Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Reisverslagen bezoekers > Jan en Ina, Sep 04

Jan en Ina, Sep 04

Reisverslag Jan en Ina, Korea september 2004

Op maandag 6 september om 5 uur in de middag beginnen we aan 1 van onze verste reizen tot nu toe.
Het is eindelijk zo ver, we gaan naar Jitze en Christien
in Seoul, Zuid Korea. Omdat KLM maar een klein beetje duurder was dan andere vliegtuigmaatschappijen hebben we gekozen om een directe vlucht vanaf Schiphol te nemen.

Na tien uur vliegen landen we op Incheon Airport International, het is inmiddels 7 september 10 uur in de ochtend lokale tijd. We hebben gelijk het idee dat we thuis zijn, het regent, het is koud en overal dijken, polders en water; het lijkt wel Nederland!? Onderweg naar het huis van Jitze en Christien, vertelt Jitze dat het vliegveld is aangelegd voor het WK voetbal en dat het ligt op de zeebodem tussen drie eilanden die door dijken zijn verbonden.

Die avonds zijn we met zijn vijfen gaan eten in een Koreaans restaurant. Eten met stokjes ging ons beiden redelijk goed af en het eerste Koreaanse eten beviel ons goed. Dat belooft nog iets voor de rest van de vakantie.

Na het eten zijn we met Jitze nog even naar een uitkijkpunt geweest vanwaar we een mooi uitzicht hadden over de stad. Na een lange dag zijn we vroeg naar bed gegaan om zo snel mogelijk van de jetlag af te komen.

Woensdag 8 september, na goed uitgeslapen te hebben, zijn we met Christien naar Kyobo building gegaan (hier is onder andere de Nederlandse ambassade gevestigd). Het is een enorm complex, waar we alleen in de kelder een grote boekhandel hebben bekeken. We zijn hier naar toe gegaan om geld te pinnen, en daar hadden we de eerste problemen. Na drie keer de juiste pincode ingevoerd te hebben, heeft hij de bankpas geblokkeerd, waarschijnlijk omdat de geldautomaat defect was. De hele vakantie dus verder geen gewone bankpas meer, alleen de creditcard deed het nog. Na die in een andere automaat te hebben gestoken kregen we ook werkelijk geld.

Na het avontuur met de geldautomaat zijn we met zijn tweeen de stad gaan verkennen (nou ja, daarvoor is de stad te groot). We zijn na uitleg van Christien naar een toeristische straat gelopen, de Insadong, en hebben gezellig de typisch oosterse souvenirs bekeken.

In deze straat zit ook een klein restaurant waarbij de kok in de etalage de noedels klaarmaakt. Ik heb altijd gedacht dat spaghetti (en ook noedels) door een molen gingen om sliertjes te krijgen, maar hier blijkt dat het op geheel typische wijze wordt gemaakt. De kok staat een beetje te zwaaien met het deeg, waardoor dit uitrekt. Doordat hij vervolgens dit deeg door droog meel haalt, blijft het, nadat hij het heeft dubbelgeslagen, niet aan elkaar vast plakken. Na dit een keer of 25 te herhalen, heeft de kok mooie dunne sliertjes gekregen die vervolgens worden gekookt en opgediend.

Vanaf de Insadong zijn we naar de NamDaeMun markt gelopen, een grote en gezellige oosterse markt met veel verschillende artikelen. Wie wel eens in Beverwijk op de oosterse markt is geweest, heeft een klein beetje een idee, maar dan is het nog veel groter. Je kunt er veel, voor ons ongebruikelijk, eten kopen waaronder varkenskop, varkenspoten en inktvis (deze wordt levend geconsumeerd).

Vanaf de NamDaeMun markt zijn we voor het eerst met de metro teruggegaan naar huis. Jitze had ons voorbereid op een ingewikkeld metrosysteem, maar als je het vergelijkt met bijvoorbeeld Parijs, valt het allemaal wel mee. We hadden 2 pasjes meegenomen waarmee we zo door de poortjes konden lopen (nadat we hier eerst een tegoed opgezet hadden). Vanaf het metrostation naar het huis hebben we een taxi genomen, omdat het toch nog ongeveer een half uur lopen is, en het laatste stuk naar huis behoorlijk steil loopt.

