Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2005 > nr 37 januari 2005

nr 37 januari 2005

Maandbrief 1 januari 2005

Op 13 december werden we opgeschrikt door het bericht dat Yvonne, de jongste zus van Trees door het falen van haar hart plotseling overleden was. Dit overschaduwde alle gebeurtenissen van de laatste tijd. Het was toen nog net 3 maanden voor onze geplande terugkeer naar Nederland.
Veel bezoeken in Korea zullen nu voorlopig de laatste zijn, wat de beleving dus nog een beetje extra maakt. Het is nu ook echt winter geworden met s nachts enkele graden vorst en later op de dag een paar graden boven nul door de stralende zon, die deze tijd overigens vaak meer dan dragelijk maakt.

Het SuperSlim project

Was het de vorige maand hectisch vanwege de te halen mijlpalen, deze maand ging het om de laatste loodjes, die ook de komende tijd nog vrij zwaar zullen wegen. Het belangrijkste nieuws is dat onze eerste klant LG Electronics uiteindelijk akkoord is gegaan met de kwaliteit, dankzij o.a. een geweldige crash-actie in Eindhoven die tot een sterke verbetering van de scherpte in de hoeken heeft geleid. Dit was een heel goede reden om eindelijk weer eens met de hele groep te gaan eten.

Er wordt weliswaar ook nu nog in Gumi zeer hard gewerkt om de productiekwaliteit te verbeteren, maar ik kan nu tenminste weer eens samen met Trees het avondeten maken! Van onze concurrent Samsung komen onduidelijk berichten, maar de indruk is toch dat die het moeilijker hebben dan wij en dat ze nog steeds bezig zijn met een basisprobleem dat wij al hebben opgelost. Uiteindelijk zullen we beide echter spoedig op de markt komen en het komende jaar zal voor ons in het teken staan van het opbouwen van voldoende productiecapaciteit en het ontwikkelen van andere beeldmaten dan de huidige 76 cm breedbeeld.

Eindejaar Management wijzigingen

De laatste week van ieder jaar krijgen we een stroom van management wijzigingen te verwerken. Dit schijnt een gewoonte te zijn, speciaal bij LG en is dit jaar tamelijk radicaal! Bovendien is de organisatie weer eens gewijzigd: Azie en China zijn nu samengevoegd tot Operations 1, Europa en Brazilie samen blijven Operations 2 vormen. Een beetje verrassend is dat Mr. Han, mijn eerste ontwikkelbaas in Gumi, na een jaar Plant manager geweest te zijn in Mexico, razendsnel promotie heeft gemaakt en nu de baas is geworden van Operations 1 en vanuit Nanjing gaat opereren. In Gumi zijn werkelijk bijna alle managers van plaats verwisseld, teveel dus om op te noemen. Het meest direct is de benoeming van Stanley tot Groepsleider van de hele superslim groep, zodat hij de verantwoordelijkheid krijgt voor de ontwikkeling van alle SuperSlim types de komende jaren. Jerry gaat de Business (Biz) groep leiden en wordt dus ook de baas van Jina. In het algemeen gaan managementwijzigingen per decreet en zonder veel consultatie vooraf. Veel managers moeten er ieder jaar rekening mee houden dat ze plotseling of van positie veranderen of ontslag krijgen. Zo gaat de Plantmanager van Gumi per 1 januari naar Indonesie en zo moest vorig jaar Mr. Han zonder gezin plots naar Mexico en werd Mr. Cho gewoon ontslagen. Anderen gaan terug naar de LG moederonderneming. De meeste werknemers in de grote Koreaanse bedrijven kunnen niet veel langer dan tot hun 40ste blijven; dan worden ze over het algemeen door goedkopere en beter opgeleide jongeren voorbijgestreefd. Het is steeds meer dringen aan de top en wie niet kan promoveren, die zal (met een zeker geldbedrag) moeten vertrekken om te proberen op een andere manier zijn geld te verdienen. Velen investeren dan in een eigen klein bedrijfje, dat in de moordende Koreaanse concurrentiesituatie over het algemeen slechts geringe overlevingskansen heeft. Vorig jaar gingen er bijvoorbeeld 200.000 eethuisjes failliet, terwijl er even zoveel nieuw geopend worden: de eethuisjesbusiness is een favoriete bedrijfstak, want diploma s zijn er niet voor nodig en iedereen moet eten. Ermee geld verdienen is iets heel anders en slechts voorbehouden tot een kleine groep. Het blijkt dat het vooruitzicht op een gedwongen voortijdig vertrek velen bezig houdt. Geregeld hoor je dat mensen zich voorbereiden op een eigen -business- en vele toeleveranciers blijken ook vroegere werknemers te zijn die een bedrijfje zijn begonnen.

