Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2002 > nr 07 april 2002

nr 07 april 2002

Maandbrief maart 2002

Lente is in het land

De overgang van winter naar lente gaat tot nu toe net zo geleidelijk als die van herfst naar winter. De dagen worden langer, de zon komt iedere dag een beetje hoger te staan en daardoor wordt het iedere dag wat warmer. De wind is nog steeds in de noordwesthoek. Dus als het wat harder waait, dan is het koude wind uit China en Mongolie. Meestal is het zonnig. Een enkele regendag frist het extreme droge land wat op. Wie denkt dat dit karakteristiek is voor het Koreaanse weer moet ik echter waarschuwen. Onze ervaring is slechts 1 maal en eergisteren las ik in de krant dat een 90 jaar oud droogterecord zou zijn gebroken (dit geldt vooral voor het Noordwesten van Korea). Het kan dus ook anders. Vooral de kou. Andere jaren was de temperatuur in Gumi over het algemeen lager en de lente kwam later. Langs vele straten in Gumi is grootschalig Forsythia aangeplant. Die bloeit nu overdadig. Ook zie je overal de Prunus bomen in bloei raken.

In de bergen groeit op veel plaatsen een vroege Azalea als onderbegroeiing (de soort die bij ons als eerste in de voortuinen staat te bloeien). Bij de Geumo-san heb ik heel veel blauw helmkruid gevonden. Ook maartse violen als onkruid tussen de tegels. Verder blijft het bruin en droog. In het gras zie je de eerste groene sprietjes opkomen.

DRL

We schieten nog steeds niet erg op. Communicatie blijft probleem nummer een. Ik volg nu de groepsmeetings met behulp van een collega als tolk. Ze lachen allemaal heel erg hard als ik op de voorzitterstoel ga zitten en verordonneer dat het nu voortaan allemaal in het Engels gaat. Daarna is het weer 100% Koreaans. Individuele contacten gaan wel heel redelijk in het Engels overigens. Het is overigens niet alleen de taal. Een miscommunicatievoorbeeld is een speciaal elektronenkanon dat een project gebruikt voor een nieuwe buis. Hoewel dit kanon een speciale behandeling nodig heeft, doen ze net alsof het een standaard Gumi kanon is. Het gevolg is natuurlijk uitval maar ook onbegrijpelijke meetuitkomsten. Ze stoppen dan heel veel tijd in het proberen te begrijpen, terwijl de antwoorden al 15 jaar in Eindhoven bekend zijn. Daar zouden ze mij bijvoorbeeld naar hebben kunnen vragen, of iemand in Eindhoven, maar nee, dat hebben ze wel geprobeerd, maar Eindhoven geeft niet de goede antwoorden (de vraag werd niet begrepen, of de antwoorden niet). Kortom, ik val in herhaling en dat zal ik de komende maanden blijven doen.

Reis Dreux Parijs

Voor de tweede keer alweer moest ik naar de beeldbuizenfabriek in Dreux voor een project waarbij een door Gumi ontwikkelde buis voor Dreux zou moeten worden aangepast. Deze keer alleen samen met Mr. Ha de DRL projectleider. Mijn bescheiden functie is adviseur en coach. Na een moeizaam begin kwamen we toch met zeer duidelijke conclusies en aanbevelingen, als gevolg van de grote verschillen tussen de historisch gegroeide Gumi en Eindhoven aanpak. Een bestaande in Gumi ontwikkelde beeldbuis kun je niet zonder kostbare wijzigingen in een bestaande in Eindhoven ontwikkelde fabriek maken (en andersom natuurlijk). Iedereen begint dat nu ook als realiteit te accepteren. We blijven echter streven naar synergie (soms tegen beter weten in). Terug naar huis hebben we wel een tussenstop in Parijs gemaakt, waar ook Roos naar toe was komen reizen met de Thalys. Met zijn drieen hebben we een heel genoeglijke tijd doorgebracht in een zonovergoten Parijs. Voor een Koreaan als Mr.Ha was dit een unieke ervaring: mensen te zien die er genoegen in scheppen niets te doen, plezier te maken en overdag zomaar op een terrasje te zitten. Overal live muziek in de metro en performances bij het Centre Pompidou. Hij ziet het als een plicht om in Korea hard te blijven werken om het zijn kinderen mogelijk te maken zo te leven. Zelf kan ie zich dit nog niet voorstellen. Het Parijzenaarsleven (althans wat je buiten op straat ziet) is volstrekt on-Koreaans. Het Parijse hotelletje in Montmartre waar we een nacht bleven, werd overigens beheerd door een vriendelijke Koreaanse familie die al meer dan 25 jaar in Parijs woonde. Zelfs voor westerlingen echt een aanradertje (Euro 60 per kamer)! Voor de diehards was er kimchi bij het ontbijt! De eigenaar bleek ook een coachende rol te spelen voor Koreaanse studenten in Parijs. Hij was ook zeer onder de indruk dat Philips met LG samenwerkte. Ik was nog net op tijd terug in Gumi om een deel van het dineetje mee te maken van de expats met Aart, de baas van de Nederlandse en Koreaanse ontwikkeling. Ik kon hem nog even kort briefen over Dreux en verder was het een gezellig rauwe vis maaltje op zijn Koreaans. Aart had overigens geprobeerd de Geumo-san te beklimmen. Hij was tot ongeveer 800 m gekomen, toen het door sneeuw en ijs te gevaarlijk werd. Volgende keer eens gezamenlijk proberen.