Op donderdag de negende hebben we lekker rustig aan gedaan. We zijn met de auto naar Carrefour geweest om boodschappen te doen. Hier kun je van alles proeven zoals gedroogde visjes, kim chi (soort zuurkool, maar dan niet met zout maar met peper bereidt), en allerlei vleessoorten. Je kunt hier zoveel proeven dat, als je het goed doet, je met een lege boodschappenkar naar huis kunt.

Verder valt in de winkel op dat bij heel veel artikelen iets aan vast is gemaakt wat je er gratis bij krijgt, zoals een toetje bij melk. Voor de melk moet je trouwens goed opletten, heel veel melk is aangelengd met visolie.

Die avond hebben we met zijn vieren een spelletje Steden en Ridders gespeeld.

Vrijdag 10 september. s ochtends vertrekken we met Jitze en Yde naar het paleis CheongBokGang, dit is een van de oude paleizen van het Koreaanse Keizerrijk. Het valt ons op dat hier erg veel schoolkinderen komen die allemaal in een tenue lopen. De meiden van een jaar of 14 vinden Yde erg interessant en willen allemaal met hem op de foto. Westerlingen zie je hier al niet veel en dan een blond jongetje van 3 is voor al die meiden prachtig. Jitze gaat met Yde weer naar huis en wij gaan het paleis bekijken.

Een groot deel van het paleis is nieuw, omdat de Japanners dit in de onderdrukking hadden afgebroken. In dit paleis krijg je een goede indruk van de oude oosterse bouwstijl en de levensstijl van vroeger. De schoolkinderen laten ons tenslotte ook niet met rust en willen met ons op de foto. Ook de ander westerlingen die er waren ontkwamen hier niet aan. Voordat we vertrekken hebben we nog gekeken naar de wisseling van de wacht bij het paleis.

In het begin van de middag vertrekken we lopend richting de NamDaeMun markt. Onderweg bekijken we verschillende imposante gebouwen, waaronder het stadhuis van Seoul. Voor het stadhuis zijn ze bezig een groot podium op te bouwen, er zal wel een concert of iets dergelijks gegeven gaan worden.

Op de markt hebben we gezocht naar wasco krijtjes waarvan je het papier een stukje kunt afwikkelen zodra de punt op is. Ina heeft deze gezien bij Christien thuis en vindt deze zo leuk dat ze het als souvenir voor haar oppaskinderen wil meenemen.

Nadat we weer een deel van de markt bekeken hebben, willen we naar de Seoul tower. Omdat het erg hard begint te waaien en een aantal marktkramen in beginnen te pakken (de markt is normaal gesproken open van 4 uur in de ochtend tot 12 uur in de avond) vertrouwen we het niet om hier naar toe te lopen en besluiten we naar huis terug te gaan. Deze keer zijn we het lopend uit gaan proberen vanaf het metrostation, maar dat valt nog flink tegen.

Zaterdag 11 september, na een lange avond opnieuw kolonisten te hebben gespeeld, staan we om half 11 op. Het regent de hele dag en we blijven dan ook binnen. Na het eten zijn we met Jitze met de metro naar een techno markt gegaan. Dit is een gebouw met 8 verdiepingen met alleen maar technische apparatuur (en wij maar denken dat de MediaMarkt groot is). Hier zijn de eerste 5 verdiepingen allemaal gevuld met televisie en audio apparatuur, daarna krijg je een verdieping met alleen maar mobiele telefoons en de laatste 2 zijn met allemaal computers en toebehoren. Elke verdieping bestaat uit een groot aantal kleine ondernemer, zoals trouwens in veel megastore complexen in Seoul. Je ziet dus heel vaak hetzelfde apparaat staan. Op een van de televisies zien we een concert op het podium dat we de vorige dag hebben zien opbouwen.

