Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 22 sept. 2003

nr 22 sept. 2003

Maandbrief 2003-09-01

We zijn weer thuis in Gumi na een 3 weken durend uitstapje Nederland en omstreken. Een week na terugkomst kregen we tot onze opluchting te horen dat onze gedwongen en enigszins gevreesde verhuizing in Gumi niet doorgaat! Het komende derde jaar zullen onze maandbrieven dus nog vanuit het vertrouwde -Areumdaun jib- komen. Ik hoop nog wat meer te leren begrijpen van de Koreanen om mij heen en jullie daarover te vertellen. Deze keer slechts wat losse gebeurtenissen van de laatste 2 maanden. Frans en Ria zijn op 31 augustus naar Nederland teruggegaan na hun twee Korea-jaren.

We zullen hen nog missen, want zo n gezamenlijke ervaring - zeker in Gumi met zo weinig andere westerlingen - schept een hechte band. Op een van hun afscheidsfeestjes heb ik nog een laatste groepsfoto gemaakt met de hele Nederlandse kolonie van Gumi anno 2003. Gelukkig blijft Frans nog een tijdje bij de PPD werken, zodat het contact niet verloren gaat.

DRL at the begin of a big reorganization

A drastic reduction in laboratory personnel was announced in Gumi, comparable with the reduction in Eindhoven. Apparently, our company is now aiming at consolidation of the CRT activities with a minimum overhead and a maximum profit result. Because finally, after many years of CRT expansion and innovation, other display technologies (LCD and PDP) have become serious competitors as attractive new products. This does not mean that we are out of business with CRT! But -product innovation- is not the leading theme anymore: the name of the game is now -cost innovation- with a far less costly development and engineering department. The personnel reduction process in Gumi is very different compared with Eindhoven. Especially the speed of implementation is amazing. After the common preparations, decisions and the announcement several people have chosen to leave the company, while others agreed to be transferred to other parts of LG (LCD, PDP and the set makers DID and DND). This transfer process is almost finished already and the remaining people do not feel really comfortable because the future does not look so bright nowadays. At the moment we receive every week announcements of goodbye parties and the leaders of all groups are struggling with the idea of a new organization with much less people. In the own P3 group we try to keep the spirit, but the events are making life not easy. To cheer people up, the management in Gumi decided to refurbish the working environment with modern allure, especially the entrance and the corridor at the third floor. This took place just before the people from the 2nd floor moved to the 3rd where the whole development community is situated now. Concerning my own project: all involved factories are producing and selling the new product, rather close to the original plan. This is the first time that a Gumi product was launched globally and is running in 5 factories around the globe.

Dia avondje bij Mr. Suk

Meneer Suk, de drukker, had ons uitgenodigd naar zijn dia s te komen kijken. 's Avonds in zijn zaak plantte hij Frans en ons tweeen op een driezitsbank en projecteerde met zijn Leitz projector zijn hele diaverzameling op de muur; voornamelijk natuuropnamen die hij samen met andere leden van de fotoclub had gemaakt. Zo vertrekken ze bijvoorbeeld zeer vroeg in de ochtend om hoog in de bergen zonsopkomsten te fotograferen met de azalea s op de voorgrond. Een enkele keer mochten ze blote meisjes kieken, waar hij kennelijk ook schik in had. De grappigste foto die hij had gemaakt was er een waarbij je de tientallen Koreaanse amateur fotografen met hun superapparatuur hongerig ziet loeren naar het frêle doch onaangedane naaktmodel. Hij vroeg wel eerst bescheiden of Trees de overigens niet smakeloze blootfoto s aanstootgevend vond. Wie weet ga ik eens een weekend met zijn fotoclub op stap.

China trip Nanjing

Nu de SARS epidemie zo goed als onder controle blijkt te zijn, hebben we weer toestemming om naar China te vliegen. Het werd langzamerhand tijd dat ik de fabriek in Nanjing weer bezocht omdat ze daar op het punt stonden de nieuwe beeldbuis te gaan produceren. Het was ook het eerste bezoek aan de Eindhovenaar Bob sinds zijn benoeming tot ontwikkelchef. De speciale controles op SARS onderweg zagen er serieus uit: zowel op de vliegvelden (vertrek en aankomst) als ook onderweg stonden verschillende controleposten met infrarood thermometers. Een van de avonden aten we in een gigantisch 4 verdiepingen restaurant, waar je op de benedenverdieping uit de honderden gerechten en nog levende dieren (vissen en schaaldieren, maar ook slangen) zelf moet of mag kiezen. Buiten regende het op dat moment enorm, want op de terugweg bleek de stad ondergelopen en reden we door het water dat 10 tot 30 cm hoog in de straten stond en in brede stromen van de heuvel af kwam, waar het huis van Bob stond.
Op de terugweg naar het vliegveld Pudong bij Shanghai raakte de bedrijfschauffeur de weg kwijt na een SARS controle post. Ondanks vragen aan vrachtwagenchauffeurs dwaalden we ruim een uur extra door en om Shanghai. Vreemd was dat de man geen kaart had en volledig afhankelijk bleek van mondelinge aanwijzingen die soms radicaal fout waren!