Verhuizing Arend en Nathalie

Sinds kort wonen Arend en Nathalie als derde familie in Gumi, ongeveer 10 minuten lopen van ons vandaan. Het contingent Nederlanders in Gumi staat nu dus op 6 personen! Nathalie is het zonnetje in huis en brengt weer heel veel nieuwe initiatieven van de vrouwen tot stand.

Koreaanse schilderles Trees

Trees is sinds kort samen met Ria en Nathalie op klassiek Koreaanse schilderles. D.w.z. eerst verf maken door een inktblok te wrijven op een wrijfbakje met wat water en dan met een gigantisch penseel op langwerpige vellen papier tekenen. Het begint met langwerpige Orchideebladeren die ze met een bepaalde sierlijkheid en volgens bepaalde regels (volgorde en vorm) op het papier moet zien te krijgen. Dit moet staande gebeuren in een klas van zeker 30 vrouwen en meisjes. Het is al vreselijk moeilijk de juiste inktsterkte te verkrijgen en de juiste hoeveelheid inkt in het penseel. In het begin loopt het water altijd uit. Er is echter al verbetering te zien en we wachten dus af wat dit nog kan worden.

Kookles Trees

Naast Koreaanse les hebben onze drie vrouwen nu ook kookles gehad van Soon-ah en haar vriendin. Ook Gilja had al eens Bindetok voorgemaakt, maar deze keer was het Tjap Chae (Koreaanse mie met langwerpig fijngesneden rode, groene en gele groente, gemarineerd vlees, vispannenkoek, paddestoelen met sojasaus en sesamolie), Bindetok (pannenkoek met langwerpig fijngesneden groente en garnalen en/of octopus) en Bulgogi (gemarineerde rundvleesschotel). Heel erg lekker en voor herhaling vatbaar. We hebben het nu ook zelfstandig gemaakt en hoewel de verhoudingen misschien nog niet klassiek zijn, de smaak begint er al een beetje op te lijken.

Wat en hoe eten wij

Dat brengt mij op het onderwerp eten koken. Zo na een halfjaar is er een zeker patroon te ontdekken dat behoorlijk afwijkt van het Nederlandse patroon. Ongeveer eens in de week eet ik niet thuis, maar met de zaak . Soms een bezoeker, soms een speciale gelegenheid, soms met de groep. Trees eet dan alleen een pizza of een diepvriesgerecht dat nog over was. Zeker 2 tot 3 keer eten we samen ergens in een restaurantje met vrienden.

Zelf koken beperkt zich tot roerbakken en soms spaghetti of hutspot (dat ik nu al 3 keer gemaakt heb). In het weekend doen we vaak Koreaanse barbecue op een gasbrander. We maken het dan zo authentiek mogelijk, dus schaaltjes met bijgerechten, dipsausjes, knoflookteentjes, veel verschillende sla en andere bladeren, paddelstoelen en gemarineerd vlees of dungesneden zeer mals dooraderd rundvlees (zeer luxe, ongeveer 4 euro/ons). Zoals sommigen misschien al weten: je roostert het vlees op een hete plaat (op een brander) op tafel en wikkelt het dan samen met wat knoflook, sojabonensaus en fijngesneden groen in zo n slablad dat je in je mond steekt. Gourmetten dus, maar dan anders.

