Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Reisverslagen bezoekers > Erik en Jellie , Nov 02

Erik en Jellie , Nov 02

Reisverslag Erik en Jellie

Onze reis begon op 6 november 2002, toen wij met de auto vertrokken richting Brussel om daar op het
vliegtuig te stappen richting Frankfurt en daar weer over te stappen op het vliegtuig naar Seoel. Voor ons was
dit een soort huwelijksreis aangezien wij op
4 november 2002 in het huwelijksbootje zijn gestapt.
De reis verliep uitstekend, we hadden van Brussel naar Frankfurt een kleine vertraging van een half uur. In het vliegtuig naar Seoel was het lekker rustig, zodat we genoeg plaats hadden om te slapen. Eenmaal aangekomen in Seoel bleek dat het vliegtuig van Jitze niet was gearriveerd en ook niet zou arriveren die dag en kregen we een briefje met het verzoek om Christien te bellen. Dus moesten wij op zoek naar een manier om aan geld te komen en dan een telefoon zien te vinden. Maar gelukkig toen we in de rij stonden om geld te wisselen zag Erik ineens Christien bij de uitgang staan, zij had al het een en ander geregeld via Jitze zijn werk om ons op te halen. Gelukkig maar, want anders weet ik niet of we het ooit hadden kunnen vinden.... Toen we Seoel in reden werd ons meteen duidelijk dat het een erg drukke volle stad is, tjonge wat een verkeer en wat een mensen. Maar het huis van Jitze, Christien en Yde maakte veel goed, het is een mooi groot huis waar je helemaal geen last hebt van al die drukte en een mooi uitzicht over de stad hebt. Door het tijdsverschil en de lange reis waren we wel erg moe en duf en allebei lekker verkouden geworden. Dus we hebben wel een tijdje nodig gehad om in ons goede ritme te komen, maar goed het is tenslotte vakantie!!! Jitze is trouwens op vrijdag wel goed aangekomen, zonder problemen en had niet zoveel last van de jetlag als wij.

