Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2003 > nr 21 juli 2003

nr 21 juli 2003

Maandbrief 2003-07-01

Inmiddels is het voor ons duidelijk geworden dat we nog een jaar langer in Korea zullen blijven. De belangrijkste reden is dat er continuiteit moet zijn in de samenwerking tussen Eindhoven en Gumi en dat er dus mensen nodig zijn en blijven die kunnen helpen de twee verschillende werelden met elkaar te verbinden, hoe moeilijk dit ook is. Het ziet er overigens naar uit dat we zullen moeten verhuizen, omdat de eigenaar weer in zijn eigen appartement wil gaan wonen. De regentijd is hier begonnen en een enkele typhoon heeft het zuidoosten al geschampt. Regen valt hier niet als miezerige druppeltjes of als bui, maar meteen goed en een of meerdere dagen achter elkaar. Zo viel er laatst 100mm in een etmaal, met spectaculair gevolg voor de normaalgesproken vrijwel droge beekjes.

Deze keer zijn we net toen het droog werd onmiddelijk naar de waterval gelopen en ziet eens hoe!

DRL and a special meal after work

Difficult times in the development laboratories in Eindhoven and Gumi, because of the bad economic situation. In the meantime business has to go on and all our projects have to be delivered in time. My own project is still running well: all 4 factories outside Korea have customers and are starting up the production without major problems. Several times I tried to organize a dinner for the key project members with negative result because of sudden schedule changes. Finally, I was invited for an after work dinner organized within our own group and suddenly I found myself dog-eating for the first time in Korea together with 10 colleagues…. Personally, I have no ethical objection against this food, but I know that several people mainly outside Korea very much object to it. Moreover, there are stories (and I believe them) that the dogs are sometimes beaten before being slaughtered to increase their amount of adrenaline that should give the meat even more magic power. Dog meat is supposed to enhance the sexual abilities especially by man and is eaten by tradition during hot summer days. So, during the dog meal, the conversation in the completely manly group is not at all neutral, but related to -the night after the meal before-. Of course, you have to be a believer to make these dreams to become true. Anyway, in Korea dog meat is certainly not a normal kind of meat!
The meat itself was cooked until very soft and tasty and was eaten wrapped in sesame leaves after a dip in a spicy sauce. It did not resemble any other meat I know. Later they served the meat in a very spicy red soup with rice. As a desert we plucked some nice plums out of the tree next to the table.

Tocht naar het zuidwest-puntje van Korea en weer Hamel

In onze ambitie om zoveel mogelijk van dit land te zien, besloten we een weekend uit te trekken voor een toeristisch uitstapje naar het eiland Jin-do. Via de snelwegen bleek de 400km afstand toch in een ochtend te overbruggen en zaten we met Frans en Ria om een uur of een genoeglijk bibimbab met vis te eten aan de voet van de Jin-do brug. De getijdestromingen tussen de eilanden door naar en van de Gele zee zijn heel fors en het water kolkte dan ook onder de brug door. Over het eiland staan in de toeristengidsjes slechts twee bijzonderheden: de Jindo hond en het zg. Mozes fenomeen. Verder is het volkomen agrarisch met gerst, rijst en knoflookteelt. Inmiddels zijn er naar de meeste mooie plekjes wel goede wegen aangelegd, maar deze heten allemaal nr18, zodat echt een gedetailleerde kaart nodig bleek om hier de weg te vinden. Het Mozes fenomeen vindt plaats tijdens extreem laag water in de lente. Op dat moment kun je over het wantij naar een ander eilandje wandelen. Voor een beetje wadloper uiteraard niets bijzonders, maar hier heeft het kennelijk betekenis, want half Korea komt naar dit verschijnsel kijken: een gekkenhuis dus. Wij kwamen op een rustig moment en vonden daar een monument van omaatje Ppong die, hulpeloos achtergelaten op het eiland, als door een wonder naar haar familie kon lopen nadat ze de zeegoden had gebeden om hulp.
De op vele plaatsen gekweekte Jindo hond hadden we tot nu toe slechts in het wit gezien; hier vonden we ze ook in andere kleuren. Deze waakhonden zie je veel bij boerderijen en niet zoveel als kameraad in de stad (daar zie je meer de met spuitbussen geverfde schoothondjes). Op het uiterste zuidpuntje vonden we nog een oud half gerestaureerd fort, waarbinnen nu een aantal huizen en boerderijtjes waren gebouwd: een overblijfsel uit verre tijden toen Korea geregeld vanuit zee werd aangevallen door vreemde mogendheden. Midden op het eiland vonden we een motel in de hoofdplaats Jindo en na een biertje reed Frans ons s avonds via een extreem smal en bochtig betonweggetje naar de westkust om de zon in de zee te zien zakken, de eerste keer in Korea.

