Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2001 > nr 02 nov. 2001

nr 02 nov. 2001

Update dd. 5 november 2001

Deze keer een -van alles wat- nieuwsbrief voor allemaal met de status van vandaag, na 12 nachten slapen in ons nieuwe appartement, genaamd 'Areumdaun Jib' oftewel 'Mooi Huis' . Het hotelleven zit erop na 37 nachten op een kamer.

Op woensdag 24 oktober halfnegen in de morgen arriveerden Trees en ik bij ons nog lege appartement in Gumi en troffen daar reeds een drietal gele verhuiswagens van de firma Transpack aan. Twee met huisraad, een met een liftwerktuig, en alledrie voorzien van kloeke verhuismannen. De baas sprak goed engels. De mannen zetten de balkonramen open en de lift schuin tegen het balkon. Vervolgens schoven ze in totaal 225 genummerde items naar binnen. Bij binnenkomst vinkte ik de nummers op een lijstje af en riep af in welke kamer ze de doos moesten neerzetten. Voor twaalven was vrachtwagen 1 leeg, inclusief de piano. Met een flinke klap braken weliswaar een paar popnagels uit de balustrade, maar de piano kwam heelhuids binnen en bleek bij het inspelen niet eens noemenswaard verstemd! Na de lunch, schuin tegenover ons in een uitstekend Koreaans restaurant dat in de ogen van de Seoul verwende verhuizers spotgoedkoop was, takelden ze de rest van het meubilair naar binnen en begonnen ze uit te pakken, kasten in elkaar te zetten en op te ruimen. Om 5 uur kon het sein -klaar- gegeven worden. In totaal waren twee glazen platen gebroken (de -Cellospeler- van Fred en het cholesterische 14" LCD van Pedro) een olifantenoor en een kraanvogelpootje. M.a.w. een relatief te verwaarlozen schade. Tevoren hadden we een kamerindeling gemaakt, die we echter s avonds enigszins hebben aangepast, dus: grote boekenkast weer uit elkaar en schuiven maar. Om twaalf uur tamelijk uitgeput de eerste nacht geslapen, als ossen mag ik wel zeggen. Weinig last van verkeerslawaai. Volgende ochtend verder en zo tegen de middag zag het er redelijk uit, waarna ik weer naar mijn werk kon: in 15 minuten! De dagen erna hebben we zo successievelijk steeds meer orde in de chaos gebracht (de gordijnen kwamen op zaterdag) en ik moet zeggen dat we een en ander zonder enig probleem van betekenis en met plezier hebben uitgevoerd. Het huis bevalt ons wel! Op vrijdag heb ik tussen de middag in de LG personeelswinkel een grote luxe koelkast en een wasmachine gekocht (deze, bleek later, kon je ook als droger gebruiken!). Deze zou op de maandag daarop naar boven getakeld worden.

Op het werk hoorden we van SD Han (de baas) dat in verband met de moeilijke economische toestand en enkele problemen met klanten een emergency toestand werd uitgeroepen, d.w.z. dat het hele lab vanaf donderdag tot 10 uur s avonds diende te blijven werken. Frans en ik zouden dat wel niet hoeven, maar uit solidariteitsoverwegingen konden we natuurlijk niet al om 6 uur weggaan: de eerste cultuurshock zullen we maar zeggen. Geen enkele Koreaan die hardop enig commentaar leverde! Wel later in de wandelgangen: ze vinden dit natuurlijk niet prettig. Sommigen (groepsleiders en projectleiders) werken echter normaal al tot 10 uur en voor hen was dit natuurlijk geen issue.

In het weekend de buurt verkend en gaten geboord (klopboor) voor de schilderijen. Geen tijd voor uitjes meer! Wat dat betreft was de hotelsituatie gunstiger: je had niets beters te doen dan voor toerist spelen. Nu is het weer gewoon je huis in orde brengen. Dus de geluidsinstallatie en de 29" videomonitor in de huiskamer aansluiten. We hebben een DVD gehuurd (2001 Space Odyssee van Stanley Kubrick) om een en ander te testen. De geleende TV (NTCS) staat nu in de slaapkamer en de PC werkt weer als vanouds. De opgenomen video s zien er op de grote 29" monitor buitengewoon goed uit (afgezien van mijn amateuristische cameravoering). De wijn is ongeschonden overgekomen. Ook de piano klinkt zeer helder en eigenlijk veel beter dan in Veldhoven. De benedenburen zullen het echter ook allemaal goed kunnen horen, vrees ik. In de directe omgeving is een grote supermarkt (genaamd Flash market wsl. een verbastering van Fresh market) met bijna alles wat je aan eten zou wensen. Kaas echter alleen in geplastificeerde plakjes en slechts enkele flessen inlandse wijn. Brood is zacht en zoetig, ook het bruin brood bij de bakker. Vissen kun je vers gefileerd op een schaaltje meenemen (ze zwemmen daar in een aquarium rond). Ook grote octopussen, krabben, zeewier en wat niet al. Ook veel soorten paddestoelen en bakken vol gepelde knoflook en rode pepers. Veel groente, inclusief tomaten, paprika en prei, rode kool en aardappelen. Allemaal inlands goed. Nauwelijks import. Fruit in overvloed (Koreaanse appels, peren, mandarijnen, bananen en monkey-banaantjes, meloenen, druiven en verse niet geroosterde pinda s. Het enige probleem is dat we alles 57 treden naar boven moeten tillen. Dus een paar keer lopen om de koelkast/diepvries combinatie een beetje te vullen. s Avonds een heerlijke Sam Gye Tang (Ginseng Kippensoep) gegeten een paar huizen verderop. Zondagavond met Frans en Ria gegeten, die inmiddels ook verhuisd zijn naar hun appartement dat ongeveer 10 km een kleine 20 min. rijden van ons vandaan ligt. Deze keer weer eens rauwe vis (een kwang oh) die voor de afwisseling geserveerd werd in plakjes op de graat van het nog levende dier! Trees deinsde achteruit toen de kieuwen nog heen en weer gingen. De kok legde er toen maar een slablaadje overheen, maar ook dit blaadje bleef natuurlijk niet stil liggen. Ze bedoelen dat niet slecht, heb ik me uit laten leggen: het is het ultieme bewijs dat de vis echt vers is.....