Sinterklaasavond

Olle en Kirsten kwamen met het idee: Sinterklaas met een alternatieve pakjesavond en zelfgemaakte erwtensoep. Over de erwtensoep kan ik kort zijn: inmiddels routineus lieten we de spliterwten en de worst door bezoekers uit Nederland overkomen, waarna ik een dag tevoren de soep maakte met de andere wel in Gumi te verkrijgen ingredienten. We waren met zijn zessen: ook Jaap en Vivian deden met ons mee. De cadeautjes die we gekocht hadden legden we op een hoop en via een kansspel met een dobbelsteen kreeg iedereen uiteindelijk een willekeurige deelverzameling van deze hoop. Dit soort vermaak zal niemand in Korea begrijpen, maar het plezier was er bij ons niet minder om! Uiteindelijk kregen we ook nog chocoladeletters van Sinterklaas. Omdat zowel Kirsten als Trees onafhankelijk van elkaar de 6 beginletters hadden besteld bij Frans, kregen we tot onze vreugdevolle verrassing dit jaar ieder twee precies dezelfde chocolade letters!

Frans

Hij kwam dus weer, om onze eerste belangrijke klant te helpen de elektronica op orde te krijgen. Sinds hij bij Philips begon te werken heeft Frans het na zijn pensionering in september nooit zo druk gehad! Zoals ik al eerder meldde, is het probleem dat elektronici met voldoende kennis van de -groot signaal- elektronica zeldzaam zijn geworden, omdat de meeste elektronica tegenwoordig digitaal is. De directe aansturing van een beeldbuis vergt echter nog steeds flinke spanningen en stromen met zeer specifieke golfvormen. En daar is Frans een meester in. Inmiddels heeft men hier wel begrepen dat deze kennis de komende jaren noodzakelijk blijft en is er besloten een speciale elektronica groep op te leiden tot dat doel. Drie keer raden wie daar de opleiding voor gaat verzorgen…

Sooyun in Yecheon

Een blij weerzien met Sooyun en haar echtgenoot Mr.Kim in Yecheon. Ze was van plan ons mee te nemen naar de orchideeenkwekerij daar, maar helaas was het bedrijf failliet gegaan. Na eerst enkele honderden foto s bekeken te hebben (ook zij maakt er veel) en 4 verschillende zeer exclusieve theesoorten te hebben geproefd, besloten we naar Mungyeong te gaan.

Dit was in het verleden een heel belangrijke plaats, want alle wegen van het zuidoosten naar Seoul leidden erheen als aanloop naar een smalle weg door de bergen. Delen van deze historische weg bestaan nog steeds en vele TV drama s vertellen de verhalen van toen. Een speciaal filmdorp, KBS Ma-eul (dorp) is voor dit doel gebouwd met historische huizen en gebouwen van triplex. Tienduizenden jonge mannen ondernamen de tocht, die zeker een maand duurde, om in Seoul het fameuze staatsexamen af te leggen, wat vereist was om een overheidsbetrekking te krijgen. Langs de weg waren in die tijd uiteraard slaap- en eetgelegenheden, maar ook huizen van plezier die naar horen zeggen vele jongens deden besluiten niet verder helemaal naar Seoul te lopen en maar thuis te komen met de mededeling te zijn gezakt (overigens slaagde slechts een zeer klein percentage voor de zware test). Ook zijn er zware gevechten geleverd in het berggebied dat de natuurlijke grens vormt tussen het Noordwesten en Zuidoosten van het land. Wij hadden eerst een -gezonde- lunch van bergplanten en paddestoelen met speciaal gevulde de rijst, waarna we een wandeling maakten langs het namaak KBS dorp naar de tweede poort (op de top is de derde poort, die we vanwege het al late uur niet meer konden bereiken). Onderweg vertelde Sooyun over hun trip naar Thailand, waar ze samen met haar man en Dr. Nha de conferentie over Ancient astronomy bijwoonde. Hier ontmoette ze ook Prof. Strom, een collega hoogleraar van broer Huib, om zich met hem te verbazen over hoe klein deze wereld is… Al die tijd heb ik overigens die Dr. Nha, waar ons contact mee begon, nooit in levende lijve gezien. Toch was het een intrigerende reeks van ontmoetingen die begon bij de ontdekking van de oude astronomische kaart onder de Boeddha bij de Bepju-sa (tempel) in het Songni-san (gebergte) in juni 2002. De foto is trouwens een staaltje van de oude astronomie uit het Shilla tijdperk: het Cheomseongdae observatorium in Gyeongju.

Na thuiskomst in Yecheon aten we in een plaatselijk restaurant, waar je aan de buitenkant echt niet kon zien dat het barbecue rundvlees zo superieur was. Mr.Kim was een geregelde gast, want we werden met egards verwelkomd en een reclamekalender van zijn kantoor hing aan de wand.