Nieuwe PC en de service van een computershop

Uiteindelijk was ik ook weer aan een nieuwe PC toe, vond ik. De slimme student van de pruimenbomen wilde me wel helpen en na wat marktonderzoek op het internet bezochten we met een prijzen lijstje een computershop om de hoek. De shop eigenaar beloofde de PC samen te stellen voor ongeveer dezelfde (laagste) prijs en deze over 2 dagen thuis te bezorgen! Niet alleen de bezorging, maar ook de volledige Engelstalige installatie van de randapparatuur nam hij voor zijn rekening. Pas toen alles tegen 10 uur s avonds werkte, wilde hij naar huis. Helaas moest hij van mij de -fantastische- lichteffecten, die hij in de PC-behuizing had ingebouwd, uitschakelen. Hij beloofde onmiddellijk weer te komen als er iets mis zou gaan. Tot nu toe werkt alles naar behoren. Ook de Blaster- en Sobigvirus aanvallen hebben we weerstaan. Deze -ouderwetse- service is op vele plaatsen standaard. Computershops die zoiets niet doen, kunnen hun deur vrij snel sluiten, want anders bestelt men de spullen gewoon rechtstreeks via internet.

Wielewalen

Tussen Gumi en Daegu is een berggebied met een paar interessante wandelingen. Een ervan had ik vorig jaar al met Frans gelopen, over de strategisch gelegen berg waar in de Koreaanse oorlog de slag om Dabu-dong had plaatsgevonden. Aan de andere kant van de vallei is een andere niet zo hoge berg met een uitgezette rondwandeling, die wat minder zwaar leek. Een mooie tocht met veel bloemen, bessen, vlinders en andere insecten bracht ons redelijk voorspoedig naar de top op 650m. Daarna ging het behoorlijk naar beneden tot aan de motels met de warme baden (Onchon). So far, so good. Vanaf hier liep het pad door een vrij vlak terrein met hoge bomen en daar klonken onmiskenbare wielewaal geluiden.

Deze spectaculaire gele vogels komen hier vrij veel voor, maar je ziet ze toch niet zo gemakkelijk. Deze keer lieten ze zich goed zien en ik beloofde mezelf hier terug te komen met de telescoop voor foto s. Mede door de wielewalen misten we toen kennelijk een pad, want na een uurtje klimmen bevonden we ons op een zeer steile helling zonder enig zicht op een verlossend pad naar de auto! Wel een aardige wilde blauwe Hortensia gefotografeerd, maar nog steeds geen einde pad. Uiteindelijk, na 2 uur bleken we weer op de top van dezelfde berg te zijn aangekomen! Van een stel Koreanen kregen we een paar gekookte aardappels en water om bij te komen. Het weekend daarop ben ik naar de plek teruggegaan. Nadat ik de telescoop had neergezet, verschenen er prompt een aantal wielewalen en eentje was zo vriendelijk recht voor de camera te willen poseren. Toch een beloning voor de zware klimpartij de week ervoor.

Manfred en zeldzame vogels

Collega Manfred kwam een presentatie houden op de Display Conferentie in Daegu over de meest platte beeldbuis die ooit is gemaakt en had tijdens dit eerste bezoek aan Korea een zaterdag vrijgehouden voor een uitje. Verbazingwekkend was, dat de vogels hier wisten dat hij in hen geinteresseerd was, want goed en wel in de bergen vertoonde zich een prachtige en voor mij nog onbekende ijsvogel

(een veel grotere soort dan we in Europa hebben). Even later vloog er een hop langs, die netjes voor ons in een weitje ging zitten pikken! Een klauwier (bull shrike) en een havik (Chinese sparrowhawk), die we prompt daarop ontdekten maakte het schouwspel compleet. De reigerkolonie met honderden blauwe, witte grote en middelste reigers kon er toen ook nog wel bij. Om af te kicken en toch nog wat Koreaanse cultuur te zien, hebben we hem nog het traditionele dorp Hahoe bij Andong laten zien en de interessante klassieke maskerdans.

Op de foto poseert hij naast het -flirtende meisje-.

Biljarten met 4 ballen

Een van de populaire sporten hier is biljart. Overal zie je biljartzalen gekenmerkt d.m.v. uithangborden met gekleurde ballen of gekruiste keu s. Na het werk deden we een spelletje normaal libre, zij het dan met 2 rode ballen en iedere speler 1 witte. De extra witte bal is een handicap die je niet mag raken tenzij met beurt- en puntverlies. Uiteraard hadden m n collega s me terecht tamelijk laag ingeschat, maar ieder spelletje bleek te moeten eindigen met een driebander. Hierin was ik ze wel de baas, zodat ik al mijn tegenstanders uiteindelijk versloeg en daardoor niet hoefde te betalen....

PSV tegen München-1860; Eindhoven de bekendste stad in Korea

Lang tevoren was het al aangekondigd: Hiddink kwam weer in het land! Deze keer om met PSV te spelen om de Peace Cup, een toernooi met 8 ploegen uit de hele wereld. Een van de wedstrijden was in Busan en we hadden extra toegangskaarten gekocht voor enkele vrienden. Het evenement vond plaats op een door-de-weekse avond voor de nationale bevrijdingsdag.

