Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2002 > nr 08 mei 2002

nr 08 mei 2002

Maandbrief 20020501

Van bruingrijze winter naar groene lente met een gele waas

In slechts enkele weken tijd is het landschap totaal veranderd. Schreef ik vorige keer nog over de Forsythia s en kersenbloesems: al na een week waren de bloemen verdwenen, flink geholpen door een buitengewoon zware regendag en daarna werd alles snel groen. In Nederland is het ook ineens lente natuurlijk, maar hier is de overgang aanzienlijk heviger. De temperatuur is nu s middags ruim boven de twintig. Enkele keren al bijna 30. Het regent wel iets meer (eens in de week?). Uiteraard heeft dit alles een schaduwzijde, een behoorlijke zelfs, en die heet Hwangsa of Yellow Dust zoals vorige maand al gemeld. Hadden we eind maart al enkele heel ernstige stofdagen, in april was het zicht hierdoor op de meeste dagen beperkt tot enkele kilometers. Dit fenomeen is in de negentiger jaren sterk toegenomen: er vóór kwam het slecht enkele dagen voor: nu meer dan 20!

Het werk

We moeten het hebben van kleine praktische vragen en projecten, waar we gezamenlijk met de PPD aan kunnen werken. Men is hier niet gewend aan algemene zaken te werken en heeft er ook in het geheel geen belangstelling voor. Daarentegen is hun praktische aanpak soms werkelijk een verademing. Een verrassend voorbeeld bleek hun aanpak bij het oplossen van een opbrengstprobleem bij het terugwinnen van glazen onderdelen van afgekeurde beeldbuizen. Via een schoolvoorbeeld van systematisch onderzoek hadden ze vorig jaar de opbrengst van 20% opgekrikt tot 85% en waren hiermee een -benchmark- voor de voormalige Philipsfabrieken. Een ploegje zeer ervaren mensen uit Aachen kwam kijken en zag met open mond hoe simpel een en ander uiteindelijk kon worden opgelost. En dat door een ontwikkelaar van DRL die normaal gesproken niet aan fabricageprocessen werkt! Ook de kleine losse delen en vuiltjes die in de beeldbuis terecht kunnen komen en tot problemen leiden, benaderen ze hier in de fabriek zeer conscientieus. Fabrieksfoto s van het eind van de oven waar we de glazen beeldbuisonderdelen aan elkaar smelten spraken boekdelen: een lopend bandje, een plastik emmer en een glanzend schone vloer in Gumi tegenover een vloer met een berg gebroken glas in Aachen.... Het werk hier in DRL is dan ook zeer sterk aan de productie opbrengsten gekoppeld. Iedereen in de productontwikkelgroepen bouwt eigenhandig de samples in de fabriek (zij het vaak s nachts in het weekend als de normale productie het even toelaat). Bijna alle metingen worden eigenhandig gedaan. Pas als alles goed lijkt, sturen ze de samples naar de kwaliteitsafdeling die als onafhankelijke testafdeling dienst doet (in dienst van de fabrieksorganisatie en niet rapporterend aan de Ontwikkelbaas). Ik geloof werkelijk dat de combinatie van gedegen en slim rekenen in Eindhoven en de praktische realisatie ervan door de Koreanen tot een uitstekend bedrijf zou kunnen gaan leiden. Op enkele plaatsen in de Europese fabrieken beginnen ze dit te begrijpen, nu de ontwikkelingsafdelingen nog. Mijn rol concentreert zich dan ook steeds meer in het bij elkaar brengen van mensen die elkaars kennis willen overdragen. En dat gaat niet vanzelf, want net zoals in Eindhoven zijn de ontwikkelaars hier zeker zo eigenwijs. Kennelijk een gekoppelde eigenschap....

Tocht naar Jeollanam-do

In een lang weekend zijn we voor de afwisseling eens heel ver naar het ZW gereden samen met Frans. We hebben Boseong bezocht, waar zich naar Koreaanse begrippen belangrijke theeplantages bevinden (in het niet vallend bij Chinese theeplantages) maar toch een aardig gezicht met lange rijen halfronde groene struikjes.