Ook de volgende dag hebben we ons vergaapt aan de uitzichten langs de kust en het rijstplanten in het binnenland: een modderige bedoening die deels gemechaniseerd is, maar veelal nog door vrouwen met de hand wordt gedaan. Terug op het vasteland passeerden we het plaatsje Urang, waar zoals op veel plaatsen in Korea, sporen van dinosaurussen zijn gevonden.

Deze worden hier tentoongesteld in drie mooie grote moderne gebouwen die over de 60 miljoen oude strata zijn neergezet. Wegen, hotels en andere gebouwen zijn volop in aanbouw, zodat hier over enkele jaren een volwassen pretpark zal staan rondom een paar (zij het deze keer heel duidelijke) Dino sporen! Via een tijdschriftartikel dat we van een van jullie kregen en andere bronnen wisten we dat er in het plaatsje Pyongyong herinneringen te vinden waren van de Hollandse bewoning daar rond 1660. Via vragen, eerst bij een VVV en later bij het politiebureau, vonden we de 800 jaar oude Ginkgo boom, waar Hamel en zijn mannen wel eens onder zaten en de oude muren die door hen gebouwd zouden zijn.

Dit vermoeden is gebaseerd op het speciale stapelpatroon, dat je nergens anders in Korea vindt. Blauwe ogen en blonde haren (na 40 generaties) hebben ook wij niet ontdekt. De speciale Hamel site over Pyongyong http://www.hendrick-hamel.henny-savenije.pe.kr/Pyongyong/ geeft veel meer achtergrond, ook over de plannen hier een Holland Village te bouwen, inclusief windmolen. Toch echt wel aardig om hier zelf even rond te lopen.

Interview

Via via kreeg ik contact met ene Mrs.Yoo, een in Nederland opgegroeide Koreaanse die redactrice is van het VNO blad Forum. Ze kwam naar Korea voor een artikel over Nederlanders in Korea (een buitenkansje om ook wat familieleden te bezoeken). Onze bedrijfsregels verbieden het contact met de pers zonder adequate mediatraining, maar ik mocht wel iets zeggen over het leven en werken hier. Het interview vond tenslotte plaats per telefoon. Ik heb haar tussendoor uiteraard verteld dat beeldbuizen nog altijd superieur zijn qua beeldkwaliteit en vele malen goedkoper dan die schilderijen aan de wand, dat we nog zeker niet aan een einde levensduur denken en dat we in de joint venture met LG de grootste zijn en blijven. Verder heb ik haar wat verteld over mijn ervaringen over het werken in Korea. Tesamen met de officiele informatie van onze manager voor External Relations in Gumi heeft ze er een aardig verhaal van kunnen maken dat na enige wijzigingen door ons persbureau is goedgekeurd: ik ben erg benieuwd naar het resultaat. Ze heeft beloofd me in ieder geval een exemplaar van Forum op te sturen en een zak echte Nederlandse drop!

Een rood gevaar op de weg

Nu we weten dat we nog een jaar blijven, wil Trees zich ook onafhankelijker kunnen bewegen en hebben we een piepklein autootje gekocht. Het is een vuurrode 2,5 jaar oude 800cc Daewoo Matiz met een door van Doorne uitgevonden CVT (continu variabele versnelling). Ook zit er een airco in, dus bergop heeft ie het wat zwaar.

Een collega heeft geholpen met de onderhandelingen, want zoiets is voor ons echt lastig. Eerst via internet gezocht en zo n tweede-hands auto laten voorrijden(!), maar de eigenaar/handelaar had hem zo goed bijgeschilderd, dat we het niet helemaal vertrouwden voor de prijs. Uiteindelijk hebben we er een bij een bevriende dealer gekocht: zo werkt het hier meestal. Koreanen proberen het toch vaak eerst bij vrienden en gebruiken de gele gids alleen als het niet anders kan. Auto s in Korea zijn in duidelijke categorieen ingedeeld: 800cc, 1500cc, 2000cc en hoger. De 800cc categorie heeft speciale voordelen qua belasting en verzekering en is als tweede auto zeer populair. Het zijn ook de enige auto s met felle kleuren: de anderen zijn wit, zwart of zilvergrijs. Het verkrijgen van een verzekering had nogal wat voeten in de aarde, want zelfs na 30 jaar schadevrij rijden begint de premie bij 100% (beginners betalen 140%, met 10% korting per jaar).

