Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 20 juni 2003

nr 20 juni 2003

Maandbrief 2003-06-01

Na de eerste lentemaand april is het in mei heel snel warm geworden. Half mei kwamen de middagtemperaturen al gemakkelijk boven de 25 graden. Er is wat meer regen gevallen dan vorig jaar, maar deze is sterk geconcentreerd in enkele dagen, zodat het over het algemeen aangenaam en ook groeizaam weer is. Vanwege de regen in China hebben we dit jaar weinig last van Yellow Dust (Hwangsa) gehad. Na de weken van de Forsythia, de Prunus en de Azalea zijn het nu de rozen die opvallen.

Ter decoratie heeft men tegen de fabriekshekken klimrozen geplant. Zie foto voor het verbazingwekkende resultaat, dat zich uitstrekt over honderden meters.

SARS

Tot nu toe is het aantal gevallen in Korea tot 3 beperkt gebleven; waarschijnlijk meer geluk dan wijsheid. De effecten in Azie zijn verstrekkend, zoals in alle kranten te lezen staat. Bij de meeste bedrijven hier moet iedereen die SARS landen heeft bezocht eerst 10 dagen in quarantaine voordat ie zich bij zijn familie of werk mag voegen. Het weerhoudt ons ervan om toeristische trips naar China te maken. Japan is echter nog goed mogelijk en dat hebben we dan ook gedaan. Via het nieuws (CNN nota bene) werd het bericht verspreid dat het Nationale gerecht Gimchi een extra beschermfactor zou zijn. Ik ben bang dat vele Koreanen dat nog geloven ook.

DRL

Our former Eindhoven boss is from May 1st head of the total Development organization in Eindhoven plus Gumi. His difficult task is to transform the present development organizations into one new more efficient one, adapted to the present day picture tube business situation. There need to be much more cooperation between the two labs to make this possible. One of the important tasks of the Eindhoven expats here is to help improving the cooperation. For the consultancy task a famous consultancy company has been contracted. Survival and longer term continuity is the aim of this reorganization. The current view is that at the end of this year the development organization will look very differently and people are concerned here about their job. In the mean time, work must go on. Thanks to hard work in all the 4 factories and the full support of my group members, the project where I am responsible for is going well. Because of SARS we could not send support people to China, but the local project teams were able to solve the problems with our remote support. In the office, my workplace was changed, more towards the center of the room, but still at the window side. Now it is even easier to talk to my group leader, as his office is next to me behind one separation wall. Although very -un-Dutch-, I am getting more used to changes without being consulted, because until now, these changes were never disadvantageous.

Met Els naar Kyoto, Japan

Met een sandwich-day (brugdag) erbij hadden we ineens 5 vrije dagen vanaf 1 mei (Labourday) t/m 5 mei (Childeren s day). Een geweldige kans om weer eens naar Japan te reizen, een van de weinige reismogelijkheden die ons nog rest in deze tijden van SARS. Deze keer kozen we voor Kyoto dat Trees alleen kende van vroegere business trip foto s en verhalen.

Ook voor onze gast Els, die vorig jaar al eens bij ons was, bleek het een goed idee. Vluchten naar en van Japan waren vanwege de omstandigheden gemakkelijk te boeken. Vanwege de op 3 mei beginnende Golden Week in Japan (vrije dagen vanwege Foundation day, Children s day enz.) konden we de laatste nacht niet in het hotel konden blijven en moesten we op zoek gaan naar een alternatief. Via internet vonden we een Ryokan, een traditionele Japanse Inn, die ik tot mijn verbazing eenvoudig per telefoon kon boeken: alsof je naar Terschelling gaat. Met de auto in 2,5 uur naar Busan en van daar in iets meer dan een uur vliegen naar Osaka. Nauwelijks mondkapjes te zien trouwens. Het Kansai airport ligt op een zuiver rechthoekig eiland en vandaar rijdt de Haruku sneltrein in 75 minuten naar het ultramoderne Kyoto centraal station (zie foto). Vlak er tegenover lag ons hotel en vandaar gingen we te voet naar Sanjusangen-do, een fameuze tempel met duizend manshoge boeddhabeelden. We ontdekten al gauw dat begin mei een heel goede tijd is om hier te zijn vanwege de massaal bloeiende azalea s in de tuinen en parken.