Op zaterdag zijn we met de auto richting het centrum gegaan, met de auto gaat dat dus niet erg snel, want je moet overal wachten omdat het zo druk is. Daar hebben we kennis gemaakt met de Koreaanse keuken en moesten we met stokjes (van metaal) eten, wat Jellie dus helemaal niet kan en dat betekent dus dat je maar weinig naar binnen krijgt. Maar het smaakte allemaal heerlijk, alleen is de taal soms een probleem omdat je heel moeilijk duidelijk kunt maken wat je wil. De meeste Koreanen spreken geen engels maar dat maakt het juist ook wel weer leuk. Verder zie je overal winkeltjes, eethuisjes, vreemde tentjes en kom je veel kraampjes met van alles en nog wat tegen. Op zondag hebben we uitgeslapen en ‘s een wandeling gemaakt. We zijn niet naar het centrum gegaan omdat daar een of andere demonstratie aan de gang was. Een tip als je naar Zuid- Korea gaat: neem een mooie blanke baby mee, daar zijn ze hier namelijk gek op. Iedereen op straat kijkt altijd vertedert naar Yde, knijpt in zijn wangetjes, brabbelt tegen hem, erg leuk om te zien. Maandag zijn we iets verder Seoel in gegaan met de metro. De metro is lekker uitgebreid dus je kunt er alle kanten mee op. Dus voor ons was het dan ook geen probleem om er mee te reizen. Je koopt wat kaartjes in gebarentaal, want wat je zegt in het engels begrijpt die man aan de andere kant van het loket toch niet. Het makkelijkste is dan tien kaartjes te kopen van 600 Won en je geeft hem dan 6000 Won, dan laat je nog even tien vingers zien en de koop is gedaan. Tel voor de zekerheid dan nog even je kaartjes na want wij kregen dus te weinig. Goed na dit alles gedaan te hebben begon onze reis met de metro, omdat de namen van de stations ook in het engels aangegeven zijn is het geen probleem om je station te vinden. Even de goede richting op stappen want niet alle stations staan aangegeven op de borden. Eindelijk onderweg hadden we ons voor genomen om eerst maar eens een rond toer met de bus te doen. Dit is een rondtour door het centrum van Seoel waar je de meeste leuke gebouwen en paleizen krijgt te zien. Het is mogelijk om uit de bus te stappen en later weer verder te gaan met de bus. Dit hebben we niet gedaan want ons leek het wel leuk om Seoel eerst zo eens te verkennen. Er speelde een bandje in de bus waar netjes op werd gezegd waar je bent. Verder hebben ze nog een reisgids op de bus die je helpt als je vragen hebt over waar je naar toe gaat. Bij het opstappunt is ook nog een informatie kantoor waar je informatie kan vragen over Seoel. De rondrit is best leuk je krijgt alles te zien en je ziet ook nog wat van de stad en de drukte van het verkeer. Het is best druk in Seoel ook overdag, maar de bus had er niet zoveel problemen mee om zich door het verkeer heen te werken. Ze hebben ook een busbaan die door sommige Nederlanders nog wel eens misbruikt word. Nadat de toer er bijna opzat kwamen we dicht uit bij het huis van Jitze en Christien. Er was een metro opstappunt dus we waren zo weer bij hun huis. Van het dichtbij zijnde metrostation naar hun huis is het nog wel even een 15 minuten lopen maar dit is ook leuk want hier loop je langs verschillende kraampjes met groente of Koreaanse gerechten die altijd lekker zijn om even te proeven. Het eten is goed bij deze kraampjes dus je hoeft niet bang te zijn voor voedselvergiftiging. Ook zijn er kleine winkeltjes op zijn Nederlands gezegd: buurtsupers maar dan koreaans: alles lekker compact je kunt je kont maar net draaien want als je niet goed oplet is er zoiets om gegooid. Maar ze hebben er alles wat je nodig hebt. Je kunt het niet zo gek bedenken of het ligt er wel. Wat ook belangrijk is als je vlak bij hun huis bent: er is een klein bakkerijtje waar ze lekkere koeken verkopen. Je krijgt een dienblad als je binnen komt en daar leg je de koeken op welke je wilt kopen en als je alles hebt leg je het dienblad neer bij hun rekenmachine en dan wordt er in getikt wat het kost. Altijd leuk om te zien wat voor prijs er op de rekenmachine verschijnt. Valt meestal wel mee en de koeken zijn altijd heerlijk dus elke avond als we terugkeren uit de stad nemen we van deze overheerlijke koeken mee. Joepie...

Zo dit zijn de eerste dagen van ons Seoel-avontuur, wat we verder gedaan hebben zullen we wat korter houden. Ook omdat we niet meer exact weten wat we wanneer gedaan hebben. We hebben ook een flinke verkoudheid opgelopen, waardoor we op sommige dagen niks hebben gedaan, omdat we ons te belabberd voelden om lange afstanden af te leggen. Wat we allemaal hebben gedaan: we zijn naar Namsangol Hanok Village geweest, dit is een dorp gebouwd in de oude stijl van Korea, waar een koninklijke familie heeft gewoond. Zo krijg je een beetje een indruk van hoe men geleefd heeft rond 1860. Erg klein en eenvoudig, maar wel mooi gedecoreerde huizen. De toegang is gratis en je kunt er op je gemak rondwandelen. Natuurlijk zijn we ook in het National Museum of Korea geweest, dit ligt vlakbij het Gyengbokgung Palace waar ook het Nationeal Folk Museum in is. Het National Museum is vrij saai, er zijn allerlei opgravingen uit de oudheid te zien, maar na een tijdje gaan die ook vervelen, dus voor ons was dat niet een succes. Het Palace daarentegen was wel weer interessant om even te bekijken en in het National Folk Museum kon je goed zien hoe de Koreanen leefden, wat hun eetgewoonten zijn, hoe ze zich kleden, hoe ze vissen en meer van dat soort dingen. In dit museum is alles wat meer op een speelsere manier gepresenteerd en wordt het niet zo snel saai.