Ik had de middag vrijgenomen en we vertrokken vroeg om eventuele files te ontlopen. Onze vrienden waren niet zo gelukkig. Een ervan, Meneer Suk, bereikte het stadion pas in de pauze (maar had er wel voor gezorgd dat een neef met 2 kinderen met zijn kaartjes naar binnen kon). Onze Koreaanse lerares en haar man haalden het helemaal niet en hadden uren voor niets in de file gestaan! De wedstrijd zelf werd bijna een afgang, want hoewel PSV een groot veldoverwicht had, maakten de slimme Duitsers 2 doelpunten. In de laatste 10 minuten won PSV dan toch met 4-2. Het Koreaanse publiek bleek 100% voor Eindhoven te juichen en vanaf nu is bij een willekeurige ontmoeting -We are from Eindhoven- voldoende: het Koreaanse gezicht klaart in 9 van de 10 gevallen op en roept: Hiddink!

Home leave en een onverwachte ontmoeting

Ook dit jaar hebben we 3 weken vakantie genomen tijdens de warmste periode in Korea om in Europa een nog hetere zomer te mogen meemaken! Het was weer heerlijk onze naaste familie en vrienden in goede gezondheid te kunnen ontmoeten, het nieuwe appartement van Roos te zien en de boot van Bas midden in de restauratie. Net als vorig jaar besloten we een aantal dagen erop uit te trekken met onze kampeerbus.

Deze keer naar Bretagne, waar het koeler was dan in de rest van Frankrijk. Tot onze stomme verbazing kwamen we op onze eerste avond op de camping municipal van Blangey s/ Bresle de familie Elshof tegen. De vakantie begon dus al met een overdosis Franse wijn om deze aangename ontmoeting te vieren! Weer terug in Nederland konden we een afspraak met Priscilla maken die inmiddels in de Breitnertoren in Amsterdam voor ons, expats werkt. Bij gebrek aan normale parkeerruimte aldaar (de parkeergarage was helaas niet hoog genoeg) hebben we ons kampeerbusje maar even voor de deur gezet.

Daejeon

Onze kennissen in Daejeon hadden we al tijden niet meer kunnen ontmoeten. Ieder weekend bezochten ze haar zieke moeder in Seoul, wat gezamenlijke uitjes onmogelijk maakte. Op een doordeweekse nationale feestdag tijdens de schoolvakantie konden we eindelijk weer eens afspreken en een tochtje met ze maken in de buurt van Daejeon. De lunch bestond uit een heerlijke kip en een gezonde gelei van eikeltjes zetmeel. Na een ritje naar de grote stuwdam bij Daejeon gingen we met zijn allen naar een badhuis, een nationale liefhebberij, waar ook deze familie iedere zondag naartoe gaat. De zeer luxe badgelegenheid waar ze ons naartoe namen bezat een bron met natuurlijk verwarmd water en een sauna. Zoals gewoonlijk in Korea zijn mannen en vrouwen strikt gescheiden: ik met Mr. Song en Trees met Mrs. Hwang en dochter Lucy.

Heerlijk ontspannen reden we s avonds na een Chinese maaltijd even naar de rivier, waar vele inwoners van Daejeon een beetje komen luieren, eten of vuurwerk afsteken. Tot onze verbijstering raakten we hier Mr. Song kwijt! Na meer dan een half uur zoeken in het donker (er was nog net geen paniek), bleek hij ergens aan het strandje in slaap te zijn gevallen! De familie heeft plannen om na volgend jaar Nederland te bezoeken en ziet ons als een prettige opstap. Hun Engels is echter nog steeds zeer moeizaam (evenals ons Koreaans), maar het wordt beter!

Daegu Universiade, receptie met meer dan 50 Nederlanders

Dit grote gebeuren, zij het enigszins overschaduwd door de gruwelijke metrobrand in het begin van het jaar en de SARS epidemie, vindt elke 2 jaar plaats (de vorige was in Beijing) en trok dit jaar een record aantal van 8000 atleten, inclusief die uit Noord Korea. Nederland was vertegenwoordigd door 39 studerende atleten en de ambassade had ze allemaal uitgenodigd voor een receptie en een etentje in het Australische Outback restaurant in Daegu. Eindelijk eens een feestje in de buurt. Alle Nederlanders in Korea waren hierbij uitgenodigd en wij waren daar natuurlijk bij! Onderweg er naartoe passeerden we een vijver met lotusbloemen. Het was de eerste keer dat we ze in bloei zagen.

Die dag hebben we ook een nieuw aangekomen familie ontmoet die in Daegu woont en voor Thales werkt. Hij rijdt iedere dag een uur naar Gumi en de dochters zitten op de Amerikaanse school in Daegu. Over enige weken komt er nog een Thales familie in Daegu wonen, zodat we toch wat meer landgenoten in de buurt hebben.

Dit was het dan weer voor deze keer.

Gumi, 7 september 2003
Groeten van Jos en Trees