Na het Koreaans eten, dat Christien heerlijk heeft gekookt, zijn we met Jitze bij een collega van hem geweest om groente op te halen die hij van de Amerikaanse basis heeft gehaald. Een deel van zijn huis is typisch Koreaans. Je ziet hier nog rijstpapier aan de muren zitten. Het oude deel is gebouwd in een U-vorm en is volledig van hout. Het is leuk om zo n huis eens in het echt van binnen te bekijken.

Op zondag 12 september regende het voor de zoveelste keer. Gelukkig is Seoul een grote stad met erg veel overdekte winkelcentra. Vandaag gaan we naar Coex, dit is een van de grootste winkelcomplexen van Seoul met een compleet zoutwater aquarium met haaien, roggen en zeeschildpadden. Als je in Amerikaanse series wel eens hoort over de jeugd die een hele dag in een winkelcentrum rondhangt, hadden wij daar nooit echt een beeld bij. In Nederland heb je niet echt 1 overdekt winkelcentrum waar je je een dag kunt vermaken (ook Hoog Catharijne is daarvoor te klein), maar hier krijg je daar wel een beeld bij.

Maandag 13 september, we rekenen erop om met Jitze in de auto te stappen en een aantal dagen door Korea te trekken. Maar doordat Jitze plotseling gebeld werd hij iets dringends voor zijn werk moest doen, moesten we dit toch een dag uitstellen.

Rond de middag zijn we vertrokken naar een andere grote markt in Seoul, de DongDaeMun markt. Deze is nog veel groter dan de NamDaeMun markt en heeft speciale gebieden voor de koopwaar. Zo is er een grote lapjesmarkt (1 gebouw van 11 verdiepingen hoog van 200 bij 400 meter, mijn moeder zou er van watertanden), een schoenenmarkt, een speelgoedmarkt en een boekenmarkt.

Als lunch hebben we een broodje ei gegeten die je bij een kraampje op de DongDaeMun markt kunt kopen. Die avond zijn we naar Itaewon gegaan, dit is een westerse wijk van Seoul waar veel Amerikanen komen. We hebben hier bij het Outback Steakhouse gegeten (het Koreaanse eten mijdend, want aan de pepers zijn we nog steeds niet gewend).

Dinsdag de veertiende vertrekken we rond een uur of 10 met Jitze in de auto richting Mokpo. Om 12 uur zijn we eindelijk Seoul uit, Jitze wilde al niet eerder vertrekken vanwege de files. In de file hebben we ons wel verbaasd over de manier waarop ze er mee omgaan, er staan gewoon mensen flesjes en blikjes drinken te verkopen midden op de snelweg (Ik zie nog niet zo snel een venter staan op de A1 voor Muiderberg of de A2 voor Vianen).

Mokpo ligt in het zuiden van Zuid Korea zo ongeveer 20 kilometer van de zuidkust. Het is de derde grootste havenstad van Zuid Korea. Onderweg komen we over een nieuwe lange brug van ongeveer 5 kilometer. Vlak voor het eind van de brug hebben ze een eilandje aangelegd met daarop een wegrestaurant, waar we iets hebben gegeten.

Verderop zijn we van de snelweg afgegaan om iets van het land te zien naast de snelweg. Jitze zocht tevens nog een strand om eventueel met Christien en de kinderen naar toe te kunnen gaan. Dus hebben we de kust opgezocht, het gebied waar we zijn is een nationaal park. Je hebt in aan de westkust van Korea een rotsachtige kust met zo nu en dan mooie zandstranden. Een aantal van deze stranden zijn niet toegankelijk door de oorlog met Noord-Korea, maar we hebben een leuk strand met eettentjes en goede voorzieningen gevonden. Zelf hebben we geen zwemkleding mee, en we hebben anders toch niet voldoende tijd.

