Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 18 april 2003

nr 18 april 2003

Maandbrief 2003-04-01

Even plotseling als de winter was ingevallen werd het hier ook op 23 maart ineens lente met enkele buien voorafgaand aan warm zonnig weer en de eerste vroege azalea s in het bos.

Vanaf nu zal het heel snel gaan, dat weten we nog van vorig jaar! De afgelopen maand stond in het teken van de emergency toestand (tot 9 uur werken) die door de baas was uitgeroepen om toch maar vooral de targets te halen die ons bedrijf nodig heeft om dit jaar succesvol door te komen. Hoewel we ons als Europeanen daar niet strikt aan hoeven te houden vanwege onze eenzame echtgenotes, maken we over het algemeen toch heel lange dagen. Daarom zijn we de weekenden ook bewust veel naar buiten gegaan met ook weer interessante belevenissen!

DRL

All DRL members had to work until 9 PM this whole month. This second -emergency situation- during my stay in DRL was intended to make extra improvement steps within the first quarter in order to gain extra profit for the company at the years end. End 2001, the last time we had such an emergency situation, we got as explanation that such an emergency situation created awareness about the companies financial situation and that the management did not expected a lot of extra technical results (in fact, people are working often less effective during so many hours). This time really extra output was expected. After many questions from the lab members, the Boss decided to give an extensive explanation to strengthen the moral of DRL. After his speech (in Korean of course) he made a walk through the lab to check the effects and repeated his speech to me personally in English. Most of the Koreans were convinced and worked with more motivation after the speech. In PPD some project teams could work like this, but I think that such a general measure would not be accepted so easily. The Company culture in Korea is really different compared with that of the European countries. The business trips in my current job as global project leader has brought me in several factories both from former Philips and from former LG. This gives me a unique opportunity to compare both ways-of-working and to see the advantages of both. I saw so many positive elements in the former LG factories, that I decided to explain this in detail to the European factories and to my former colleagues in Eindhoven. Part of this month I worked together with 2 colleagues to prepare a workshop about this subject in the first week of April in Eindhoven. I think that this is one of the key roles we can play as an expat in Korea: to explain why the Koreans are so successful in certain area s and what we can learn from that. If I explain this to Europeans it has much more impact than when a Korean tries to do that. I was even more inspired after I saw a video recording of a Lecture in our Hong Kong headquarters by Prof. Underwood, an American language professor at the Yeonsei university in Seoul. He is living in this country already for 30 years and has learned to admire some of the unique culture characteristics of the Korean people. For all Westerners working with Koreans this lecture is a must, because he can explain the culture as a Westerner himself, which is far more convincing for us than when Korean people try to explain their culture.

Astronomische kaart deel 3

Na maanden geduldig wachten besloten we uiteindelijk zelf het initiatief te nemen en op zoek te gaan naar de bij mij nu al legendarische Dr. Nha. Via internet waren we er achter gekomen waar zijn astronomische museum zich moest bevinden en na anderhalf uur rijden en een keer de weg vragen vonden we het hermetisch gesloten museum op een heuvel, vlak naast een ander gebouw, het Children space and science museum.

Hier kregen we uitleg van een jonge astronoom. Deze vertelde dat Dr. Nha zich in grote moeilijkheden zou bevinden en zich in de weekends niet in Yecheon maar onder arrest bevond in Seoul (het zou iets met omkoping te maken hebben)! Hierbij valt je mond uiteraard open van verbazing, niet in het minst door de manier waarop je zoiets van een wildvreemde hoort! Enfin, kennelijk niets bijzonders in Korea! We kregen een aardige rondleiding en mochten nog even door de 15 cm Celestron telescoop naar de zonnevlekken kijken.

Daarna hebben we de natuur in de buurt verkend in afwachting van de manager van het -Nha Il-seong museum-, die ter kerke was gegaan. Om drie uur was hij terug en omdat hij geen woord Engels sprak belde hij een tolk, Mrs.Lee, een aardige vrouw die perfect Engels sprak. Ze kwam samen met een Canadese vriendin. De details van het museum kan ik hier niet allemaal uitleggen, maar er stond inderdaad een aardige verzameling oude instrumenten en replica s daarvan. Vooral de holle zonnewijzer en het model van een 15de eeuws apparaat waarmee de dagelijkse hoogste zonnestand was bepaald en daarmee als kalender kon dienen., maakte bij mij indruk. Ook werd aan de hand van een model een uitleg gegeven van de waterklok van Koning Sejeong, die door gebruik te maken van een cascade van vier waterreservoirs een zeer hoge nauwkeurigheid bereikte. Deze beroemde waterklok staat afgebeeld op het 10.000 won biljet en is bekend bij iedere Koreaan. En jawel hoor: tenslotte kregen we een kleuren kopie te zien van de gerestaureerde astronomische kaart waar het allemaal mee was begonnen: de kaart die we onder de Beopju-sa Boeddha hadden gevonden tijdens ons bezoek, bijna een jaar geleden! De zoektocht had zijn doel bereikt. Alleen Dr. Nha himself nog. Die krijgen we ook nog wel! Uiteindelijk bleek de vrouwelijk tolk nog veel interessanter dan de kaart, want ze nodigde ons uit in haar fantastische huis recht aan de overkant van het museum. Het huis was omgeven door een aangelegde tuin, had een pagode-vormig dakterras (voor barbecue feestjes) met ook weer een prachtige daktuin.

