Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 27 februari 2004

nr 27 februari 2004

Maandbrief 2004-02-01

Tot 20 januari gedroeg de winter zich heel bescheiden, maar precies op Lunar New Year sloeg hij in alle hevigheid toe met een ijskoude Noordwestelijke wind en temperaturen tot min 12 s nachts in Gumi (min 17 in Seoul). Sneeuw viel volop in het Westen en op de eilanden. Wij kregen slechts een laagje van een centimeter dat snel verdampte, maar -onze- berg, de Geumo-san, heeft nu een interessante witgepoederde hoed! De krant maakte melding van 13000 gesprongen waterleidingen (alleen al in Seoul) en de TV gaf uitgebreid verslag van de eindeloze files in de sneeuw.

Deze koudetoestand bleef ongeveer een week aanhouden en nu is het alweer een stuk aangenamer, want de zon blijft schijnen en begint langzamerhand weer in kracht toe te nemen.

DEG, Development & Engineering Gumi

On paper we have now a new organization effective from January 1st, but it will take some time before the consequences will be visible. The most important idea behind the change is to divide the development tasks between Gumi and Eindhoven and to avoid any double work. This should be achieved by having one central management with two local departments, each with a so-called Landlord. In practice this means that regular contact is essential to keep and improve mutual trust. An externally visible sign of the change in Gumi is the color scheme in the corridor, where the walls and the doors were suddenly changed during the Lunar Holiday. We are looking now at doors with a lighter color instead of the original dark red brown. After Lunar, the former group leaders came together in a -Melt-in-, a workshop to discuss the new situation. As far as I know the Koreans, I expect that adaptations will be implemented soon. I hope that also a new spirit will be visible in the cooperation with Eindhoven. This is badly needed, as our Company is facing increasingly strong competition from especially the new LCD displays (the LCD companies in Korea, Japan and Taiwan announced to invest an incredible amount of about $ 9 billion in 2004 for new factories!). As a surprise, we also won a Gold medal from LGE, the Korean parent Company of LG Philips Displays, with our successful project of last year.

As I had the honor to travel to Eindhoven, the other project members received a holiday in the Muju ski resort with their family. This is the first time that DRL received a Gold medal with a Western name in the list of project members!

The new Project

After successfully finishing most of the design work, the project suddenly ended up in a crisis situation when some dimensions of the product appeared not to be compatible both for our customers and the existing factory equipment at the same time. This occurred just before the Christmas holiday, but the designers could solve this problem in a very short time thanks to a major effort. Now the design is looking rather well suited for making the product in Gumi. However, the project is now in another critical phase, as decisions are imminent for the first investments. It is still rather speculative what our potential customers will do once the product is available and of course, the cost price is still under negotiation. The coming month will be again decisive for the next step of the project. Is there still a belief that a new generation of products could generate cash, or is money making only possible by squeezing out the costs of the existing products? Anyway, the combined development crews in Eindhoven and Gumi are well aligned now and they believe that together they will overcome any new technical hurdle. Thanks to the cooperation during the last months, the links between the two worlds have been largely improved.

Visit Sobo

Voor Nieuwjaarsdag kregen we een uitnodiging het ouderlijk huis te bezoeken van Jeeyeong, onze Koreaanse lerares! Dit is uitzonderlijk en alleen mogelijk door de overredingskracht van Jeeyeong, want haar ouders spreken geen Engels en voelden zich niet erg op hun gemak met hun eerste Nederlandse bezoekers. Het kleine dorp Sobo ligt in een agrarisch gebied aan een riviertje. Enkele jaren geleden had het niet veel gescheeld of het dorp had zijn naam en betekenis geheel verloren, maar door net genoeg handtekeningen te verzamelen van voornamelijk oud inwoners kon het zijn bestaan nog redden. Net als van andere agrarische dorpen zijn de kinderen naar de grote stad vertrokken, wonen daar in -comfortabele- appartementen en zijn de meeste overblijvende inwoners gepensioneerd. Vele huizen zien er slecht onderhouden uit. Slechts hier en daar zie je nieuwbouw, waaronder het huis van haar ouders. Het heeft 2 verdiepingen met dakterras en was binnen traditioneel uitgevoerd met een centrale keuken annex huiskamer omgeven door kleine slaapkamers en een badkamer. Speciaal voor deze bijzondere gelegenheid hadden Jeeyeong en haar man zich in traditionele kledij (hanbok) gestoken, en waren we getuige van de traditionele nieuwjaarsbuiging (sebe) waarmee kinderen hun ouders eer bewijzen.