Bovendien was het weer voortreffelijk. Per taxi gingen we vervolgens naar de Nanzenji tempel door allerlei kleine straatjes, waarmee de taxichauffeur ons meteen al een voorproefje gaf van aardige plekjes in de stad. Vanaf Nanzen-ji loopt een eeuwenoud smal kanaaltje met een wandelpad, dat er aan het eind van de middag zeer romantisch uitzag en waar we slechts enkele mensen tegenkwamen. Een weldadige rust straalde de omgeving uit; haast onwerkelijk in deze grote drukke stad. De volgende dagen bezochten we overdag een aantal tempels om s avonds in de oude buurt van Gion of in de Karazuma buurt te gaan eten. Behalve met de toeristisch riksja hebben we met trein, taxi, ondergrondse, bus en te voet een aardig overzicht gekregen van enkele hoofdattracties: Tenryu-ji, Ryoan-ji (met de beroemde Zen tuin, zie foto),

Kinkagu-ji (gouden tempel, zie foto),

Gingaku-ji (zilveren tempel, zie foto),

Heian-shrine, Kyomizu tempel, Yasaka-shrine en andere kleine tempels en tuinen onderweg. Een aardige tuinvariatie bleek de Zen-tuin, waarin enkele treffend geplaatste rotsen op een speciaal geharkte grindvlakte tot nadenken zou moeten leiden. Ook mos is erg populair: een bepaalde tuin telde 48 verschillende mossoorten. Onze laatste dag (begin van de Golden Week) bleek de drukste en de warmste. In een bus geperst (twee bussen moesten we voor laten gaan) lieten we ons naar de Kyomizu brengen met de beroemde pagode die op elke Kyoto folder staat. In het steile straatje ernaar toe lieten vrouwelijke Japanse toeristen zich als Geisha verkleden. We zagen dan ook verscheidene namaak geisha s wandelen, die het straatbeeld nog levendiger maakte. De geisha s die we s avonds in Gion aan de hand van oudere (maar ongetwijfeld rijke) mannen zagen lopen hadden toch een minder onschuldige uitstraling. Het heeft geen zin enige vergelijking met Korea te maken, want Kyoto heeft een zeer lange historie en is nooit geplunderd of platgebombardeerd. Het herbergt meer dan 1500 tempels, de meeste in mooie tuinen of parken aan de buitenrand van de stad tegen de bergen aan, sommige meer dan 1000 jaar oud. Mede hierdoor zijn er veel toeristen en voel je je echt niet zo n vreemdeling als in Korea. Schoolkinderen halen het niet in hun hoofd -How are you- en -Where do you come from- te roepen. Op de meeste gebieden is het contrast tussen Korea en Japan overigens duizelingwekkend. Overeenkomsten zijn nauwelijks te vinden! De 70-jarige eigenares (die ik aan de telefoon had gehad) heette ons hartelijk welkom in haar mooie oude Ryokan, een twee verdiepingen tellend houten gebouw. Hierna was het een jonge vrouw die ons zorgvuldig instrueerde (in het Engels) en ons goed in de gaten hield, zodat we echt onze schoenen uittrokken, met slofjes aan naar boven gingen en deze weer uittrokken in de kamer. Uiteraard speciale slofjes voor het toilet. En eerst douchen en wassen alvorens het bad in te gaan (dat je niet leeg mag laten lopen, want voor iedereen). We sliepen op matrasjes op de tatami vloer (dikke mat van rijststro in rechthoekige delen). Aangenamer dan op de verwarmde betonnen vloeren in Korea, moet ik bekennen. Ook de fluisterstille airco maakte het slapen aangenaam. Eenmaal terug in Korea bleek iedereen zich op de snelweg te bevinden en waren we pas na 4 uur rijden thuis: de consequentie van vrije dagen in Korea.