Na dit strand zijn we een stuk verder naar het zuiden gegaan via de snelweg. Na ongeveer 150 kilometer zijn we weer van de snelweg afgegaan om door een ander nationaal park te rijden. Dit park kenmerkt zich door de groene heuvels en de rivier die er door loopt. In het park is een stuwdam die alleen te voet te bereiken is. Op de weg terug naar de snelweg staan we voor een nieuwe verrassing, de weg stopt opeens. Omdat het stuk waarover we reden er nieuw uitziet besluiten we door te rijden over het sintelpad. Na ongeveer anderhalve kilometer gaat de weg opeens verder en vinden we zonder problemen de snelweg terug. Het gebied waar we doorrijden is een heel mooi landschap van groene heuvels en rivieren.

Terug op de snelweg gaan we in een stuk door naar Mokpo omdat het al donker begint te worden, Tegen acht uur arriveren we in Mokpo, en nu maar op zoek naar een hotel. Jitze heeft ons onderweg al verteld dat er veel kleine hotels zijn in Korea, hij noemt dit -wip-hotels, omdat de Koreaanse mannen in deze hotels veel vreemd gaan. Je kunt de hotels herkennen aan stofrepen voor de ingang van de parkeerplaats, hierdoor zijn de nummerplaten van de auto’s niet te lezen vanaf de straat (de Koreaanse man wil wel een beetje privacy tijdens het vreemdgaan).

Nadat we een tijdje de borden centrum gevolgd hebben, proberen we het bij iets wat een beetje op een hotel lijkt. Bij de receptie ligt een stapel handdoeken, dus we bedenken er al van alles bij. Na het beste engels van de Koreaanse vrouw bij de receptie en ons beste Koreaans (geen), komen we erachter dat het een doodgewone sauna is. Hier kunnen we dus niet slapen. Op de wegenkaart van Mokpo die we bij ons hebben staat een hotel aangegeven bij het station, dus wij die maar opgezocht. Dit is een mooi en luxe hotel en de prijs viel erg mee, dit was maar ongeveer 60 euro per kamer.

Jitze wilde met ons een keer echt Koreaans eten, dus wij op zoek naar een echt Koreaans restaurant dat er ook nog een beetje redelijk uitziet. Om tien uur hebben we nog niets gevonden en zijn we uiteindelijk maar naar de echte Koreaanse MacDonalds gegaan voor echt Koreaans Franse frietjes. Na het eten zijn we naar een bierlokaal geweest. Dit is iets typisch Koreaans, waarbij je een grote kan met bier besteld met een aantal glazen. Vervolgens krijg je er Koreaanse snacks bij (gedroogde visjes, zoutjes e.d.).

Woensdag 15 september vertrekken we, nadat we broodjes gehaald hebben bij de bakker, via de kleine weg naar het oosten. Als we de weg net zo goed kiezen als de vorige dag, kunnen we weer genieten van een dag met veel bezienswaardigheden. Dit weten we nooit, omdat we geen van drieën hier eerder zijn geweest en dus niet op ervaringen af kunnen gaan.

De weg naar het oosten leidt door het meest bergachtige gebied van Zuid-Korea. Opvallend aan het landschap in Korea is dat alle heuvels en bergen heel plotseling beginnen, zo heb je een stuk vlak land (zoals de polders in Nederland, maar dan veel kleiner) en zo begint een bergwand. De bergen zijn allemaal begroeid met bomen. Omdat de berghellingen te steil zijn, worden deze niet gebruikt voor de rijstteelt.

Omdat we een beetje op willen schieten, het weer niet geweldig is en we richting Busan rijden, nemen we de snelweg richting het noorden. Busan is de tweede stad van Korea en als we daar in het verkeer vast komen krijgen we waarschijnlijk hetzelfde oponthoudt dan in Seoul de vorige dag. Via Daegu, waar een jaar eerder de Universiade (Olympische spelen voor universiteiten) is gehouden, rijden we over de kleine weg richting Andong. Deze weg loopt midden door het appelgebied van Korea en we zien dus boomgaard aan boomgaard.