Gratis theedrinken was er ook bij! Het stadje zelf bood geen aantrekkelijke slaapplaats (althans we kregen slechts vloermatjes te zien) en zijn verder gereden naar Ganjin, waar we snel een hotel vonden en lekker te eten in een piepklein restaurant/woonhuis. (de hoofdzakelijk agrarische provincie Jeollanamdo staat bekend om zijn bijzonder lekkere eten). De hoteleigenaar dacht eerst dat we met zijn drieen een kamer wilden, maar dat misverstand kon ik snel oplossen door Trees in m n armen te nemen en Frans op een afstandje te dirigeren. De volgende dag ging het helaas regenen, wat een tochtje naar de Jiri-san (gebergte) onmogelijk maakte en we besloten langs de kust terug te rijden. Eerst het Celadon museum bezocht, waar ze de geschiedenis van het beroemde blauwgroen geglazuurde porselein uitlegden en een oude oven te bezichtigen was. Je kunt hier ook nieuw gemaakt Celadon kopen, maar we hebben er nog te weinig verstand van om verantwoord iets echt moois te kunnen kopen. Zo te zien lijkt het vooralsnog overal hetzelfde. In een zeer druilerig drooggevallen haventje met een naargeestige sfeer zonder een levende ziel te zien klonk plotseling een (uiteraard onverstaanbare) stem door een luidspreker. Alsof de bewoners in hun holen gewaarschuwd werden voor drie vreemdelingen in een gehuurde witte Hyundai sonata.... Daarna maakte we nog een vergissing door even naar Jeosu te willen rijden om het Turtleship van admiraal Ji te zien. Dit omweggetje naar de stad, die in 2010 een wereldtentoonstelling wil organiseren, kostte ons twee uur en door de mist en regen hebben we behalve de hangbrug naar het zuidelijk gelegen eiland helemaal niets gezien. Tenslotte naar huis gereden met slechts een uurtje file bij Daegu.... Je kunt je voorstellen dat het bier na thuiskomst buitengewoon lekker smaakte! En Jiri-san houden we nog te goed!

Met de Europese projectgroep naar Andong en Boseok-sa

In de tweede week van april kregen we bezoek van drie collega s uit Eindhoven en Dreux om het ontwerp van de Europese versie van de 29inch vlakke beeldbuis te bespreken. Dit verliep uiteindelijk voorspoedig waarna we op de zaterdag een tochtje maakten samen met het hele Nederlandse contingent in twee van onze auto s: de HO3999 en de HO4000. Het doel was Andong, waar we het historische dorpje Hahoe bezochten en met zijn allen bibimbap hebben gegeten (een smakelijke hap met witte rijst waar je verschillende groentes, wat vlees een gebakken ei en rode pepersaus doorheen dient te roeren: zie foto).

In dit dorp hebben we vorig jaar een stukje gezien van hun traditionele maskerdansen, maar dat is niet op zaterdag. In plaats daarvan hebben we de zeer oude Boseok-sa (tempel) bezocht, een uurtje rijden ten noorden van Andong tegen de rand van het Soebaek gebergte. Mooi gelegen, rustige sfeer en een aardige Korea introductie voor onze collega s, dachten we zo. s Avonds met zijn allen samgyetang geprobeerd (de beroemde en smakelijke ginseng kippensoep).

Vergeefs op zoek naar Orchideeen

Tot nu toe was er nog maar heel groen weinig te zien, maar eenmaal lente is mijn belangstelling voor planten en Orchideeen in het bijzonder weer sterk aangewakkerd. In Europa groeien de meeste (aard)orchideeen op kalkhoudende grond, zodat ik op geologische kaarten nijver op zoek ging naar kalkhoudende gebieden in Korea. Korea is echter voor meer dan 95% uit granieten opgebouwd en slechts op een klein plekje in het midden, bij het Soebaek gebergte moest iets te vinden zijn. Ik kon niet wachten erheen te rijden via de pas geopende nieuwe snelweg, die via een 5km lange tunnel (de langste in Korea) dwars door de berg gaat. Helaas bleek nu net precies dit gebied een zeer grote mijn te zijn geworden waar met donderend geraas tientallen vrachtwagens af en aanreden van en naar een grote (kalkverwerkende) fabriek. Geen spoor van authentiek landschap te vinden en voorlopig dus nog geen orchidee gezien!