Binnen veel hardhout en veel licht. Beneden tamelijk westers, boven tamelijk Koreaans, maar met een grote logeerkamer, annex bibliotheek waar de Canadese vriendin logeerde. In een van de benedenkamers woonde haar zieke schoonvader die liever op het platteland bij zijn vierde zoon woonde dan bij zijn oudste in de grote stad. Bij de Chinese thee kregen we volop cake en koekjes, terwijl we ondertussen honderduit konden praten! Heerlijk weer eens voluit met anderen te kunnen converseren over politiek, vrouwenrechten en van alles en nog wat. We maakten nog foto s van elkaar en de verwachting is dat er nog een vervolg op deze ontmoeting komt, daarvoor was deze te zeldzaam!

Aardbeving in Gumi 2003 03/10 03:28:03.1

Tsja, ook in Korea komen lichte aardbevingen voor met sterktes tot ongeveer 4 op de Richterschaal, maar dat we er een recht onder ons zouden meemaken is natuurlijk een belevenis. In de vroege ochtend schrokken we wakker van een enorme explosieachtig gedender, dat we praktisch onmiddellijk als aardbeving, maar niet ernstig beoordeelden.

De volgende dag pas zagen we op de weerkundige internet site dat het epicentrum zeer dichtbij was gelegen en de dag erop werd de -milde aardbeving in Gumi- zelfs in de landelijke krant vermeld.

Verdwaald bij Upo Wetland

Al eerder heb ik het prachtige moerasgebied Upo-wetland genoemd als vogelparadijs. Het leek ons aardig om er eens omheen te wandelen, hetgeen volgens enkele fragmentarische kaarten mogelijk zou moeten zijn.

Inderdaad konden we achter de verschillende meren om lopend een heel eind komen, maar op een gegeven moment werd het erg lastig toen we een steile heuvel, met doornige struiken en losliggende rotsen over moesten steken zonder pad. Daarna leek de moeilijkheden voorbij, totdat een essentiele rivieroversteek onmogelijk bleek vanwege de hoge waterstand. We besloten (na vier uur wandelen langs de rivier verder te lopen , maar van een brug was ook na een uur geen sprake! Onderweg nog wel een hert gezien, de eerste in Korea, maar uiteindelijk moesten we toegeven dat we ons in betrekkelijke moeilijkheden bevonden! We moesten op zoek naar de bewoonde wereld. Die bereikten we tegen half zes s avonds, een half uur voor zonsondergang. Een vriendelijke bewoner heb ik met mijn mobile naar een Koreaanse vriendin laten bellen die hem ons probleem heeft kunnen uitleggen. De man snapte eerst niet dat we te voet waren gekomen en wist even niet hoe hij ons helpen moest, totdat uiteindelijk zijn zoon in een auto op kwam dagen die ons de 15 km terug naar onze auto bracht. Geen enkele tegenprestatie, zelfs geen echte Hollandse chocolade, wilde de man accepteren: weer een erg positieve ervaring van wildvreemde Koreanen in een zeer klein bijna verlaten dorpje!

Astronomisch Observatorium op Bohyeon-san

Tijdens ons bezoek aan het astronomische museum had de jonge astronoom ons gewezen op het bestaan van een groot observatorium op de 1150m hoge Bohyeon-san dat naast een grote zonnetelescoop een optische kijker met een 1.8m spiegel bezit (de grootste van Korea). Interessante plek om eens te gaan kijken op een stralende zondag.
Bij de berg aangekomen, werd snel duidelijk waarom de telescoop pas vanaf 1 april te bezoeken was: op 600 meter hoogte was de sneeuw al 10 cm hoog en de weg niet verder begaanbaar! Hier komt dus nog een vervolg op.

Jeju-do

De lange werktijden en de intensieve voorbereidingen aan de workshop die ik in Eindhoven wilde geven deden Trees en ik toch weer eens verlangen naar een lang weekend uitje. We besloten naar Jeju-do te gaan, omdat de lente daar het verst gevorderd was. Onze vriendin op Jeju-do stelde ons voor deze keer geen hotel maar een condominium te nemen: een appartement op een mooie plek aan zee (zie uitzicht vanaf het balkon).

Dit Pineville bleek inderdaad heel plezierig: het Engels sprekende eigenaarspaar gaf ons iedere morgen een thermoskan met koffie en een zak mandarijnen mee. Heerlijke dagen gehad, mooie foto s gemaakt en lekker uitgerust. In advertenties en toeristische magazines zie je Jeju-do in de lente badend in het geel vanwege de koolzaadvelden. In werkelijkheid zijn bijna alle koolzaadvelden tamelijk kunstmatig aangelegd en bedoeld om er mooie foto s van bruidsparen te maken.

Attributen als trapjes, paarden, rijtuigen, ed. zie je praktisch bij ieder koolzaadveld! Bij deze foto bij Sunrise Peak had ik moeite die attributen te vermijden. Omdat Hendrick Hamel hier 350jaar geleden is gestrand, wordt er op het moment een model van zijn schip gebouwd (de Sperwer). In augustus moet ie bij het Hamelmonument staan.

Gumi,
Jos en Trees Henrichs