Gele stof

Op het wereldnieuws geweest en terecht, want zo n dikke soep, yellow dust, is niet prettig. De lucht is vreemd van kleur. Gelige mist, maar kurkdroog. Veel mensen dragen mondkapjes, maar dat lijkt mij nog een beetje overdreven. Het was deze keer wel heel ernstig en ze verwachten dat het in de komende jaren toeneemt, vanwege de grote verdroging in de Gobiwoestijn door het enorme waterverbruik en de ontbossing in China, een door de overbevolking alles verslindende moloch. Voor 1990 kwam gele stof zelden voor, nu is het er 3 weken lang in de lente. In China zelf is het natuurlijk nog veel en veel erger. Hier in Korea en in Japan geeft het slechts een beetje ongemak.

Bezoek familie Song

Een groot succes was het tegenbezoek van de familie Song uit Daejeon (spreek uit Deedzjon). Ze vonden aan de hand van mijn opgestuurde kaartje zelfstandig de weg naar ons appartement. De kunstwerken aan de muur van Marjoke en Fred kregen veel waardering van Jee-hyun, die zelf kunstenares is naast haar professoraat. Ze schildert op zijde met batiktechnieken. Een aantal van haar werken zijn als textielontwerpen uitgebracht. Een schitterende kleurencatalogus van haar derde expositie in 2000 die ze een week later opstuurde geeft een indruk. Ze vroeg of Fred en Marjoke ook exposeerden, ik kon dat natuurlijk trots beamen. Na de boekenkast geinspecteerd te hebben en mijn prachtig geillustreerde flora te hebben ingepikt (ze schildert ook bloemen) zijn we naar de Geumo-san gegaan. Met de kabelbaan naar boven en verder klimmen naar de waterval en de grot. Terug naar beneden lopen viel niet mee voor de familie, want is een steile vermoeiende afdaling. Toch vonden ze het allemaal prachtig. Overal waren de vroege Azalea s in bloei en er groeide helmbloem (een blauwe variant) op de bodem. Na de tocht gingen we lekker eten, deze keer bij het chique Geumosanmek.

Onderweg bleek het vertaalcomputertje een grote hulp, want de familie had zich voorgenomen alleen Engels te praten, wat de conversatie natuurlijk behoorlijk beperkte. Na afloop nog even langs ons bedrijf gereden, waarna ze weer naar huis gingen. Afgesproken is dat we volgende keer met hun naar (het eiland) Anmyon-do gaan voor de Floriatika 2002, een internationaal Floriade-achtig spektakel dat ik niet wil missen. Het begint 26 april, dus Els zal mee moeten als ze tegen die tijd hier is. Later kregen we nog een e-mail van dochter Lucy die een Engelse contest spreekbeurt gaat houden over vriendschap (met een oudere heer, zijn naam is Jos...).

Koffieochtend in Seoul

Ook de Hollandse vrouwen krijgen in Korea aandacht van de ambassade. En een uitnodiging (via de Nederlandse Hamelclub) om in Seoul bij Chantal, de vrouw van de ambassadeur Hein de Vries, koffie te komen drinken werd als welkome afwisseling door onze echtgenotes aanvaard. Uiteindelijk bleek het een zeer vrolijk avontuur te zijn, waarbij de drie al kletsend met de verkeerde trein ( s morgens om half zeven) toch op tijd in de residentie van Hein de Vries terechtkwamen. Nadien hebben ze Seoul onveilig gemaakt en kwamen met de laatste trein thuis.

Koje-do en Jin Hae. Op bezoek bij Laurens en Gilja

Onze vrienden Laurens en Gilja zijn begin maart verhuisd naar het zuidelijk gelegen Goje-do (do = eiland). Hun verhuizing vond plaats toen ik voor de tweede keer naar Frankrijk moest (Dreux). Het laatste weekend van maart s morgens 7 uur samen met Frans en Ria (met de door Ria gebakken appeltaart en de door Trees geverfde paaseieren) vertrokken naar Koje-do: een 3,5 uur lange autorit langs Daegu, door Masan en over een brug naar het eiland. Hoewel mistig zag je overal de kersenbloesem en Azalea s bloeien. Het eiland staat ook vol met rode, roze, witte enkele en dubbele Camelia s. Heuvelachtig en veel groener dan het vasteland. Ze hebben een aardig appartement in het plaatsje Okpo (30.000 inwoners). Je kunt nog net de haven zien en een stukje van de gigantische Daewoo scheepswerf.