De Jikji tempel op Boeddha s geboortedag

Boeddha s geboortedag is een Nationale feestdag met speciale ceremonies in de 2500 tempels in Korea. Onze nieuwe D&E manager en zijn staflid Cees hoefden s middags pas verder te reizen. Dat was een goede gelegenheid om ze een glimp te laten opvangen van het geestelijk leven hier.

Vandaar dat de expats met hen in alle vroegte naar Jikji-sa reden, de mooiste tempel in de directe omgeving. Vroeg genoeg om getuige te kunnen zijn van de opbouw van het feestterrein, het aanvoeren van de piano door een aantal dienstplichtigen in camouflagepak, het luiden van de klok en de dienst met dameskoor en orkest. En dat alles onder een gordijn van duizenden gekleurde lampionnen. Het geheel was aangenaam los georganiseerd. Ons werd niets in de weggelegd en we konden alles meemaken en fotograferen. De sfeer was ingetogen, maar zeker niet benauwend. Op de terugweg (voor de menigte uit) was het worstelen tussen de vele marktkraampjes door. Naast veel souvenir- en eetstalletjes ook meerdere echte kwakzalvers die de meest uiteenlopende zaken verkochten. We zagen paddenaftreksels tegen voetwratten, uitgekookte duizendpoten voor de potentie, gemagnetiseerde stalen kogeltjes voor ik weet niet wat, kortom een anti medisch-wetenschappelijk paradijs.

Trouwerij in Seoul

Een van onze vriendinnen, door Bas en Paul nog goed bijgepraat in de vorige herfst, is toch in het huwelijk getreden en wel met een collega uit het laboratorium. Het bruidspaar had een complete bus gehuurd om de genodigden uit Gumi 280km naar Seoul te transporteren. De standaard huwelijks-ceremonie hadden we al enkele keren meegemaakt. Het bijzondere van deze keer was dat we, na het eten, toegelaten werden voor het traditionele deel. Hierbij bewijst het paar eer aan de ouders in prachtig gekleurde hof kledij (bruid met rode stippen op wangen en voorhoofd) en gezeten achter een lage tafel volgestapeld met eten.

De moeder gooit tamme kastanjes naar het paar die het met een doek moet zien op te vangen. De vangst zou het aantal toekomstige kinderen moeten voorspellen. Daarna wordt het paar eer bewezen door broers en zusters. Deze prachtige ceremonie vond plaats in een klein kamertje waar slechts enkele mensen getuigen van kunnen zijn: heel jammer, want juist dit deel zou voor alle aanwezigen een onvergetelijk gezicht zijn geweest. Daarna weer 4 uur in de bus naar huis....

Reuzenkrabben in Yeongdeok

Op verscheidene plaatsen in Gumi zie je restaurants met grote aquaria niet alleen met vis, maar sommige ook met grote krabben. Zelf hebben we ze nooit geprobeerd. Ook in het grote Aquarium in Busan (vorig jaar met Bas en Paul geweest) hebben we enkele gigantische exemplaren gezien (ze kruipen hier voor de kust rond). We hadden echter niet vermoed dat Yeongdeok, waar we op een zondag verzeild raakten, het centrum bleek te zijn van de Koreaanse reuzenkrabben visserij! Op de brug naar het dorpje passeer je een poort waarop meters grote bewegende krabbenscharen je als het ware naar binnen lokken en de grote restaurants doen niet onder met grote plastik modellen als reclamemateriaal aan de gevels. Misschien wel een honderdtal restaurants, allemaal met krabben in aquaria, flankeren de straten. En de vismarkt is hoofdzakelijk krabbenmarkt. Er zijn meerdere soorten: de koningskrab uit Russische wateren, een grijsbruine krab uit het N-Koreaanse deel van de zee en de extreem kostbare roze krab uit de wateren voor Yeongdeong zelf.

