Jitze, we gaan later die avond met haar op stap. Eerst nog even uit eten bij de Turk, heeft prima gesmaakt. Rond een uur of elf zijn Jitze en ik op pad gegaan om zijn collega te ontmoeten. Nadat we haar opgepikt hadden zijn we naar de meest westerse discotheek Arman gegaan. Deze zeer grote en moderne disco doet niets onder voor de discotheken die ik in Nederland en op zonnige vakantiebestemmingen heb mogen bezoeken. Hier loopt, zoals ik al uit verhalen had mogen vernemen, aardig wat mooi "vrouwvolk" rond. Het is echter nog niet heel erg druk. We hebben hier wat aan een tafeltje gedronken, gepraat en ik in ieder geval gekeken. Daarna naar My Town geweest, een kleinere maar erg gezellige dicotheek geweest, hier kwam Jitze's collega wel vaker en ze vertelde dat dit ook een gezellige tent was. Ze heeft zeker niets teveel gezegd, een gezellige tent met een goede dj en dito dance-muziek. Veel "gedanst en gesjanst" tot in de late uurtjes.
Zondag 11 februari 2001
Weer een flink pak sneeuw en het is zo'n 10 graden C. Volgens mij is het de koudste dag tot nu toe. Vandaag is het eigenlijk mijn laatste dag, omdat op de 12e februari mijn vliegtuig om 3:45 vertrekt naar London. In kon niet vertrekken zonder de Zelyony bazaar gezien te hebben, een markt waar allerlei voedsel wordt aangeboden. Paarden-, varkens-, lamsvlees, vis, groenten en noten, deze produkten worden hier aangeboden. Hier doen de meeste mensen hun inkopen. Hele hallen met tafels vol met vleeshompen, varkenskoppen, paardedarmen, vismoten, stapels gedroogd fruit en noten, sla etc. Marktlui die lopen te hakken in stukken vlees en vis, inclusief de luchten en dampen die bij deze produkten horen. Een markt, die je niet Nederland in ieder geval niet zult vinden. Ik vraag mezelf wel af hoe het hier zomers moet zijn bij temperaturen van +40 graden C. Niet veel anders, alleen wat meer vliegen en het ruikt wat sterker volgens Jitze en Christien. Na de markt een bezoek gebracht aan de Zenkov Cathedral, een Russisch orthodoxe kerk gebouwd in 1904. De kerk is van hout en zonder spijkers in elkaar getimmerd. Hoe ze dat hebben gedaan is mij een raadsel. De kerk is bijzonder mooi met gouden koepels en is kort geleden aan de voorkant geschilderd. De achterkant wordt naar alle waarschijnlijkheid volgend jaar onder handen genomen. Jitze en ik zijn even binnen wezen kijken, er was net een kerkdienst. Nog 2 kaarsjes gekocht (50 Tenge per stuk) en deze laten branden. Daarna bij een groot monument ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten in 1941-1945 geweest. 's Avonds uit eten bij de Roemeen, het restaurant was van binnen volledig van hout (skihut idee) met witte berenvellen op de stoelen. Originele inrichting. Voor het eerst black caviar gehad, heel goed te eten. Voor de rest was het eten ook prima. Daarna richting huis voor een wodka en een pilsje. Om 2:00 zal ik worden opgehaald en samen met Jitze naar het vliegveld worden gereden. Keurig op tijd komt de chauffeur aan en afscheid van Christien, Oet, Boy en Chance genomen. Op het vliegveld weer aardig wat controles en posten gepasseerd, veel stempelwerk en formulieren. Even wat gedronken in de bar in de vlieghal en om 03:45 vertrek van het vliegtuig naar London.
Om 6:50 plaatselijke tijd landing op London Gatwick, waar ik nog een paar uur moet wachten op mijn vlucht naar Amsterdam. Inmiddels een McDonalds "gespot" en Engelse ponden uit de dichtstbijzijnde pinautomaat getrokken. Na een half uur in de rij gestaan te hebben voor een Big Mac Meal werd mij medegedeeld dat ze op dit tijdstip alleen aan breakfasts doen, bij de Engelse Mac is dit bijvoorbeeld MacEgg met beans. Teleurstelling. Mijn vliegtuig naar Amsterdam vertrekt met een half uur vertraging en rond 12:30 sta ik weer op Nederlandse bodem. Voordat ik de trein naar huis neem eerst even langs de BurgerKing voor een Whopper. Lekker!! Rond 16:00 weer thuis.
Al met al de afgelopen 9 dagen het erg naar mijn zin gehad, je komt terecht in een geheel andere wereld en cultuur. Almaty is een erg ruime stad met veel bomen en brede rechte hoofdwegen. Eigenlijk was Kazachstan wel zoals zelf ik verwacht had : moderne gebouwen en oude vervallen gebouwen , slechte wegen met gaten en bobbels en moderne geasfalteerde wegen, toilethokjes in de tuin, mensen die met de slee 2 melkbussen met water bij de pomp halen, paard en wagen op de wegen buiten Almaty. Kleine huisjes en grote huizen met ommuringen en honden, je ziet het hier allemaal. Grootbeeld TV's, mobiele telefoons, skiën, je hebt het en kunt het hier, het is alleen niet voor iedereen weggelegd. Verder is het lastig als je geen kennis hebt van de Russische taal, al spreken steeds meer jongeren goed Engels. Bij deze bedank ik Jitze en Christien nogmaals voor hun gastvrijheid en de inspanningen die zij hebben gedaan om mij in die paar dagen een beeld te geven van het land waarin zij nu leven en werken. Spasiba, mijn vakantie was charasjo, charasjo en nog eens charasjo.
©2001 Zofona / JengisCoen produkties
Noot van Jitze: Ook bedankt voor het bezoek, het was erg gezellig. De haring smaakte goed. Nu wel in Nederland met die Chapka blijven lopen!! |
|  | | (c)2002 Zofona Productions |
|
|