Feyenoord en de onderschatting van de Koreaanse mentaliteit

Een mailtje van de Nederlandse Business Club maakte ons attent op een evenement in het Busan Worldcup stadium. FC Feyenoord zou spelen tegen de Busan Icons op een nationale vrije dag (Memorial day). Tot groot verdriet van de Koreaanse organisator Mr. Rhee bleek de Nederlandse gemeenschap in Seoul, inclusief de ambassadeur, het af te laten weten, zodat zijn dromen over grote gesponsorde reclameborden, ontmoetingen tussen captains of industry en speciale business seats in rook opgingen. Hij was maar al te blij met mijn e-mailtje en belde ook onmiddellijk om kaarten voor ons te regelen. Binnen DRL bleek men niet erg enthousiast te krijgen, het was natuurlijk hun vrije dag, maar toch wilde een van m n groepsleden graag met zijn vrouw en 2 kinderen mee. De 10 kaarten werden ons gratis ter beschikking gesteld door Sean en we hebben er uiteraard een leuke dag van gemaakt in Busan: lekker visje gegeten op de Jagalchi-markt en een paar uitbreidingen voor m n digitale camera aangeschaft. De wedstrijd zelf bleek een grote zeperd te worden voor Feyenoord: ze werden met 4-1 afgedroogd. Ik ben nooit een speciale Feyenoord-fan geweest, maar je voelt je als Nederlander bij zo n afgang natuurlijk wel voor paal staan met je rood, wit, blauwe vlag.

Misschien waren ze echt moe, maar ze hadden van te voren kunnen weten dat de Koreanen er uiteraard volop tegenaan zouden gaan. Winnen is hier alles. Vooral denk ik als ze opzien tegen de tegenstander. De volgende kans om Nederlandse voetballers te zien optreden is in juli als 8 clubs, waaronder PSV, om de World Peace Cup zullen strijden.

De Pruimenfarm van Mr. Kim en het Koreaanse schoolsysteem

Een slimme twintigjarige student was 6 maanden stagiair in de HRM groep in DRL. Hij ontpopte zich als een IT er die absoluut superieur was aan alle DRL ers die ik ken, qua kennis, snelheid en klantgerichtheid. Een soort Pieter van der A. (voor ingewijden), maar dan gratis, zal ik maar zeggen. Ik was met hem aan de praat geraakt en we chatten soms over van alles en nog wat. Wat me bij hem opviel was enthousiasme en initiatief, eigenschappen die normaalgesproken niet erg naar boven komen in de Koreaanse samenleving. Vooral door het schoolsysteem, dat is ontaard tot een ware rat race om een plaats te verkrijgen op een van de gerenommeerde universiteiten. Om kinderen een grotere kans te geven bij de toelatingsexamens sturen de ouders (vaak de moeder) de kinderen al op de middle school enkele uren naar zg. hagwon s (prive instituten) voor bijlessen. Andere moeders kunnen niet achterblijven en die laten hun kinderen dan nog meer lessen nemen. De situatie is nu zo dat bijna iedere leerling iedere dag na de reguliere schooltijd tot 10 a 11 uur s avonds bijlessen volgt. Deze bijlessen leiden tot het vermogen om specifieke examenvragen goed te beantwoorden, maar niet echt tot een spontaan creatieve geest. Slechts enkele ouders willen het niet, of kunnen het niet betalen (3 kinderen in de klas van een zoon van een collega). De student waar ik het over heb, had die brainwash niet gehad, omdat hij zijn vader moest helpen. Hij had alles zelf moeten doen en kennelijk met succes. Nu hij zijn stage achter de rug had, nodigde hij ons uit om de boerderij van zijn vader te gaan bezoeken in Ham-an, zo n twee uur rijden naar het zuiden. De eerste indruk van de boerderij was net als bij de paddestoelenboerderij 2 maanden geleden: wat een rommel. Zeer weinig aandacht voor (Hollandse) orde en netheid. Plafond zwart van de schimmel, maar wel een verrukkelijke pruimenlimonade. De boerderij was 8 jaar in het bezit van de vader en hij was nu al landelijk bekend vanwege een televisieuitzending. De bomen (de oudste waren zo n 30 jaar oud) droegen volop de kleine harde groene Koreaanse pruimen (maesil).

Je eet deze pruimen niet vers van de boom, maar gebruikt ze om er sap of siroop van te maken of om ze in de soju (de overal ruim voorhanden Koreaanse brandewijn) te leggen voor een alcoholische drank. Hij nodigde ons uit er een flink aantal van te plukken om er thuis pruimenextract van te maken.