In Andong aangekomen zoeken we een hotel en vinden vrij snel een -wip-hotel. De kamer van Jitze is zelfs voorzien van spiegels aan het plafond.

Na ons een beetje opgefrist te hebben, gaan we lopend de stad in. Andong is een gezellige kleine stad in de bergen. We hebben de oostkust van Korea niet gehaald, omdat hier weinig goede wegen naar toe lopen en we dan alleen maar dezelfde weg op en neer zouden moeten rijden.

Zoals gezegd, wij de stad in om een restaurant te zoeken. Dit keer moet het toch echt een typisch Koreaans restaurant zijn, want we moeten van Jitze echt Koreaans leren eten. Terwijl we op zoek zijn naar een restaurant lopen we over een markt waar ook eetkraampjes staan. Omdat we al trek begonnen te krijgen hebben we hier een spies met vlees gekocht die goed smaakte.

Eindelijk een restaurant gevonden waar we gaan eten, allemaal een echt Koreaans gerecht uitgezocht en maar afwachten wat we krijgen. Het is in ieder geval rijst, want iets anders lijken de Koreanen niet te eten. Nadat we het eten gekregen hebben wordt mij duidelijk waarom de Koreanen spleetogen hebben. Het eten is zo scherp dat je bij de eerste hap niet meer je mond verbrandt aan de pepers, maar dat het al gelijk door je darmen heen je anus verbrandt. De Koreanen moeten wel de ogen van ellende dichtknijpen als ze dit eten.

Met genoeg rijst om de scherpte te compenseren heb ik er nog iets van gegeten, maar Ina kreeg het helemaal niet naar binnen. De altijd vriendelijke Jitze heeft daarom voor Ina zelfs gebakken eieren geregeld.

Na het eten zijn we, via een internet cafe waar Jitze nog even zijn miniconomy handel moet bevorderen, weer naar een bierlokaal gegaan. Hier vierde een Koreaan zijn verjaardag en trakteerde het hele cafe op gebak.

Donderdag 16 september, de verjaardag van Christien. Via de snelste weg van Andong naar Seoul om een beetje op tijd terug te zijn voor Christien haar verjaardag. Andong ligt nog altijd een dikke 250 kilometer van Seoul, dus we hebben nog een stevige rit voor de boeg en het regent behoorlijk. Onderweg komen we nog in de buurt van het Nederlandse oorlogsmonument, waar Jitze eerder wel eens geweest is tijdens een herdenking.

Terug in Seoul willen we Christien de foto s laten zien die we gemaakt hebben. Omdat we een vrij nieuwe moderne camera hebben, probeer ik deze aan te sluiten op de televisie. Dat gaat niet helemaal goed doordat ze hier een ntsc systeem hebben en de camera dat niet ondersteunt. Tijdens het zoeken naar een instelling formatteer ik wel de memory stick, dus nu hebben we helemaal geen foto s meer.

De rest van de dag hebben we Christien haar verjaardag gevierd en die avond nog gezellig een spelletje kolonisten gespeeld.

Vrijdag 17 september. Omdat we alle digitale foto s kwijt zijn, en we toch wel een paar foto s van bepaalde plekken willen hebben, gaan we veel van de reeds eerder bezochte plekken nog een keer bij langs. Door Insadong gelopen voor de noedels kok en vervolgens nog een paar foto s van de wacht bij het CheongBokGung paleis gemaakt. Op NamDaeMun markt hebben we de laatste souvenirs voor thuis gekocht.

Zaterdag 18 september, het regent weer eens in Seoul. Om deze regendag toch nog iets te zien van Korea, gaan we naar het KLI63 gebouw. Dit is het hoogste kantoorgebouw van Seoul met 63 verdiepingen. Hierin is een zee aquarium gebouwd waar zeehonden shows worden gegeven. Op de 60ste verdieping staan verrekijkers voor een mooi uitzicht over Seoul. Hier staan ook oude foto s van Seoul zoals deze stad er vroeger uit zag. Het is imposant om te zien hoe hier 60 jaar geleden allemaal laagbouw stond in oosterse stijl, en nu alleen nog maar flatgebouwen met 10, 20, 30 of nog meer verdiepingen.