Tijdens een workshop met mijn Koreaanse collega s tezamen met 10 Eindhovenaren heeft Kathy Kim ons beloofd Koreaanse les te geven. De emergency situatie biedt ons die mogelijkheid en vanaf maandag hebben wij van 7 ? 8 les. Uiteraard zeer basic, maar er is nu een begin! Trees is overdag druk bezig het huis op de essentiele plaatsen echt schoon te maken de buurt te verkennen, naar de kapper te gaan, enz. Met de buurman heb ik heel even contact gehad, met de benedenburen heeft Trees even kunnen spreken (hij spreekt engels) en voor de rest is iedereen aardig en afwachtend. Ze komen niet spontaan je huis binnen, dus dat is wel zo prettig. Omdat ik laat thuiskom (meestal na achten) is er nog niet veel avondleven. Even pianospelen, internetten en met Trees
bijpraten met een glaasje, dat is het zo n beetje. Ondertussen heeft Korean Telecom (KT) er twee dagen overgedaan om ADSL te installeren (met zes verschillende mensen!). Tenslotte heb ik zelf (bij toeval uiteraard) de blokkerende fout voor ze gevonden en nu hebben we dus een supersnelle verbinding met het WWW! Ik heb al files gedownload met bijna 100kB/sec (McAfee virusDAT)! Het volgende was de VideoPhoneverbinding met Pa, Roos en Bep&Els. Nadat Pa en Els een bitje anders gezet hadden werkte dit uiteindelijk ook. Bij Roos ging een en ander meteen goed. Als een kind zo blij dat we elkaar weer eens konden zien! We kunnen nu als we willen zolang telefoneren als we maar willen. Ook met een verlengkabel is de rest van ons huis nu in Nederland gezien! Leve Internet!

Vanaf nu moeten we proberen weer een -geregeld- leven te beginnen, het vakantiegevoel is al een beetje aan het vervagen. Hoewel, we hebben nog niet een fractie van dit fascinerende land gezien! Roos en Bas komen 30 november naar hier voor 14 dagen. Niet de mooiste tijd van het jaar (het zal mij benieuwen hoe koud het dan al is), maar ik denk dat we ons wel zullen vermaken.

Tot onze verbazing hoorden we afgelopen vrijdag in het trapportaal een Nederlandse stem. Deze bleek afkomstig van ene Laurens die n.b in hetzelfde appartement woont met zijn Koreaanse vrouw! Gisteravond zijn we op bezoek geweest en tot onze vreugde zijn het zeer geschikte mensen. Ik vind het nu al jammer dat ze maar tot maart zullen blijven, maar in de tussentijd kan Trees met haar (ze heet Gil-Ja) praten en dingen uitzoeken en leren over Koreaanse gewoontes. Een bijzonder toeval. Hij is vijftig, werkt voor Thales (voormalig Hollandse Signaal) om Koreaanse marineschepen te voorzien van nieuwe radar en wapengeleidingssystemen, komt uit Twente (duidelijk te horen), rijdt op een motor, is erg relaxed en biedt alle hulp aan.

Afgelopen zondag (gisteren) zijn Trees en ik bij de bruiloft geweest van de afdelingssecretaresse, Kim Seong-Hoo. Zoiets vindt plaats in een zg. Wedding Hall, vooral op zondagen en in het herfstseizoen. Aan de lopende band (drie kwartier inclusief foto s maken met een platencamera). De zalen (het waren er een tiental, schat ik) waren geheel voorzien van alle noodzakelijk attributen, zoals geluid en lichtinstallatie, rookmachines en fantastische bellenblaasautomaten. Je houdt het niet voor mogelijk! Daarna, na inlevering van een envelop met geld, krijg je een bon voor de lunch, waarna je je te buiten mag gaan aan een uitgebreid buffet, inclusief bier, frisdrank en soju, in volgepakte restaurants. De gasten van alle bruiloften door elkaar! De meeste Koreaanse huwelijken vinden zo plaats. Helaas heb ik vergeten de videocamera mee te nemen.

Ok, dit was het weer voorlopig. We melden ons wel weer over een tijdje en dan horen jullie of het hier werkelijk zo leuk is als het nu lijkt. Ikzelf en ook Trees zijn daar overigens nog steeds van overtuigd!

Jos& Trees Henrichs