Met zijn zessen een tochtje over het eiland gemaakt. Prachtige kust met uitzichten op baaien, rotsen en kleine zandstrandjes. Traditionele thee gedronken in een mooi theehuis van een befaamde kunstschilderes. Het eiland leeft van de scheepsbouw op twee van de grootste werven ter wereld. s Middags liet Laurens ons (zonder de vrouwen) de werf zien. Midden op het zeer grote terrein is het centrale dok, waar ze gelijktijdig 6 grote tankers bouwen (2 keer drie naast elkaar)! Een gigantische kraan (900 ton, te vergroten tot 1100) tilt kant en klaar gebouwde schipdelen op hun plaats, waar ze aan het schip worden gelast. De schipdelen worden overal op het terrein samengesteld (inclusief veel infrastructuur als leidingen, pijpen etc) en geschilderd, waarna ze op platte wagens met zo n 80 wielen naar de kraan bij het schip worden gereden. Dit alles met 10.000 werknemers, die allemaal op mountainbikes rijden (parkeerruimte is er nauwelijks, want de werf is tot de rand toe volgebouwd met assemblagehallen en eigenlijk al te klein). Kortom: een indrukwekkend stuk industrie, waar Verolme niet veel tegen heeft kunnen doen. Binnenkort gaat hier trouwens ook de vrije zaterdag in. Zo is de neergang in Europa begonnen.....Het nachtleven van Okpo heeft een paar extra s t.o.v. Gumi: er is een Foreigners Club voor de vele buitenlanders die hier zijn (echter slechts tot elf uur open) en er zijn vele zg. Western Bars, gerund door vrouwen (Mama s) waar alleenstaande mannen gezelschap kunnen krijgen van vrouwen die graag dure drankjes aangeboden willen krijgen. Ook als stel kun je daar binnen, maar dat brengt natuurlijk geen extra nering. Wij sliepen in de het Cello motel, een keurig hotel, tevoren betalen (35.000 won) met video op de kamer en gratis XXX-movies. Een normaal bed, maar ook een normaal Koreaanse hete vloer. Met raam open en ventilator aan hebben we toch uitstekend geslapen. De volgende dag met 15 lekkere bruine broden (een speciale bakker die brood heeft leren bakken op Europese manier) met de Ferry naar het vasteland bij Jin Hae, befaamd om zijn kersenbloesem. In de lente is dit een van de plaatsen waar alle Koreanen zouden willen zijn. Alle straten en in de bergen duizenden vol in bloei staande bomen.

ontelbare (Koreaanse) toeristen die allemaal foto s maken (wij ook). Vanaf de uitzichttoren was het verboden de camera naar west en noord te richten, vanwege de marinehaven (vriendelijke jonge mariniers stonden daar op te letten). Heel relaxte dag met veel lopen en lekker (duur) eten in een kraampje. s Avonds een uurtje file maar toch in 3 uur naar huis.

Taalvooruitgang

Die is er, althans bij mij. Alleen zal het nog lang duren voor conversatie mogelijk is. Het aantal woorden neemt gestaag toe (het lijstje waar ik op oefen telt nu meer dan 500 woorden), constructies beginnen duidelijk te worden en met de vertaalcomputer kan ik soms al de essentie uit een eenvoudige tekst halen. Vanwege de vele achtervoegsels was in het begin niet duidelijk wat nu het hoofdwoord is, zodat je het woord niet kunt vinden. Dat is nu sterk verbeterd. Trees leert nu ook bij, maar die beperkt zich voorlopig tot praktische woorden om met de huishoudhulp te communiceren.

Vogelsoorten

Nu de winter voorbij is kan ik een opsomming geven van de vogelsoorten die ik in de winter in onze -achtertuin-, de steile heuvel aan de achterkant van ons appartement heb gezien. Naast ekster en vlaamse gaai waren er veel nieuwe soorten: japanse dwergspecht (dendrocopos kizuki), grijskopspecht (picus canus), grauwe lijster (turdus pallidus), een mooie donkergekleurde lijster (turdus nauman), bruin geoorde buulbuul(hypsipetes amaurotis), drie mooigekleurde gorsen (emberiza elegans, rustica en chrysophrys), drie mezensoorten (koolmees, glanskop en parus varius), roodbruine tortelduif (streptopelia orientalis) en flink aantal vrouwtjes fazanten. Je snapt dat ik hier gebruik hebt gemaakt van mijn nieuwe onmisbare Koreaanse vogelgids.

Gumi, 7 april 2002

Jos en Trees Henrichs