Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 19 mei 2003

nr 19 mei 2003

Maandbrief 2003-05-01

Ook dit jaar bereikte de bloesem in de eerste week van april in Gumi weer een hoogtepunt. Vrijwel gelijk met vorig jaar, toen we op 30 maart alle kersenbomen in bloei aantroffen in het zuidelijk Jinhae. Trees heeft er volop van kunnen genieten.

Ikzelf heb Nederland weer eens op zijn mooist gezien, want ik was een week in Europa (een gevolg was wel dat m n vorige maandbrief wat laat verscheen). Eenmaal weer thuis in Gumi zijn we de weekenden van deze lentemaand zoveel mogelijk naar buiten gegaan. Bij elkaar leverde dat weer genoeg stof op voor dit maandbericht.

Workshop in Europe about the Korean process way-of-working

My experience in DRL with my worldwide project is beginning to pay off, as I am beginning to understand the special way-of-working in this Korean environment. We expats are in the unique position to see and compare this during a longer period. We can check our ideas and talk with all Koreans here to understand. And I was really astonished, especially about the efficient way the factories are running and how new products are introduced. I found out that, apparently, the Koreans here have a different approach, compared with my former experience. After this experience and a question from Eindhoven I really wanted to share and discuss this knowledge with my colleagues in Europe and proposed to organize a workshop for this purpose together with Arend ad my Korean colleague Kyungjin. This workshop was held in the first week of April and indeed, it brought about the expected effect at the 20 participants from PPD and the European factories. The workshop was a success and we are thinking now about how to organize a fruitful follow-up. The most striking element is that the Koreans in the Gumi plant are almost completely focused on the factory process with maximum output and minimum yield loss in order to make money as much as possible, depending only on the customers. The equipment, the people, the development organization, even the Union are of service to the manufacturing organization. The results are smoothly running manufacturing lines, but at the cost a lot of stress and sometimes very long working days for the people: their well-being is not the most important issue here, as it is much more the case in Europe and the Netherlands in particular. This focus on manufacturing has also resulted in a different remuneration system, where the best engineers with the highest salaries are found in the factory and not, as in my former company, in Research & Development! Interesting is, that this focus on the process can be found not only in our factory, but also in train and bus services, check-in counters at airports, in hospitals and many other places. Sometimes, it is amazing to see how efficient these processes are running. The cost of it is, that people work often until very late and have sometimes nothing to do. In the Netherlands, the opposite situation seems to be the case: many people are working very hard and efficient from 9 to 5 and rush to their interesting private life, but they are also complaining about inefficient train services and long hospital waiting lists at the same time….The consequence for our development organization is that the picture tube designs have to comply with the existing running manufacturing lines as much as possible (changes have to be really fought for) and the opportunities to make samples and to do experiments are limited to the periods that the factory is not hurt: just before or after a maintenance or a type change. These periods are often during the weekend (nights!), which is not appreciated by the people, of course, but accepted because they have no choice! I consider these findings as one of the secrets behind the success of Korea (and maybe of Japan in the Eighties). I have no experience with other Asian countries like Taiwan and Singapore, but probably you could find similar things there.

Weekend Juwang-san

In Nederland had ik tijdens het weekend na de workshop volop genoten van de ontluikende lente. Bovendien had ik de oratie van mijn nu hooggeleerde broer mee kunnen maken en een zeiltochtje gemaakt met het nieuwe schip van Bas samen met Roos en Theo op het Markermeer. Het weekend daarop, eenmaal terug in Korea met zijn zee aan bloesem, konden we natuurlijk niet thuisblijven en besloten een weekend naar het nationaal park Juwang-san te gaan. Juwang-san is een prachtig berggebied met enkele kale pieken, steile kloven en watervallen waar we ooit in onze eerste herfst een glimp van hadden opgevangen.