We zijn ook nog naar Namdaemun Market geweest, dit is Korea zijn oudste openluchtmarkt. Het zit al 600 jaar op dezelfde plek en je kunt er echt van alles kopen: kleding, eten en drinken, sieraden, prulletjes, stoffen, je kunt het zo gek niet bedenken of het is daar wel te koop. Het is trouwens niet alleen een markt, maar er staan ook verschillende gebouwen waar ook allemaal kraampjes, hutjemutje op elkaar, zijn te vinden. Ook de kerst kwam al een beetje om de hoek kijken, er was een klein aantal kraampjes met verscheidene kerstspulletjes en het was nou niet het mooiste spul wat er te krijgen is. Wij zijn er wel achter gekomen dat Koreanen erg van glitters en glimmers houden, zo ook dus de kerstspullen en op de achtergrond hoor je dan ook nog eens een vals last christmas van Wham, maar dan op zijn koreaans: lekker nep en kitscherig!! Je ogen rollen bijna uit je hoofd van alle glimspeldjes, kettinkjes, broches, haarfrutsels, navelpiercings, enz want dat hangt daar met duizenden stuks bij elkaar. Het is misschien ook meer een tussenmarkt voor de gewone winkels, ze maken het ook waar je bij staat, met lijmpistool en tangetje en ondertussen word er een hapje en een drankje genuttigd. Verder kun je er van alles krijgen om je mobieltje nog lelijker te maken dan hij al is, allemaal beestjes, poppetjes, vreemde hoesjes, pluche beesten waar je ze in kan zetten, noem het maar op. Word je hier niet gek van iedereen met een mobieltje aan zijn oor, dan word je wel gek van al die rommel die je voor je mobieltje kunt kopen. En dan al dat vreemde voedsel wat je te zien krijgt, soms leeft het nog: vis, krab, hond, poes, kanarie, schildpad, kinderen, oh sorry ik overdrijf, mag je raden wat er niet bij hoort.... Hele varkenskoppen, vreemd uitziend vlees, gedroogde vis, allerlei specerijen, deegwaar, kool in alle soorten en maten, heel veel dingen met heel veel smaken en geuren, wat niet altijd even prettig is.

Het is trouwens ook leuk om alleen al te kijken naar al die Koreanen met hun vreemde gewoontes en vreemde taal, hier kun je ook een hele studie van maken. Zo is het overduidelijk dat koreanen veel knoflook eten, als je de metrohal instapt komt je al een flinke walm tegemoet en als je dan de metro zelf ingaat zet dan maar een gasmasker op! Maar alles went, vooral als je het zelf ook veel eet. En dan hun schoenen, die zijn allemaal een paar maten te groot, heel vreemd. Misschien dat het mode is of dat ze graag westerse grote voeten willen, maar wij snappen het niet helemaal: ze zijn al zo klein en dan van die onnozele grote voeten en dan sloffen ze er ook nog vreselijk mee. En dan hun haar, van nature is het toch allemaal zwart en steil, maar je ziet allerlei varianten van de kleur oranje (af en toe ook blauw of paars) en allerlei variaties van een mislukte permanent, toch weer dat Westen dat lonkt... Houtje-touwtje jassen met capuchon, spijkerbroeken die veel te lang zijn, tuttige tasjes, de hond niet als huisdier maar als accessoire in je tas, mobieltje in de hand, giechelen, dat is hier zo’n beetje het modebeeld op straat. Koreanen zijn verder altijd heel vriendelijk en beleefd, ze vragen heel vaak of ze kunnen helpen (ja in het engels) en lachen bijna altijd. Je voelt je hier heel erg veilig en van criminaliteit merk je helemaal niks. Pas alleen op voor dames van middelbare leeftijd, deze hebben veel ruimte nodig en gaan ook niet voor je aan de kant en houden zeker niet de deur voor je open, dus je bent gewaarschuwd...