We kregen speciale Koreaanse nieuwjaarsnacks en traditionele soep met dunne plakjes rijstkoek (ttok guk). Tijdens een wandeling rond het dorp liet Arend een oude traditie herleven door een paar vliegers op te laten. Volgens de verhalen was het de gewoonte in Korea om met Nieuwjaar te gaan vliegeren, maar afgezien van enkele TV beelden hebben we dit echter nog niet in werkelijkheid gezien.

Weekend Yecheon

Onze vriendin in Yecheon (jullie bekend vanwege het astronomisch museum van Dr. Nha) had ons uitgenodigd daar een weekend door te brengen, waarbij ze ons allerlei wetenswaardigheden zou laten zien. Ook een goed Engels sprekende Chinese, die vanwege een cultureel uitwisselingsprogramma in de buurt werkte, ging met ons mee. Als eerste bezochten we de oude Daechang Highschool met directeur Kim. Deze man is al 18 jaar directeur van de school en vertelde trots over zijn particuliere school waar ook de man van Sooyun zijn diploma had gehaald.

We werden overal rondgeleid en zelfs in de klas toegelaten waar op dat moment Engelse les werd gegeven. In een andere klas zagen we een aantal leerlingen voor straf achter in de klas staan: ze bleken tijdens de les in slaap te zijn gevallen... Veel aandacht werd gegeven aan de grote en uitgebreide bibliotheek, de studio en de nieuwe multimediaruimtes. Particuliere scholen zijn een uitzondering in Korea, want ze zijn duur en vaak ouderwets. In de openbare scholen worden namelijk alle leraren en de leiding iedere 4 jaar vervangen om bij de tijd te blijven. Leraren moeten dus steeds opnieuw solliciteren en bewijzen dat ze beter zijn dan anderen. Particuliere scholen hebben eigen regels. Ik heb de directeur beloofd over zijn school te schrijven en een foto van hem gemaakt. Vervolgens bezochten we een oude Seowon, een al lang niet meer gebruikte Confuciaanse school, waar zich ook een schrijn bevond met herinneringstekens van vroegere beroemde Geleerden. Speciaal voor ons werden de gebouwen geopend, wat normaal slechts 2 keer per jaar gebeurde bij bijzondere ceremonies. Het viel me weer op dat de bouwwijze overal ongeveer hetzelfde is, met een speciale aandacht voor de dakkonstructie en de krachtverdeling over de pilaren, maar dat de deuren altijd erg dun zijn, geen sponning hebben, dus kieren en krom staan en dat de warmte alleen op de vloer te ervaren is, want van enige isolatie is totaal geen sprake, net als in praktisch alle bestaande huizen. In vergelijking zijn de afschuwelijk eenvormige appartementen vele malen comfortabeler, hoewel ook daarin van goede isolatie geen sprake is. Men vindt het ook niet erg dat de badkamer als enige kamer in huis, ook in de winter, niet verwarmd is! Na een Koreaanse maaltijd (dit was de eerste keer dat Trees langere tijd op de grond moest zitten en flink moest lijden, vanwege een inwendige beschadiging die ze had opgelopen bij een val), reden we naar een andere nog oudere Seowon wat verder weg van Yecheon. Hier werden we door een kenner met hoed rondgeleid. Deze veel grotere Confuciaanse academie had ook een gebouw met de gedenktekenen van beroemde geleerden. Het zijn smalle witte plankjes met naam en functie erop, die beschermd worden door zwarte hoge dozen die erover heen zijn geschoven. Daar deed de gids echter niet moeilijk over want hij tilde de beschermdozen op, zodat wij rechtstreeks de geest van de overledenen konden ervaren.