Helaas, bleek speciaal in deze tijd van het jaar een groot deel van de bergpaden afgezet te zijn vanwege de kwetsbaarheid voor brand. Daarom bleef onze wandeling beperkt tot een tocht door het dal. Overal bloeiden de vroege azalea s en we vonden zeker 4 soorten vroege viooltjes (van de tientallen verschillende soorten die er zijn) en andere vroege bloemen die ik nu van zeer dichtbij digitaal kan fotograferen. De wintervogels zijn weer op weg naar Siberie: het is nu tijd voor bloemenfotografie! De kloof bleek heel mooi met zijn watervallen en pas tegen etenstijd liepen we terug naar de Yeogwan waar we de nacht zouden doorbrengen. Onderweg zag ik voor het eerst een bruine waterspreeuw in de rivier. Deze bijzondere vogel lijkt op een winterkoninkje, maar dan veel groter, en zwemt op zoek naar eten onder water als een vis. De volgende dag ging de wandeltocht naar boven vanwege de afzettingen niet door en we besloten naar de kust te rijden. De weg er naartoe bleek een sprookje met geweldige fotogenieke onderwerpen. Bij een ervan, een traditioneel huis met bloeiende kersenboom, hooggelegen boven een rivier, had ik net een paar foto s gemaakt toen er een bus stopte waaruit een veertigtal Koreanen stapten kromgebogen onder de foto apparatuur, lenzen en statieven.

Binnen de kortste keren was de hele omgeving vergeven van deze lui! We prezen ons gelukkig de eerste te zijn geweest en zijn toen gevlucht. In een dorpje aan de kust hebben we op de markt eerst wat eten voor ons ontbijt gekocht. Daar was ook een grote (gekookte) krab bij, die we op het strand lekker hebben opgepeuzeld. Daarna via binnenwegen weer naar huis. Hierbij passeerden we ook weer de Boyeong-san, de berg met het astronomisch observatorium. Deze keer geen sneeuw onderweg naar de top, maar een bezoek aan het observatorium zelf kon alleen na afspraak op de zaterdagen, dus we hebben het observatorium na een flinke klim alleen van buiten gezien en van het panorama genoten vanaf 1200m. Een grote picknickende familie hoorde dat we uit Nederland kwamen en het -Hiddink!- schalde toen ineens weer door de bergen!
Niet ver van Gumi ontdekten we achter een klein dorpje een klein bosje waar kennelijk een grote groep witte en blauwe reigers aan het nestelen waren. Ouderreigers vlogen af en aan met vis om hun jongen te voeren. Uiteraard gestopt en gefilmd en foto s gemaakt.

Drie kinderen waren nieuwsgierig naar mijn bezigheden en die vormen nu de voorgrond bij de reigers op de leukste foto van die dag.

Medische perikelen

Tot nu toe ben ik nog niet ziek geweest, maar deze maand heb ik toch noodgedwongen kennis gemaakt met een Koreaans ziekenhuis. Ik denk dat menig lezer ziekenhuiservaring heeft, daarom zal ik het proces nauwkeurig beschrijven ter vergelijking met Nederland. Op een middag begon zich rechts achter in mijn rug een doffe pijn te ontwikkelen die na enkele uren zo hevig werd dat ik me eerst naar huis heb laten brengen en later met een behulpzame collega naar het Cha hospitaal. Huisartsen, zoals in Nederland, kennen ze hier niet: die service kun je krijgen in het hospitaal. Na sluitingstijd (6 uur) bleek alleen de emergency afdeling open. Echter met kennelijk voldoende bezetting, want terwijl Trees me inschreef, werd ik onmiddellijk geinterviewd, moest een plas doen voor een test, werd op een rijdend bed gelegd en kreeg ik een infuus op de rug van mijn linkerhand, waar later ook een pijnstiller in werd gedaan. De dienstdoende arts vermoedde een niersteen, maar wachtte met zijn oordeel op de test en een röntgenfoto (die overigens niets te zien gaf). De testuitslag kwam binnen een kwartier en bleek positief. Daarna kreeg ik pillen en een afspraak voor een zg. IVT de volgende ochtend. Bovendien werd meteen een afspraak met de specialist gemaakt. Na een uur was ik weer thuis! De volgende morgen was ik, na een nacht die gelukkig slechts voor een deel pijnlijk was, de eerste bij het röntgenapparaat in de kelder. Ik kreeg een contrastvloeistof ingespoten en na een 5-tal foto s kon ik me volgens afspraak vrijwel onmiddellijk vervoegen bij de specialist op de eerste verdieping. Deze had de foto s on-line op zijn monitor staan en wees me op de duidelijk verdikte urineleider en het obstakel (een steentje van 4-5 mm dacht hij) dat zich reeds vlak voor de blaas bevond. Zijn Engels was goed. Hij schatte de kans op een natuurlijke afscheiding op 80%, tikte een recept in zijn computer en zijn assistente maakte een afspraak voor over een week. Ik kreeg een nummer mee voor het recept dat we in de hal van het ziekenhuis moesten afhalen. Op een verlicht bord boven de balie stond ons nummer al aangegeven ten teken dat we het geprinte recept konden halen. Aan de overkant van het straatje bij de apotheek moest ik dat recept inleveren en kregen we na 10 minuten de pillen mee in twee rijen zakjes voor een week, met twee á drie pillen per zakje. Om half elf was ik weer thuis, waar ik die dag maar ben gebleven.