Na heel wat winkels en boetiekjes te hebben bezocht voor wat souvenirs om mee naar huis te nemen, hadden we dit alles wel zo’n beetje gezien. Ja er is genoeg wat je mee kunt nemen. Ze hebben van alles en nog wat dus ook wij hebben maar iets gekocht. Ach het is eerst leuk om te zien dan verdwijnt het in een kast en uiteindelijk vind je het weer terug op de rommelmarkt. Dat is het leven van een souvenir. Goed genoeg over dit alles, we gaan weer verder met wat leukere verhalen. Omdat we kaartjes hadden gekregen voor een Bazaar Genaamd siwa shoppers day bazaar zijn we hier ook naar toe geweest. S morgens vertrokken we om half elf want de bazaar begon om half twaalf uur. Dit was de openingstijd van de bazaar dus genoeg tijd dachten we. Met de route-beschrijving die achter op het entree kaartje stond was het dus makkelijk om te vinden, dachten we. Dit was dus niet het geval, omdat het niet goed op het kaartje stond hebben we vanaf de metro ongeveer drie kwartier lopen dwalen, om uiteindelijk met wat rond vragen en een keer de verkeerde kant op te zijn gestuurd hebben we het uiteindelijk toch nog gevonden. Het werd gehouden in het Grand Hilton Hotel dus een zeer luxe hotel. Het zag er van afstand ook heel mooi uit. Na een heuvel te hebben beklommen en wat rol trappen kwamen we binnen. Ons kaartje werd afgescheurd en je kreeg een stempel op je arm. Eenmaal binnen kwamen we al snel de stand van Nederland tegen, mooi rood-wit-blauw met lekker veel oranje en het rook er naar echte hollandse kaas. En natuurlijk stonden er kaasmeisjes. Een kaasmeisje kwam ons wel heel bekend voor: het was Christien die ook bij de stand stond en had geholpen met het inrichten hiervan. Zij stond met een grootte schaal met kaas erop en erom heen tientallen koreanen die onze kaas wel eens wilden proeven. Verder was het een drukte van belang overal waren stands van verschillende landen, die vol stonden met producten van dat land. Leuk om te zien en omdat je wat groter bent dan de gemiddelde Koreaan kun je overal mooi overheen kijken. Bij elke stand was het een drukte van belang. Omdat we ons een beetje moeilijk door de menigte konden bewegen zijn we eerst naar beneden gegaan. Hier was het ook heel erg gezellig en rook het heerlijk. Hier hadden de verschillende landen hun etenswaren uitgestald, verschillende mensen liepen rond in klederdracht en ondertussen verkochten ze heerlijke gerechten. Na wat gerechten te hebben geproefd was het wat rustiger boven geworden. Nu kon je overal makkelijker langs lopen. Maar wat bleek: alles was bijna uitverkocht. Dus de bazaar was een succes. Nadat we nog even met Christien over de bazaar waren geweest zijn we vertrokken. Buiten stond al een bus klaar van het Hilton hotel, deze bracht ons gelijk naar de metro. Hier zijn we opgestapt richting Seoel City (dit is in het centrum van Seoel) waar we sjaaltjes gingen kopen voor de Wedstrijd Korea tegen Brazilië. Ja want ‘s hadden we kaartjes voor de vriendschappelijke wedstrijd: Korea vs Brazilie, in het Seoel worldcup stadion. Nadat we sjaaltjes hadden gekocht en lekker hadden gegeten zijn we weer met de metro richting stadion gegaan. In de metro werd het al aardig druk. We waren er ongeveer een uur van tevoren dus we hadden alle tijd om onze plaatsen te vinden. Tijdens de tocht van het metrostation naar het stadion begon het te regenen. Maar hier waren we op voorbereid want we hadden ‘s nog een paraplu gekocht. Na aankomst op onze plaatsen, welke ons netjes werden aangewezen konden we genieten van een mooi schouwspel. Links van ons was de tribune vol met koreanen allemaal in het rood met trommels en vuurwerk, fantastisch om te zien. Het een gezang van Hiddinko en Korea en lichtfakkels ging de wedstrijd van start. Elke keer als de koreanen aan de bal waren dan brak er in het stadion een hels kabaal uit. Van trommels tot gegil dit ging 45 minuten door. Omdat de koreanen al gelijk voor kwamen te staan nam het gegil en getrommel alleen maar toe. Hier moet je echt bij zijn, dit is heel bijzonder om mee te maken. Ik kon me al helemaal voorstellen hoe het ging in het worldcup toernooi. Ook tijdens de wedstrijd was Guus Hiddink aanwezig en toen hij in de rust even op het grote tv-scherm in beeld kwam, ging het complete stadion uit zijn dak. Hiddinko Hiddinko Hiddinko werd er geroepen erg leuk om te horen. Verder eindigde de wedstrijd in 2-3 voor Brazilië welke in de laatste minuut nog een strafschop meekreeg. Geheel onterecht volgens Jellie. Na de wedstrijd gingen we weer terug met de metro. Dit ging vlot en we waren zo weer thuis.

