Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 32 juli 2004

nr 32 juli 2004

Maandbrief 2004-07-06

Juni was dit jaar heel warm en het begon een week eerder dan gewoonlijk flink te regenen. Waarschijnlijk vanwege de eerste typhoon, die Korea net niet bereikte en over Japan naar het NO verdween. Inmiddels zitten we midden in de Jangma, het regenseizoen dat ongeveer een maand gaat duren. De laatste typhoon Mindulle ging wel over ons heen, maar bracht gelukkig slechts een heleboel regen. In de Filippijnen en op Taiwan had ze dood en verderf gezaaid. Mindulle betekent paardenbloem, maar heeft hier in Korea een bijzondere betekenis: het was een symbool voor onafhankelijkheid na de Japanse bezetting. Daardoor was het ook de titel van een bijzondere documentaire film (1999) over ouders die vechten voor de rehabilitatie van hun tijdens de militaire dictatuur vermoorde kinderen die voor meer democratie streden. Deze context laat weer zien dat taal in een andere cultuur meer is dan andere woorden. Van het buitenleven kunnen we deze keer verder weinig melden, daarentegen hebben we veel plezier beleefd met vrienden die ons bezochten in deze laatste voorzomer die wij in Korea zijn. Ons vertrek van hier is een half jaar uitgesteld tot maart volgend jaar, nadat wij het zeer goede nieuws hoorden over het doorgaan van het nieuwe project!

D&E Gumi

In one way or another, our company is doing better at the moment and some new elan is noticeable, also in the D&E community. The atmosphere between our managers is also improving, possibly thanks to some consultancy from outside. From the beginning on, the issue is communication between two different cultures without a common language, because the two partners do not equally master the official English language. At the moment, we are looking for innovative improvements, especially in the translation of important Korean reports and essential e-mail conversations. The Korean language gives special difficulties and no other company has experience in this. The structure of the Korean language is so different from English, that machine translations are completely nonsense. So, we need fast and confidential human translation. Moreover, the language we use in this company is very much professional with numerous technical terms. Our consultants have accepted this translation challenge and I will try to give some help.
During the first 3 years of our existence as a Dutch/Korean company (July 1st, 2001 was our birthday), we found out that the best and maybe only way to learn cooperate was to execute common projects and this is now widespread recognized. I personally have the opportunity and I take it as a challenge to enhance the cooperation because of my growing understanding of the Korean way. However, I am an amateur and certainly not yet a match to the German executive in the newspaper who was living almost 20 years in Japan and claimed that he understands already 10% of the Japanese people… Last month, I showed a picture of our renewed office. Purely by coincidence, two other changes took place: one was the elimination of all parking places at the Plant inside area and the other was a sudden re-enforcement of law-and-order for all members of the Plant. The morning I came back from my trip to Eindhoven, I found myself driving at a completely car-free Plant! The security guard bowed as usual and let me through the -special- (illegal) foreigners gate, but I was completely confused: What the hack… another National Holiday? My usual parking place was still there, with a deeply bowing official who guided me to my parking place. So far so good. The next day, I entered the riverside gate and the guard there tried to stop me asking about my -khade-. After my -khade opsoio- (I have no card), he made a big smile and let me through. Then, I found out that only a small passage was left to let my car into my usual parking area: they were sealing it off! Later, our HRM man told me that a desperate security guard, the one who was not able to stop me in the morning, had called him. I needed a special card to be allowed into one of the special parking places prepared outside the Plant area. Only a few people received such a card, because the space was very limited. My new place appeared to be at a nice fresh 8 minutes walking distance from my office. Explanation of this measure was -safety reasons- and a more equal treatment of workers and managers.
Around the same time, we received a mail (in Korean) with 5 new rules. I asked HRM to translate and they told me that from now on, we should be in time, respect the lunch hours, do not buy cookies during working time, have decent clothing and so on! There was a weeklong trial period, after which -some punishment- of the wrongdoers would take place! Suddenly, we saw everywhere officials with diagonal bands, friendly observing our behavior and clothing! Even Jan Bernard appeared to be one of them and I was lucky to pass the decent clothing test…
Explanation of this measure was: we just got a new general HRM manager…

The New Project goes on!

June 15th was D-day for the Project and indeed, our top management decided positively about it s future!

For me, it means that there is a lot of work to do between now and the start of production. As I announced last month already, my contract will be extended with another half year, so we will stay until March 2005. We found an interesting coincidence: exactly 2 years ago on June 15th 2002, Frans Tol, Arend van Dam, Wim Brouwer and I wrote our wish that SuperSlim would become a success on a roof tile of the Beopju temple (see maandbrief 20020701, Seongni-san). At that time we were thinking about CDT, but did Buddha really know the difference? Last year, at October 3rd Korea Foundation day, we repeated this with the slogan -Dutch – Korean Excellence for SuperSlim- with Frits Gehring and Manfred Tenner, to show our commitment. And now: do I have to believe that spiritual forces in Korea have real power? Or is it solely because of our own determination to go on after so many years of technology studies and prototype preparation?
Anyway, the Gumi crew will be enlarged and we will get a dedicated room and other facilities to make this difficult project successful.
Because we enjoy top management attention, a good result will bring us a lot of benefits, but failing – actually, this is no option at the moment – will not be easily forgiven, I am afraid…