Inmiddels staat de suiker met zichtbaar gevolg de pruimen te extraheren en weten we binnenkort hoe het smaakt. De buurman had zich gespecialiseerd in de struisvogelkweek. Er liepen zo n 50-60 van die beesten rond (2 a 3 vrouwtjes tegen 1 mannentje): beetje merkwaardig gezicht hier in Korea. De lunch hier was een Koreaanse barbecue met smakelijke en zeer malse struisvogelbief! Hierna nodigde Hoonyeol ons uit om samen met zijn moeder naar een hwang tho bang te gaan. Zijn uitleg kwam erop neer dat het een traditioneel van klei gemaakt gebouw was. Wisten wij dat we naar een sauna gingen! Dit werd dus het succes van de dag! In het gebouw waren een douche- en badruimte, gescheiden voor mannen en vrouwen en cirkelvormige relax ruimtes (met uitzicht over de lager gelegen vallei) voor gemeenschappelijk gebruik. Bij de ingang kregen we katoenen kleding mee: mannen een grijze en vrouwen een oranje (korte) broek en een T-shirt. Tegen de relaxruimtes aan waren kleine zweethokjes gebouwd (muren van klei, rijstmatten op de grond) met een hoge sauna temperatuur en een heerlijke kruidengeur. Als herboren dus na het verlaten van dit oord. Hier komen we vast nog een keer! Het plan van de student is om zg. Farm-weekends te organiseren als toeristenuitje en de artikelen van zijn vader en van de buurman via internet te verkopen. Zodra zijn 4-talige(!) e-shopping mall opent zal ik jullie zijn URL doorgeven. Enkele weken later zijn we met Hoonyeol op bezoek gegaan bij de campus van de Kyongpook university in Daegu. Het is een gigantisch terrein waar zo n 2000 van de 20000 studenten in zg. dormitory s leven, jongens en meisjes strikt gescheiden met 2 tot 4 studenten in piepkleine kamertjes. Hij vertelde dat buitenlandse studenten (die in een apart gebouw leefden) niet speciaal gescheiden hoefden te wonen. Er bevonden zich ook grote sportterreinen met een stadion in het midden, verder parkjes en veel schaduwgevende bomenrijen. De golf range bleek slechts toegankelijk voor de hoogleraren. Op de gebouwen van de astronomische faculteit bleken maar liefst 2 koepels te zijn gebouwd. Buiten het universiteitsterrein bleek zich een buurt te bevinden die geheel was volgepakt met restaurants, bars en (PC) game rooms: het uitgaanscentrum voor de studenten. In het studeerseizoen is hier de hele nacht volop leven. Nu aten we er een verrukkelijke Andong Kip schotel en vluchtten we voor de hitte een ijssalon binnen.

Eerste Koreaanse druk van een Amsterdamse Inaugurale rede

Bij wijze van experiment had ik voor mijn broer eens nagevraagd of het mogelijk voordelig kon zijn het boekje met de tekst van zijn openbare college in Korea te laten drukken. De offerte van een plaatselijke drukker leerde me dat je daar, vergeleken met een Nederlandse drukker, een retourtje Korea aan over kan houden, dus de beslissing was gauw genomen. Het bedrijfje van meneer Suk bleek ongeveer 10 jaar te bestaan en had 9 werknemers.

Naast ons eigen LPD had hij nog meer grote bedrijven en ook het gemeentehuis van Gumi als klant. Zijn hobby was fotografie (twee Leica-R body s) en hij was zeer blij met zo n speciale klant! Hij stelde het ook hoog op prijs dat Nathalie en ik zijn bedrijf bezochten en vergastte ons dan ook op een lunch. Na afloop daarvan gaf hij me een ingelijste foto die hij in de winter bij het meer van de Geumo-san had gemaakt. Hij was er nogal trots op, want deze had de vorige maand op een fototentoonstelling gehangen. Weigeren was in dit geval echt geen optie....Zodra de file met de digitale inhoud uit Nederland per e-mail was binnengekomen, toog hij aan het werk (4-kleuren offset) en was een week later met de 1000 boekjes klaar. Een deel heb ik per airmail vooruit gestuurd, de rest moet in augustus per boot aankomen. Een tot op heden goedverlopen project waar we meneer Suk als vriend aan hebben overgehouden! Laatst zijn we met hem en zijn hele familie heel exclusief gaan eten (speciaal klaargemaakte eend). Na afloop kregen we een bijzondere thee te drinken, namelijk met een laag felgeel dennenstuifmeel erop en een rode bloem als decoratie. Ik stond erop te betalen, maar hij had ondertussen geregeld dat zijn vrouw stiekem de rekening al ging betalen, zodat we nu bij hem in het krijt staan! De volgende afspraak is een dia-avondje om zijn foto s te bekijken.

Gumi, 2 juli 2003

Vanwege de zomervakantie slaan we de maandbrief van 1 augustus over.

Groeten van Jos en Trees