Zondag 19 september. Yde is jarig! Ja, ja, een van de redenen dat we juist in deze periode naar Korea zijn gegaan is omdat we dan twee verjaardagen mee kunnen vieren. Nadat Yde de cadeautjes heeft uitgepakt, gaan Ina en ik naar de kerk. We willen wel eens weten hoe het er hier aan toe gaat in een kerk. Omdat we niet Rooms-katholiek zijn, en hier alleen maar Katholieke kerken staan (heel erg veel trouwens, die zie je allemaal als het donker is, want ze hebben allemaal een rood neon kruis), is het toch al wennen voor ons.

De dienst is in het engels zodat we er in ieder geval nog iets van begrijpen. De hele dienst staat in het teken van twee heilige Koreaanse priesters die het christendom 200 jaar geleden naar Korea hebben gebracht. Na 40 minuten stonden we al weer buiten waar je vervolgens eten en drinken kunt kopen. Wij als protestanten kijken hier vreemd van op, ten eerste duurt de dienst bij ons veel langer, ten tweede zijn we niet gewend dat er vervolgens allemaal kramen op het terrein van de kerk staan.

Die middag zijn we dan eindelijk naar de Seoul tower gegaan. Deze is te bereiken met een kabelbaan, wat een steile wandeling scheelt. Om bij de kabelbaan te komen hebben we al wel een behoorlijk stuk heuvel op gelopen, wat ook via een trap was te doen, maar daar kwamen we pas later achter.

Vanaf de Seoul tower heb je een schitterend uitzicht over de stad. De toren zelf is lager dan bijvoorbeeld de eifel toren, maar omdat deze op een heuvel staat, haal je een enorme hoogte. Het duurde even voordat we het KLI63 gebouw gevonden hadden, omdat we op zoek gingen naar een hoge torenflat. Deze blijkt, vanaf de Seoul tower gezien, niet zo erg hoog te zijn. We kijken met een verrekijker makkelijk op het dak van deze flat.

Maandag 20 september, opnieuw regen in Seoul. Omdat we de speelgoed markt van DongDaeMun nog niet hebben gezien, gokken we erop dat het nog droog wordt en vertrekken vol goede moed naar DongDaeMun. De speelgoed markt staat vol met auto s en busjes, waardoor we niet droog onder de tentzeilen door kunnen lopen. We hebben het dan ook al vrij snel gezien en gaan op zoek naar de speelgoed afdeling in het Freya gebouw op DongDaeMun markt. Deze blijkt al geruime tijd gesloten te zijn. Hierna hebben we geen zin om nog iets anders te ondernemen en besluiten om onze koffers in te gaan pakken voor de volgende dag.

Dinsdag 21 september vertrekken we weer richting Nederland. Christien, Yde en Vibeke gaan ook mee, Jitze volgt op 1 oktober.

We hebben in onze vakantie een beetje pech gehad met het weer, maar dat heeft niemand in de hand. Verder hebben we een geweldige vakantie gehad, en we verheugen ons al op het volgende land waar Jitze en Christien naar toe gaan (altijd weer een verrassing waar ze naar toe gaan).

De algemene indruk die we van de Koreaanse cultuur hebben opgedaan en jullie niet willen onthouden is: de Koreaan eet en slaapt niet thuis. Er zijn ontzettend veel restaurants, waar het eten ook nog eens goedkoper is dan als je het uit de supermarkt haalt en zelf klaarmaakt. En buiten Seoul zijn zoveel -wip- hotels dat, als die kunnen bestaan, iedere man wel elke week vreemd moet gaan.

Jitze, Christien, Yde en Vibeke bedankt voor de gezellige vakantie.

Groeten van Jan en Ina