Het hele land staat vol van dit soort gebouwen met herinneringen aan een vervlogen tijd. Ze worden in het geheel niet gebruikt omdat ze erg oncomfortabel zijn. Bovendien is de belangstelling ervoor minimaal want een keer zien is genoeg: ze zijn praktisch geheel leeg. Toch vragen ze veel onderhoud, wat de moeite waard en betaalbaar zou zijn als iemand deze historische gebouwen een praktische betekenis zou kunnen geven. Alleen tempels, musea en boerderijen vallen onder deze categorie. Na een wandeltochtje naar een hooggelegen paviljoen met een subliem uitzicht op Hoeryongpo in een rivierbocht (zie panoramafoto)

kregen we in een tempel een nieuwjaarsboodschap van een befaamde boeddhistische monnik. Deze betoogde in een uitgebreid (Koreaans) monoloog dat de waarheid al bestond voor het woord, zodat gepraat hierover eigenlijk overbodig was.
We besloten de tocht met een bezoek aan een mooie authentieke woning van een Yecheon familie uit de vroeger Yangbang klasse (Nobele klasse, die het tot 1910 in de vroegere Joseon dynastie voor het zeggen had). Deze boerderijwoning wordt al 13 generaties door deze familie bewoond en door staatssubsidies in stand gehouden. Aandachtig bekeken de mannen schilderijen met Chinese karakters en de eigenaar haalde ook heel oude boeken tevoorschijn, maar hij sprak helaas geen woord Engels. Het huis was voor ons wel interessant en ook kregen we van de forse eigenares allerlei lekkers te eten en te drinken. Bovendien gaf ze ons een grote zak Ginkgo-noten mee naar huis. Eenmaal terug in Yecheon aten we samen met andere inmiddels gearriveerde familieleden een uitgebreide Koreaanse maaltijd en konden we naar ons bed in de bibliotheek. De volgende ochtend wilden enkelen uit het gezelschap -ter kerke-. Zoiets hadden wij tot op heden nog niet gedaan, dus gingen we mee naar de Presbytheriaanse dienst in de kerk van Yecheon. De ruime kerk was vrij goed bezet met mannen, vrouwen en kinderen en er was ook een in roze engelenjurken gestoken vrouwenkoor. Gelukkig waren de liederen in het kerkboek voorzien van muziek, zodat we in ieder geval mee konden zingen, want de rest konden we uiteraard niet volgen. Na de dienst reden we met zijn achten in een grote auto naar het berggebied van Weorak. Door een reusachtige stuwdam is daar tussen de steile bergen een langwerpig stuwmeer ontstaan, waar we een aardige boottocht hebben gemaakt. De historisch waardevolle gebouwen uit dit ondergelopen dal zijn bij elkaar gebracht op een heuveltop bij Jecheon (dit is een andere stad waarvan de naam lijkt op Yecheon, ook voor ons moeilijk uit elkaar te houden). Vanaf de top, waar een oud bergfort was herbouwd had je een schitterend uitzicht over het merengebied. Weer terug in Yecheon aten we met zijn allen een Nieuwjaarstaart ter afsluiting van dit toch buitengewone weekend.