Handtekening van Guus Hiddink

-Wij zijn weer in de buurt-, las ik in een e-mail van Pim Verbeek, de assistent trainer van Guus Hiddink, de coach van het Koreaanse voetbalelftal. Of we het vriendschappelijke duel Korea – Costa Rica wilden bijwonen. Uiteraard onmiddellijk gereageerd en een avond met hun doorgebracht in het ons bekende InterBurgo hotel waar het elftal logeerde en waar we de kaartjes kregen. Als blijk van eeuwige vriendschap kregen we ook nog een officieel shirt van het Koreaanse WK team overhandigd! Op een bescheiden vraag kreeg ik ook nog een bierviltje met een handtekening van Guus voor de jarige zoon van m n groepsleider en op speciaal verzoek eentje voor de moeder van Trees! Tijdens het gesprek bleek Jan Roelfs ook nog een goede vrienden te zijn met bekenden van ons in Nederland.

In de disco van Gumi

Tijdens een diner met een paar collega s uit Europa maakte ik kennis met Jin-hua een uit China afkomstige Koreaanse, die nu 6 maanden in Gumi woont en als vertaalster optrad. Ze had nog steeds geen vriendschappen weten te sluiten met plaatsgenoten en ik bood haar daarop aan eens met het Nederlandse clubje uit te gaan naar de ons bekende Psycho-bar waar over het algemeen veel alleenstaande buitenlandse jongeren komen. Wij dus op een vrijdagavond met haar en een collegaatje (miss Im) naar de kroeg (Frans en Nathalie waren erbij, Ria was in Nederland en Arend was een nachtje naar de bergen met zijn collega s). Ongelukkigerwijs was het kroeggezelschap die avond niet erg inspirerend en de jonge vrouwen wilden graag gaan dansen! Bij navraag bleek er een Nightclub in de buurt te zijn waar we graag werden toegelaten (2 mannen en 4 vrouwen). Voor het eerst van ons leven in een donderend ritme wat gedanst in deze tent (zeker geen topdiscotheek) en een klein vermogen neergeteld voor een paar biertjes met wat hapjes en fruit. Ondanks de flitsende stroboscoop lampen bleven we op de been en hielden het uit tot na een optreden van drie in zwart geklede artiesten. Het was toen een uur of drie.

Weer een voetbalwedstrijd

Uitslapen konden we slechts tot een uur of elf, want die middag zouden we naar de voetbalwedstrijd in het Worldcup stadion in Daegu gaan. Het zesde kaartje (bedoeld voor Ria die echter in Nederland was) hadden we aan een Koreaan aangeboden die altijd klaar staat om ons te helpen met Expatzaken. Na veel aarzelen had hij ons aanbod geaccepteerd. Echter, op het laatste moment moest ie op een stel Chinese collega s passen die in Korea waren en het kaartje teruggeven. Daarop hebben we Jin-hua gevraagd met ons mee te gaan, want ze had laten blijken een enorme voetbalfan te zijn. Wij dus naar het stadion, waar we met 40.000 anderen Korea met 2 – 0 hebben zien winnen.

Een goede opsteker voor Guus en zijn mannen! Voor ons weer een aardig uitje, hoewel we thuis nog nooit naar een voetbal wedstrijd zouden gaan. Jin-hua was zeer onder de indruk en was ook een grote hulp voor ons om de juiste bus naar onze parkeerplaats te vinden.

Housewarming party van collega

Na onze eigen housewarming party in november was het nu tijd om dat bij een Koreaanse collega mee te maken. Dit vindt altijd plaats om 6 uur na het werk (vormt er eigenlijk een deel van). Eten is dan ook het eerste wat je na binnenkomst doet. Cadeautjes moet je bewaren totdat iedereen binnen is. In dit geval was het eten zeker zoveel en uitgebreid als bij ons thuis en ook door een kok(kin) bereid. Kennelijk is dat niet de gewoonte, want er werd op gewezen dat ik nu niet moest denken dat dit normaal was! De huisvrouw doet dit met hulp van zus, vriendin of moeder en het is betrekkelijk bescheiden van omvang. Kennelijk had ook ons etentje in november indruk gemaakt! Mijn cadeautje was een (niet erg bruikbare) Hollandse kaasschaaf en sprak ik lovende woorden tot de nieuwe bewoners in het Nederlands. Deels als grap en deels uit frustratie, want alles gaat werkelijk alleen in het voor mij helaas nog lange tijd onbegrijpelijke Koreaans.