Ook zijn we samen met Jitze en Christien nog naar de Seoul Tower geweest. Hier kun je genieten van een prachtig uitzicht over de stad. We gingen met een kabelbaan het eerste stuk omhoog en daarna kwamen er nog flink wat trappen om te beklimmen, heel fijn. Maar het complete uitzicht over de stad maakte een hoop weer goed. Boven in de toren zit een restaurant die langzaam draait zodat je tijdens het eten heel goed kunt genieten van het uitzicht, hier hebben we dus met z’n vieren heerlijk gegeten en genoten van het uitzicht. Na de terugreis met de kabellift zat het er al weer op. Bij elkaar een leuke trip om te maken naar de toren, zeker de moeite meer dan waard.

Vandaag is dan het einde van onze trip gekomen: 18 dagen in Seoel. En het is voorbij gevlogen. De koffers zijn al gepakt dus alles staat klaar om naar het vliegveld te vertrekken. Gisteren nog even gebeld om onze vlucht te bevestigen. Dit was wel een leuk telefoon gesprek omdat de koreanen fluisteren aan de telefoon kun je ze bijna niet verstaan, dus moest ik alles wel tien keer vragen. Maar uiteindelijk is het toch gelukt om de vlucht te bevestigen. Dat fluisteren was ons ook al opgevallen in de metro. Om je heen staan tien koreanen te telefoneren terwijl je geen een hoort praten. Dit is in Nederland wel heel anders: daar mag iedereen alles horen en word er flink geschreeuwd, misschien iets voor onze cultuur om over te nemen. Goed hoe het gegaan is op het vliegtuig en de rest geven we later nog wel door. Jitze, Christien en Yde heel erg bedankt voor de gastvrijheid, we hebben ons heel goed vermaakt. We raden dan ook iedereen die van plan is te komen dit ook zeker te doen, want zo’n kans krijg je maar 1 keer.

De terugreis:

S’ morgens waren we al vroeg op om alles nog een beetje voor elkaar te maken. De koffers waren de vorige dag al gepakt dus die hoefden we alleen maar klaar te zetten. Na een goed ontbijt en een bak lekkere koffie konden we vertrekken. Jitze had de auto al klaar gezet. Even de koffers erin en we waren klaar om te vertrekken. Christien heeft ons alleen uit gezwaaid. Want Yde hadden we al eerder gedag gezegd. Hij lag lekker te slapen en zijn middag dutje te doen. Ongeveer om twaalf uur die middag vertrokken we bij Jitze en Christien vandaan. Om 3 uur vertrok ons vliegtuig, dus genoeg tijd. We waren mooi op tijd bij het vliegveld en Jitze kon de auto dichtbij neerzetten zodat we ons zo konden inchecken. Tussen de auto en de balie was ongeveer 75 meter dus dat was lekker makkelijk. Jitze heeft ons nog even uitgezwaaid. Met de auto nog in het zicht, ja dat is heel iets anders dan op Schiphol en het was nog lekker rustig ook. De terugreis was drukker dus we konden niet gemakkelijk slapen maar verder geen problemen, want we hadden plaatsen met wat extra beenruimte. Het vliegen duurde ongeveer 11 uur. Na drie uur wachten op Frankfurt konden we door naar Brussel. Nadat we daar nog even moesten wachten op de koffers konden we de auto ophalen bij longterm parkeren. Even betalen en we reden zo weg. Onderweg met de auto was het nog slecht weer met slecht zicht. Maar uiteindelijk zijn we toch in Zwolle aangekomen. Thuis was het nog even zitten op de bank en daarna het bed ingedoken en als een blok in slaap gevallen. De volgende dag waren we redelijk vroeg wakker en zijn gewoon weer verder gegaan alsof we nooit weg zijn geweest. De jetlag was ook een stuk minder en we zijn niet meer ziek geworden. En maandag, ja maandag, weer gewoon aan het werk……….. En zo komt er aan elke vakantie weer een einde.

Groetjes Erik en Jellie,