Weer de kraanvogels

Op een mooie zondagochtend kon ik Trees en alle andere Nederlanders in Gumi (te weten Arend en Nathalie) trots de Witnek kraanvogels laten zien. Het zijn er nog steeds 5 en ze bevinden zich nog in dezelfde buurt waar ik ze in december heb gezien. Deze keer was er niet alleen geen luchttrilling, maar ook geen wind. Mede dankzij mijn nieuwe extra lange draadontspanner heb ik nu het idee dat de scherpte alleen nog maar door de lenzen bepaald wordt! Echter, nu waren houding en positie van de vogels niet zo interessant als vorige keer. Er is altijd wat! Je moet overigens weten dat de hele populatie van deze vogel slechts 3000 telt en dat 99% daarvan in Izumi bij Kogashima in Japan overwintert, om extra waardering te hebben ze vlakbij je eigen huis te kunnen zien.

Omkoopschandalen en illegale verkiezingsfondsen

De ontknoping nadert. Een voor een worden hoogwaardigheidsbekleders gedwongen op te stappen na het bekend worden van hun illegaal verkregen geldsommen. Een stuk of 8 zitten nu al achter de tralies. Niet alleen politici gaan voor de bijl, ook de Koreaanse vice voorzitter van het IOC bleek (totaal niet onverwacht) corrupt: bij hem thuis vond men grote sommen geld en illegaal verkregen juwelen. Hij is een van de prominenten die onder hevig protest heeft moeten opstappen. Of dit genoeg zal zijn is zeer de vraag. Cruciaal is het herstel van het vertrouwen in politici in het algemeen. Dat staat nu op een zeer laag peil. Een hoopvol teken lijkt het dat de Uri-partij - die zich van de regerende MDP had afgesplitst en nu slechts een kleine minderheid in het parlement bezit - op het moment de leiding heeft in de verkiezingsvoorspellingen. Dit is mede te danken aan de partijleider die een populaire televisiepersoonlijkheid was. Hij lijkt vrij te zijn van de politieke smetten die de meeste anderen hebben. Verkiezingen voor een nieuw parlement vinden plaats in april. Dit verklaart de haast van de openbare aanklager. Vanaf april zou men met een schone lei willen beginnen, want buitenlandse investeerders laten het steeds meer afweten. In wezen vormt dat de enige reden van de hervormingen: serieus te worden genomen door de grote internationale bedrijven. De huidige verwachting is dat er een aardverschuiving zal plaatsvinden en dat het parlement zo goed als vernieuwd zal zijn na de verkiezingen. We zijn erg benieuwd!

Midwinter feest met Erwtensoep

Traditioneel hielden we thuis in Veldhoven altijd in januari – februari een soort midwinterfeest om ons beider verjaardag te vieren samen met de familie. Hierbij hoorde altijd een zelfgemaakte ouderwetse Hollandse maaltijd. Ook in Korea proberen we deze traditie in ere te houden met onze vrienden hier. Naast Arend en Nathalie hadden we onze Koreaanse lerares met haar man plus neefje en collega Kyungjin met vrouw en kinderen uitgenodigd.

Tevoren hadden we zo n 6 liter erwtensoep gekookt van ingevoerde spliterwten, unox rookworsten van Albert Heyn en veel vlezige krabbetjes en groente van de plaatselijke Flash market. Ik geloof dat ook de Koreanen deze avond een groot succes vonden, vooral door het buitengewoon spontane neefje, die niets liever deed dan zingen en dansen.