Nieuwe Visa

Om hier in Korea te mogen blijven, moeten we zo nu en dan ons visum verlengen. Voor Nederlandse specialisten is dit eigenlijk een formaliteit, maar deze keer liepen we bij het Immigration Office in Daegu tegen een nieuwe manager op. De HRM man die ons begeleidde en ook de meeste papieren had ingevuld, werd het vuur aan de schenen gelegd, waarbij hij ondervraagd werd over allerlei details van LG Philips Displays! Na een half uurtje was het lijden voorbij en kregen we uiteindelijk toestemming tot juni 2006 te blijven (wat uiteraard niet ons plan is).

Tragisch Einde van onze Kampeerbus

Een ongelooflijke gebeurtenis met onze kampeerbus in Nederland was het schokkende nieuws dat we via Bas op een avond te horen kregen. Na een -Pap, ik heb een wat minder prettige mededeling-, hoorden we dat onze bus geheel bleek te zijn uitgebrand na een explosie in het motorcompartiment. Een vriend van Roos reed ermee op de snelweg toen het gebeurde.

Uiteraard waren we uiterst gelukkig met het feit dat hem verder niets was overkomen, omdat hij (net) op tijd de bus kon stilzetten en verlaten! Maar we kunnen er nu niet meer mee op vakantie en moeten dus iets anders verzinnen. Via de verzekering krijgen we wel de dagwaarde terug (neem altijd een WA+ verzekering...), maar dit is natuurlijk geen compensatie voor de waarde die de bus voor ons had.

Laurens kan de trap weer op

Na meer dan 2 maanden in het ziekenhuis en voorlopig nog voor lange tijd in therapie kwam vriend Laurens met zijn vrouw Gircha zelf weer eens naar Gumi gereden voor een weekend bijpraten! Na zo n lange tijd op non-actief blijken zijn pezen en botverbindingen zo verstijfd, dat het nog lange tijd zal duren tot dat lopen weer soepel gaat. Echter, hij kwam geheel op eigen kracht de 57 traptreden op lopen, dus er is goede vooruitgang! Uiteraard hebben we weer eens een appeltaart gebakken om het heuglijke feit te vieren.

Ria terug in Korea; nostalgie bij Hamel Opera in Seoul

Kennelijk gaat een langer verblijf in dit land je niet in de koude kleren zitten. Na negen maanden Nederland vond Ria het echt weer eens tijd worden te zien hoe het ook alweer was in Gumi! Nu zagen we wat de mensen die ze achterliet nog voor haar voelden! Iedere dag waren er weer andere party s en Ria werd overstelpt met cadeautjes! Het was ook een heel mooie introductiegelegenheid voor Kirsten, de vierde Expatvrouw van ons bedrijf: Nederlandse vrouwen in Gumi zullen hier echt hun sporen nalaten! Het eerste weekend zijn we met Ria naar Seoul gegaan, waar een speciale Hamel Opera in première ging, een romantisch drama waarin onze Hendrik heen en weer geslingerd werd tussen de liefde voor een Koreaanse schone en de drang om naar zijn vaderland terug te keren. Op iedere stoel in de zaal was een LCD gemonteerd waarop de vertaling van de (Italiaanse!) aria s in Koreaans en Engels te lezen was. De regisseur en dirigent waren overigens Duitsers, terwijl de zangers Koreanen waren (ook het 10-tal Nederlandse schipbreukelingen). Uiteraard voelden we ook enige nostalgie bij het uitvouwen van de Nederlandse vlag en de dramatische aria s over het verlangen terug te keren naar de Lage Landen... Verder bleken we ongeveer de enige Nederlander te zijn in de overigens volledig bezette zaal. Het feestje werd compleet toen ook Frans onverwacht naar Gumi kwam: we zijn met zijn vieren natuurlijk weer eens in het Inter-Burgo Hotel in Daegu gaan eten, de plaats waar wij de eerste 6 weken met elkaar hebben doorgebracht en waar we ons Koreaanse avontuur begon. Af en toe is het erg leuk om oude herinneringen op te halen!