Bedroefd bezoek aan Nederland

Met ons verblijf in Korea had ze een sterke binding, want juist zij was met Hans een maand bij ons op vakantie geweest in de herfst van 2002. Bovendien mailden we zeer regelmatig, zelfs nog op de laatste fatale dag. Voordat we naar Korea vertrokken, voltooiden we samen alle etappes van het Pieterpad. Plotseling is Yvonne er dan niet meer, wat ons en zeker Trees hevig heeft aangegrepen en omdat we zo ver weg waren, voelden we ons nog machtelozer. Gelukkig waren we in staat onmiddellijk een vlucht naar huis te boeken om ons nog voor de crematie bij de familie te kunnen voegen in Nederland voor ons laatste afscheid. Zo waren we ongepland toch enkele dagen voor Kerst bij de familie en vrienden, wat voor ons allemaal uiteindelijk heel goed was. Eindelijk konden we ook het nieuwe appartement van Bas bezoeken in Amsterdam! En we hadden ook de gelegenheid om Laurens en Gircha te ontmoeten na hun terugkeer uit Korea.

Kerst

Hoewel het op Kerstavond een klein beetje sneeuwde hadden we ook dit jaar geen (zeer zeldzame) witte Kerst. Iedereen gaat op die avond -vroeg- naar huis, d.w.z. dat ik er na half zeven meer dan een uur over deed om thuis te komen (normaal een kwartier). We hadden een Kerststol en enkele banketstaven mee kunnen brengen vanaf Schiphol Airport, zodat we ‘s morgens wel iets van een traditie konden handhaven. We hebben dit jaar geen kerstboom, want nadat we uit Nederland terugkwamen waren we daarvoor niet in de stemming. Op kerstmis zelf waren we uitgenodigd door Jaap en Vivian (de enigen met ons die met Kerst in Korea bleven) om daar s avonds heerlijke Koreaans - Chinese hotpot te eten. Zij woonden eerder in Hong Kong en daarom konden ze ons prima voorlichting geven over de stad, die wij van plan zijn te bezoeken in het begin van het nieuwe jaar.

Roos op bezoek en Oud en Nieuw

Tot onze grote vreugde kwam Roos ons vlak na Kerst bezoeken, waarschijnlijk haar laatste verblijf in dit mooie Korea. Hiervoor had ze al haar overgebleven en bijgespaarde vakantiedagen bijeengesprokkeld.

Het blijkt iedere keer weer een hoogtepunt als 1 van de kinderen bij ons is. Deze keer viel haar bezoek samen met dat van een collega uit Eindhoven die ook zijn vrouw had meegenomen. Deze kon zich op haar beurt verbazen over de gewoontes hier, want ze was hier voor het eerst en had daar kennelijk erg veel plezier in. Overdag vermaakte het drietal vrouwen zich uitstekend om s avonds verschillende restaurants uit te proberen. Oudejaarsdag bleek voor ons bedrijf een vakantiedag en Mr. Son, een van de groepsleiders, nodigde ons allen uit om naar Gyeongju te gaan, de historisch Shilla hoofdstad met de beroemde Bulguksa (tempel) en andere bezienswaardigheden. Voor Roos en de twee gasten was het voor het eerst. Het verkeer en het aantal bezoekers was gering op deze normale werkdag, zodat we deze keer werkelijk rustig konden genieten, want het was ook nog een prachtig onbewolkte dag! Een nieuwtje voor mij was dat de pagode bij de tempel afgebeeld staat op de Koreaanse munt van 10 Won, een tweede voorbeeld (naast de Dosan Seowon bij Andong op het 1000 won biljet; de Koreaanse geldstukken en biljetten verwijzen bijna allemaal naar historische afbeeldingen uit de Shilla en Joseon periode). De lunch had ook iets bijzonders voor ons: eerst dacht ik dat we in een pottenbakkerij beland waren, want alle tafels stonden werkelijk helemaal volgepakt met kommetjes, schaaltjes en bordjes. Ze waren echter allemaal gevuld met de heerlijkste gerechten, want het is een beroemd restaurant, daar tussen de antiekwinkeltjes in Gyeongju. Ondanks het recente tragische familiegebeuren en daarna nog de eerste berichten van de verwoestende zeebeving was Oudejaarsavond bijna traditioneel. We vierden het met zes Nederlanders en een Koreaanse in Gumi bij ons thuis, inclusief Laurens en Gircha, die vanuit Nederland overgekomen waren voor Laurens werk en in Okpo op Goje-do (eiland) verbleven. Traditioneel hadden Roos en ik huzarensalade en tiramisu klaargemaakt en de champagne stond al enige tijd op deze gebeurtenis te wachten. Ruim na het knallen van de kurk waren we nog bezig met het spel Jenga, totdat we uiteindelijk de hoogst mogelijke toren gebouwd hadden. Dit was werkelijk een unieke prestatie voor ons in dit nieuwe jaar, zeker gezien de lege flessen de volgende morgen…

Op 2 januari zijn we vertrokken naar Hong Kong voor een korte vakantie met Roos, vandaar dat deze maandbrief ongebruikelijk lang op zich heeft laten wachten.

De situatie in de Golf van Bengalen na de zeebeving bleek na enkele dagen nog veel desastreuzer te zijn dan de eerste berichten ons wilden doen geloven. Ook daardoor zette het nieuwe jaar niet met vreugde in.
Desondanks wensen we jullie allemaal een goed en gezond 2005 met voor iedereen zijn portie geluk, want het leven moet doorgaan!

Groeten van Jos en Trees,
Gumi, 12 januari 2005