De historische Cody vlieger van Arend

Eindelijk was hij klaar. Een project van 2 jaar om een getrouwe replica te maken van een historische vlieger van Cody, een voorloper van het vliegtuig, bereikte zijn ultieme doel: de eerste vlucht! Geen enkel onderdeel was eenvoudig te verkrijgen geweest hier in Korea. Zelfs de bamboestokken bleken alleen met grote moeite in de juiste maat te vinden, zelfs in Danyang, de bamboestad van Korea. De kolossale drie en een halve meter grote zwarte vlieger was echter begin januari voltooid en het wachten was op een vrije dag met een goede wind. Die kwam uiteindelijk op de dag voor Lunar New Year, helaas wel bij 6 graden onder nul: extreem koud vanwege de vrij krachtige wind! Het in elkaar zetten bleek een hele klus te zijn door van kou verstijvende vingers en de wind die de vlieger in zijn macht wilde krijgen. Na een nauwkeurige afstelling was het zover en kon Arend zijn vlieger voorzichtig laten vieren: een geweldig gezicht, dat we met van de kou tranende ogen mochten aanschouwen. Een Koreaan, die met draaiende motor op het parkeerterrein was blijven kijken, was de enige autochtoon die getuige was. De vreugde was slechts van korte duur omdat de toom het begaf bij een plotselinge rukwind. Het gebruikte manillatouw was eigenlijk te dun en niet van de juiste kwaliteit. Gelukkig kon Arend, na de overigens perfecte vrije landing, de vlieger rennend te pakken krijgen, ruim voor deze de rivier in dreigde te verdwijnen. Dit was meteen ook het einde van deze eerste vluchtdag, temeer daar de kou inmiddels tot onze botten was doorgedrongen. Afgezien van het te dunne touw bleek de vlieger perfect van vorm en stabiliteit te zijn; een groot succes voor dit gecompliceerde eenmansproject!

Lunar New Year

Een vakantie van vijf dagen komt niet veel voor in Korea, maar Sollal zoals dat hier heet, viel dit jaar gunstig. Ondanks enkele plannen, oa om naar Hawaii te gaan, bleven we thuis om van de rust te genieten. Koreanen vieren dit feest bij hun ouders waarbij ze hun voorouders tot in drie generaties speciale eer bewijzen. Daarvoor reizen de meesten op hetzelfde moment naar hun eigen geboortedorp, vaak honderden kilometers ver, met gigantische files als gevolg. Vanwege de verbetering van het wegennet is de reistijd echter flink verkort. De 450km lange rit tussen Seoul en Busan duurde (volgens het -Nieuws-) deze keer ongeveer 9 uur, een behoorlijke verbetering vergeleken met de 17 uur uit het verleden. Mensen uit de Westelijke provincies hadden het nog moeilijker vanwege de winterse toestanden daar. Toch blijft iedereen er tamelijk gelaten bij: het is nu eenmaal zo. Hoe kun je het nieuwe jaar beginnen zonder de voorouders eer te bewijzen? Wij beleefden een aantal genoeglijke dagen met Laurens & Gircha uit Ulsan die hier logeerden. Nadat het eten van de verjaardagsappeltaart voor Trees moest ik er nog een maken om Gircha het geheim te leren:

Laurens bleek een echte liefhebber van deze oer-Hollandse lekkernij!

BSE en Bird flu (vogelpest)

Dit jaar is SARS geen probleem zoals vorig jaar, dankzij systematische controle maatregelen, vooral in China, en snelle en adequate quarantainemaatregelen die uitbraak tot nu toe goed weten te voorkomen. Toen was er een BSE koe in de VS en zowel Korea als Japan verboden onmiddellijk alle invoer van rundvlees uit Amerika! Daardoor is een hype ontstaan waarbij rundvlees verdacht is en kun je eigenlijk met goed fatsoen alleen nog maar varkensvlees roosteren in de Koreaanse barbecue restaurants! Bovendien is er nu dus weer een nieuwe vorm van vogelpest, waar ze vooral in Thailand en Vietnam niet op waren bedacht. Ook in Korea is in december een uitbraak geweest, maar deze lijkt onder controle na het vernietigen van een flink aantal kippen- en eendenfarms. Een goed teken is dat kippen- en eendenvlees normaal verkrijgbaar is, ook in de restaurants. Dat we steeds meer een wereld worden, overal gemakkelijk en goedkoop heen kunnen reizen en ons niet in ons eigen landje kunnen verstoppen, dat heeft toch onverhoopte nadelen. De economische gevolgen zijn echter zo groot, dat alle betrokken landen bereid zijn ingrijpende maatregelen te nemen. Soms echter pas als het echt niet anders kan!

Genoeg nu voor deze maand.

Groeten uit Gumi, 31 januari 2004.
Jos en Trees Henrichs