De laatste is drie keer de prijs van de N-Koreaanse en daarom voor 100-150.000 Won per stuk een beetje teveel om echt lekker te zijn. In een restaurant hebben we een verrukkelijke N-Koreaans monster gegeten die ons voor 40.000 Won (30 Euro) geserveerd werd. Opvallend zijn de enorme poten met smakelijke zacht vlees. De eigenares was niet van ons weg te slaan en heeft tijdens de hele maaltijd naast ons gezeten om ons in onvervalst -Konglish- uit te horen. Alle informatie die ze uit ons kreeg (leeftijd, woonplaats, religie, kinderen etc.) werd onmiddellijk doorgecommuniceerd met anderen in het restaurant. Alleen maar vermakelijk omdat het in Korea plaatsvond, je moet er niet aan denken dat je zoiets in Amsterdam zou overkomen. Europeanen en zeker Nederlanders zijn echt van een andere planeet, zou je hier denken.

Een vol jaar Koreaanse les van Lee Ji-yeong

Sinds vorig jaar mei is Ji-yeong (spreek uit Ziejong) onze Koreaanse lerares: iedere middag vanaf half 12 een uurtje voor de mannen en wekelijks een middag voor de vrouwen. Hoewel ze net als vele Koreanen niet erg geduldig van aard is, toont ze veel begrip voor onze zwakte in deze moeilijke taal. Onze leerproblemen geven haar ook de gelegenheid uit te leggen dat de Koreanen het met de inderdaad radicaal andere Engelse taal ook vreselijk moeilijk hebben.

Uiteraard hebben we wel iets opgestoken en kunnen we enkele zinnetjes maken (de een wat beter dan de ander). Het verstaan echter van een op normaal tempo sprekende Koreaan lijkt echter nog zeer ver weg. Zelfs wanneer ze langzaam praten, gaat het ontcijferen nog uitermate moeizaam (dit is nog zwak uitgedrukt). We kunnen dit echt niet wijten aan onze lerares, we zijn erg aan haar gehecht geraakt en leren ook veel Koreaanse achtergrond. We hebben haar en haar echtgenoot (net thuisgekomen na 10 dagen quarantaine na werken in China) uitgebreid gefêteerd op rauwe vis, haar lievelingskost.

Boeken over Korea

Deze maand hebben we twee boeken gekregen die we iedereen kunnen aanraden te lezen om het fenomeen Korea iets beter te leren kennen. De een is een relaas van Jan Roelfs met de avonturen van Guus Hiddink en zijn ploeg op weg naar de 4de plaats in de Worldcup 2002 -500 dagen Zuid-Korea-. Zijn ervaringen komen soms akelig dichtbij die van ons en verder is het een leuke herinnering aan die hectische tijd nauwelijks een jaar geleden. Het andere boek, gevonden door Frans bij de Haein tempel, is een stripboek met de titel -Korea Unmasked- http://www.koreanbook.de/BookServices/books/KoreaUnmasked.html Voor ons is dit boek een eye-opener en daarom hebben we een aantal exemplaren aan de D&E staf gegeven. Het laatste boek maakt op een humoristische wijze duidelijk hoe anders Koreanen zijn vergeleken met welk ander land ook ter wereld. Een thema van het laatste boek heeft me extra aan het denken gezet. De schrijver stelt namelijk dat veel Koreanen (de oudere generatie) tot uiterst compromisloze mensen werden opgevoed: ze willen het resultaat helemaal en geen water bij de wijn! De enige manier om een land met zulke mensen te leiden was dan ook dictatoriaal en met harde hand. Democratische poldermodellen zijn hun absoluut vreemd, dat leidt tot chaos waar alle partijen keihard in de strijd gaan om hun gelijk te halen. Ik ben bang dat zoiets nu aan de gang is met de regering van de nieuwe hervormingsgezinde president Roh. De aantijgingen vliegen over en weer, zowel van de conservatieven (iedere verandering is uit den boze) als ook van de liberalen (geen hervorming gaat ver genoeg). Beschuldigingen van mogelijke wandaden van zijn familieleden zijn weer voorpaginanieuws. En dat binnen de 100 dagen sinds zijn benoeming. Er zijn overigens veel aanwijzingen, dat de jeugd, die de armoede en de wederopbouw niet heeft meegemaakt, heel andere ideeen heeft. Zij hebben de president gekozen en de huidige regeringsproblemen hebben veel met dat generatieconflict te maken.

Gumi, 1 juni 2003
Jos en Trees Henrichs