De volgende dag was de pijn verdwenen en weer een dag later raakte ik het 3,5 mm kleine steentje inderdaad op natuurlijke wijze kwijt! Kortom: als dit Koreaans proces niet efficient was dan weet ik het niet!

Kinne sinne en paddenstoelen in Yecheon

Weer vrij van pijn was het toch een tegenvaller dat het weekend begon met flinke regen op zaterdag (in de lente regent het hier geregeld afgewisseld met mooie zonnige dagen), zodat we die dag thuisbleven. Trees maakte zich verdienstelijk door voor de gehele expatgemeenschap in Gumi paaseieren te kleuren met verf uit Nederland. Het blijkt dat in de Christelijke kerken hier ook Pasen wordt gevierd, maar in het dagelijkse leven bestaat het totaal niet. Ook geen tweede paasdag vrij dus. Paaszondag leek droog en we besloten onze vriendin Sooyun in Yecheon weer eens op te zoeken, het stadje van de Astronomische musea. Ze was blij ons weer te zien in haar prachtige huis. Tevoren had ik haar een foto met Richard S. gestuurd, die ik tijdens de receptie van mijn broer's oratie in Amsterdam had gesproken over Dr. Nha en gekiekt. Hij was de astronoom uit Amsterdam die in 1991 in Yecheon op bezoek was geweest tijdens een conferentie. Sooyun kon zich hem niet goed herinneren, maar had mijn foto naar de vrouw van Dr.Nha gestuurd. Die had haar geheugen weer opgefrist. Allen hadden ze het een buitengewone coincidentie gevonden en Dr. Nha zou graag met ons willen kennismaken. Hij is een heel goede vriend van Sooyun en ze vertelde deze keer wat meer over hem. Een conflict met de burgemeester van Yecheon, die kennelijk meer achter het Children Space and Science museum staat, blijkt de oorzaak van de problemen te zijn. Door (onterechte) beschuldigingen is het conflict nu zover geescaleerd dat Nha zich niet meer in Yecheon vertoont. Over opsluiting heb ik verder niets vernomen. Wel dat het, als hij in Yecheon komt, alleen is om Sooyun te bezoeken. Na de nieuwe verkiezingen volgend jaar en de vervanging van de burgemeester verwachtte ze dat de problemen zouden kunnen worden opgelost. Even later kwam de manager van het museum langs, Mr.Kim, die ons uitnodigde een paddenstoelenfarm te gaan bezoeken!

Uiteraard een aardig tijdverdrijf en we reden via smalle landweggetjes door een prachtig glooiend landschap naar de Godsokfarm die paddestoelen kweekte op eiken stammetjes. Het was een soort Shitake, een smakelijke paddenstoel die veel opbrengt en gedroogd ook heel lang houdbaar is. Een deel van de verkoop gaat via internet. Hij liet ons ook de geillustreerde gids zien met de hoge prijzen die hij ervoor kon krijgen, tot 50.000 won (40 Euro) voor een pond gedroogde exemplaren! De jonge boer, die Engels had gestudeerd nota bene, liet zien hoeveel paddenstoelenkassen hij inmiddels had op het land dat al eeuwen tot de familie behoorde en waarop hij een beetje op de gok met paddenstoelen was begonnen. Hij woonde daar met vrouw en 2 kinderen in een huisje, waar we prompt werden uitgenodigd voor een paddenstoelenmaal! De vrouw des huizes begon onmiddellijk te kokkerellen en we kregen ze gekookt en als tempura (in bloem gebakken). Verrukkelijke stevige vlezige paddenstoelen, die we daar op de grond hebben zitten opeten met soju! Voordat de familie zich in zondagse kleren naar de kerk begaf, kregen we nog een zak met zeker 1,5 kg paddenstoelen als afscheidscadeau mee, waar we nog zeker een week van zullen moeten eten.