Els op bezoek

Nog tijdens Ria s verblijf kwam ook Els bij ons logeren, die haar geplande reis in mei had moeten verzetten. Tijdens haar eerste zaterdag in Gumi gutste de regen in zulke grote hoeveelheden neer, dat we alle toeristische tochtjes moesten vergeten en met zijn vijven maar naar de bioscoop gingen. Ria koos de klimaatrampenfilm -The Day after Tomorrow- voor ons uit, enigszins toepasselijk gezien het hondenweer buiten! De Koreanen hadden de titel overigens voor het gemak vertaald met -Tomorrow-: voor de lui hier gaat alles gewoon veel sneller dan bij ons. De bronzen Hand die aan de Oostkust bij Pohang in zee staat was altijd al voor Els heel intrigerend, waar ze beide vorige keren niet naartoe kon. Trees is daarom twee dagen met haar daar naartoe geweest, waarbij ze zeer genoeglijk in een luxe Love-motel hebben overnacht met rondom grote spiegels in hun kamers! Het laatste weekend van haar bezoek zijn we via Andong, waar we net als met Carla naar de beroemde Dosan Seowon geweest, naar de kust bij Uljin gereden. Tevoren bezochten we een aantal traditionele Koreaanse huizen, die vanwege de bouw van een grote stuwdam gered werden. Een van de bewoners was een uitstekend Engelssprekende dame, wiens familie het huis bewoond had en ons met enthousiasme over het huis en het aanliggende schooltje vertelde. Bij de Seowon zelf kregen we aangenaam gezelschap van ene Jung-won Moon, een ook weer goed Engelssprekende gids, die ons allerlei bijzonderheden kon vertellen. De oprichter Toegye Yi Hwang en zijn opvolger staan bijvoorbeeld afgebeeld op de 1000 won en 5000 won biljetten, terwijl op de achterkant van het 1000 won biljet een overzichtafbeelding staat van de Seowon: vanaf een heuveltje kun je precies zo n foto maken.

Het geeft aan hoe belangrijk deze Confuciaanse leerschool voor Korea is geweest. De gids toonde zich zeer vereerd met 3 belangstellende Nederlanders. Ze vertelde dat ze op het punt stond naar Europa te vertrekken voor 4 weken vakantie, waarbij ze allerlei musea zou bezoeken, o.a. in Nederland. Aan de oostkust bij Uljin vonden we na wat zoeken een aardig motel met uitzicht op een haventje en de zee. Heerlijk slapen met het geruis van de zee door het open raam! De volgende ochtend tijdens het ontbijt vertelde de perfect Engelssprekende hotelbediende, door de week gemeenteambtenaar voor Sociale zaken, uitgebreid zijn levensverhaal: zijn bijna mislukte leven en zijn redding door zijn nu geestelijke raadsman, de eigenaar van het hotel die tevens boer en visser is. Toen deze ook bij ons kwam zitten, kregen we van hem het overigens zeer luxe ontbijt gratis. Vervolgens kwam de hele familie erbij en nog een aandoenlijk groepje heel kleine peuters: ook zij kregen eten voorgeschoteld en moesten later natuurlijk met ons op de foto. Onze tocht ging die ochtend verder naar een aardige kalksteengrot, de Seongnyu gul. We maakten er een bijna horizontale 500m lange wandeling langs de gebruikelijke stalagmieten en –tieten waarbij een deel onder water stond. Bij de ingang staat het verhaal van de 500 naar de grot gevluchte inwoners die in de 16de eeuw door -de Japanners- schijnen te zijn ingemetseld. Deze historische wandaad wordt hier uitgebreid vermeld. Vervolgens reden we naar Yeongdeok, de befaamde krabbenhaven, waar we in een van de meer dan honderd speciale restaurants een paar reuzenkrabben nuttigden.

De terugweg is deze keer ook vermeldenswaard, want er ontwikkelde zich een noodweer, terwijl Trees de auto door de bochtige bergweggetjes reed. Het donderde en bliksemde terwijl grote hoeveelheden regen op ons neerkletterde. Een enkele keer zagen we stenen van de rotsen op de weg vallen, die hier en daar in een rivier veranderde. En het noodweer bleef het grootste deel van de drieeneenhalf uur lange terugtocht duren. Toen we tenslotte thuis kwamen, moest ik al gauw mijn koffer pakken voor weer een reisje naar Eindhoven in verband met het nieuwe project.
Opvallend tijdens deze 2-daagse tocht waren de toevallige ontmoetingen met 3 goed Engelssprekende Koreanen: normaalgesproken een zeldzaamheid.

Mischa Maisky in Daegu

Klassieke (Europese) muziek is heel populair in Korea. Ieder jong meisje speelt wel piano of viool en er is ook een speciale radiozender met hoofdzakelijk klassieke muziek. Concerten met wereldsterren zijn echter zeldzaam, zeker in onze buurt, dus toen werd aangekondigd dat de beroemde maestro cellist in Daegu kwam spelen wilden we deze kans niet missen. Ook Els was geïnteresseerd, zodat we Jeeyoung vroegen om kaartje voor ons te reserveren. Uitvoeringen als deze (ook de Hamelopera en musicals) zijn hier vrij kostbaar: goede plaatsen kosten omgerekend 60 tot 100 euro, omdat hier niet zoals in Nederland subsidie wordt gegeven. Tijdens dit geheel uitverkochte concert in de Citizen s Hall in Daegu zaten we vorstelijk op de derde rij vlak bij de muzikanten Mischa Maisky (zeer modieus gekleed) en de beroemde Koreaanse pianiste Paik. We hebben genoten en vooral rond de drie toegiften ging het publiek uit zijn dak.

Dit was het weer voor deze keer. Vanwege de zomervakantie slaan we volgende maand over.

Groeten van Jos en Trees

Gumi, 6 juli 2004