Els in het land

Op de laatste vrijdag in april hebben we Els, de oudere zus van Trees, van het vliegveld in Daegu opgehaald voor twee weken intensief Korea! Dus na het uitpakken van de kaas, chocolade, Indische ingredienten en huishoudhulpjes gingen we meteen op stap naar de botanische tuin in de buurt van de Geumo-san (berg). De meeste planten bloeien nog niet, maar toch twee orchideeensoorten bloeiend gezien. Soorten die in Europa niet voorkomen. Na vergelijking in de respectievelijke flora s blijken slechts enkele Bosvogeltjes (Cephalanthera) en Wespenorchis soorten (Epipactus) zowel in Europa als in Korea voor te komen. Alle andere families zijn totaal verschillend. Van de vele tientallen soorten Orchis en Ophrys die in heel Europa het gezicht van de orchidee bepalen vind je geen enkele vertegenwoordiger in dit deel van de wereld. Ter vergelijking: paardenbloemen zijn hier net als thuis, hoewel er ook een geheel witte soort is. s Avonds met de hele club plus onze Koreaanse lerares en haar zoontje in een nieuw Eendrestaurant gegeten. Opvallend is de specialisatie van vele restaurants: eend, kip, rauwe vis, zalmforel, hond, enz. Waarbij ze slechts enkele menuvarianten serveren met natuurlijk de obligate maar vaak bijzonder lekkere Koreaanse side dishes. Els vond overigens alles lekker, vooral de ruime hoeveelheid verse sla viel bij haar in de smaak.

Tongdo-sa

Zaterdagochtend (Els had redelijk geslapen) samen met Frans en Ria naar een van de beroemde tempel van Tongdo gereden, richting Busan. Schitterend in het bos gelegen groot complex met veel oude gebouwen (niet opnieuw gebouwd en geverfd, zoals de meeste tempels) en oude kunst. Ze schijnen een relikwie van Boeddha zelf hier te huisvesten onder in een Pagode, zodat in de hoofdtempel geen Boeddhabeeld hoeft te herbergen. De moeite waard en tot nu toe de interessantste tempel die we hier gezien hebben. Bovendien kwam ik op de terugwandeling enkele exemplaren van een Wit Bosvogeltje tegen: eindelijk de eerste echt wilde (zij het onooglijke) Koreaans orchidee! Deze dag kon niet meer stuk dus. Tijdens het diner (geroosterde stukjes runderrugvlees) konden we ook nog de eerste helft van de vriendschappelijke voetbalwedstrijd Korea – China zien die in 0 – 0 eindigde. Els viel daarna als een blok in slaap om 2 uur s nachts klaarwakker te worden en te blijven!

In het middelpunt van de belangstelling in Hahoe

Zondag uitslapen en daarna de kans gegrepen om naar Hahoe-maeul (dorp) te gaan, waar iedere zondag om 3 uur een maskerdans performance wordt gegeven door een inmiddels wereldberoemd gezelschap. Vorig jaar hebben we daar al iets van gezien, deze keer waren we ruim op tijd.

We maakten een praatje met een van de acteurs die naar onze herkomst informeerde en kregen een prima plaats aangewezen. Ik heb daar mooie foto s kunnen maken, ook van de stier wiens ballen op een gegeven moment wreed door de slager werden afgesneden na een paar moordslagen op zijn kop. Verschillende kinderen begonnen toen te huilen, want de stier zag er in eerste instantie heel aaibaar uit! De korte gedanste toneelstukjes waren trouwens erg realistisch: het flirtende meisje dat midden op het terrein een plas doet en dan verleid wordt door een dolende monnik die eerst haar plas oplikt en dan met haar de bosjes in rent, spreekt boekdelen over de maatschappelijke verhoudingen in de vorige eeuw. De onschuldige en daarom relativerende gek die op een gegeven moment opkomt maakte daarna het hele publiek aan het lachen en dat werd alleen maar erger toen Trees en ik door deze figuur naar het midden van het theater werden gebracht! Hij maakte nog wat grappen over ons, vroeg waar we vandaan kwamen en toen moesten we wat meedansen. Even slikken dus voor een stel nuchtere Hollanders!

Nu is het wel weer genoeg geweest voor deze maand.

Groeten van Jos en Trees