Weekend naar Jeolla Nam-do

Met Els, voor de tweede keer 2 weken onze gaste, zijn we het laatste weekend van april naar de zuidwestelijk gelegen provincie Jeolla Nam-do geweest.. De provincie Jeolla-do staat in Korea als iets bijzonders bekend. Al eeuwen worden de inwoners achtergesteld en onze Koreaanse lerares vertelde dat ze als kind vroeger geleerd had dat het daar gevaarlijk was en dat het niet zeker was dat je ooit weer terug zou komen.

Eind jaren tachtig vonden in de hoofdstad Gwangju de schandalig bloedig neergeslagen studentenopstanden plaats. De net afgetreden Kim Daejeong komt daarvandaan en was toen een van de opstandelingenleiders, die ter dood werden veroordeeld. In 1998 werd hij de eerste democratisch gekozen president. De provincie staat verder bekend om zijn levende traditionele muziek en het bijzonder lekkere eten! Kortom, daar wil je zijn! Als toerist kozen we de eerste dag voor enkele bekendere plaatsen: het natuurgebied Jogye-san (840m) met in het westen een beroemde Boeddhistisch tempel de Songgwang-sa (waar trouwens de meeste collega s nog nooit van hadden gehoord!). Het was eindelijk schitterend weer na twee dagen regen. Prachtig begroeid met veel rode azalea s en snelstromende bergbeken en lichtgroene bladeren aan de bomen. Precies om twaalf uur maakten we voor het eerst mee dat de grote klok werd geluid door een leerling klokkenluider. Het waren geweldig lang naklinkende donkere tonen, door Trees meerdere malen vastgelegd op video! s Avonds langs de thee plantages van Boseong (vorig jaar al eens bezocht) naar het strand bij Yulpo, waar we in een matig en te duur motel overnachtten. Het uitzicht op zee met de vele eilanden, de heerlijk rauwe vis en de wandelingen langs de vissersbootjes aan het strand maakte echter alles meer dan goed. De volgende dag het traditionele dorp Nak-an bezocht, een vrij groot ommuurd dorp met vele gerestaureerde huizen, zowel met rieten dak als met de typische omhooggerichte pannendaken.

Het is een van de drie bewoonde traditionele dorpen zoals ook Hahoe (bij Andong) en Yangdong (bij Gyeongju) en zeer in trek bij toeristen. Het is ook erg aantrekkelijk gelegen aan de voet van enkele hoge bergen met landerijen eromheen buiten de muren. De tentoonstelling in het museum geeft een aardig inzicht in het agrarische leven van de meeste Koreanen tot zo n 40 jaar geleden. Een zeer enthousiaste Koreaan maakte kennis met me en eenmaal gehoord dat we uit Nederland kwamen moest en zou ik een foto maken van het hele gezelschap kinderen dat ie bij zich had! Op de terug weg naar Gumi hebben we na flink zoeken de familie gevonden, waar we tijdens onze dooltocht bij Upo wetland langs waren gekomen en waar ik enkele foto s had gemaakt. Een daarvan, met een aardige foto van de dochter en haar hondje, had ik meegenomen om haar te geven. Hoewel het meisje zelf niet thuis was, bleek de hele familie uiterst opgetogen en moest iedereen de foto zien. Wij moesten natuurlijk het inmiddels gegroeide hondje zien (ik bedoel dat ze hier niet alle honden opeten, zelfs niet op het platte land!).

Dit was het weer voor deze maand.

Gumi, 30 april 2003
Groeten van Jos en Trees Henrichs