Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 30 mei 2004

nr 30 mei 2004

Maandbrief 2004-05-01

Als lentemaand was april dit jaar buitengewoon mooi. Afgezien van enkele korte regenbuien die voornamelijk s nachts vielen, was het bijna iedere dag helder. Bovendien was het lekker warm, later in de maand zelfs tot 33º toe. De natuur barstte in korte tijd uit zijn winterslaap en in snelle opeenvolging zagen we in de stad eerst de prunus in bloei, gevolgd door de azalea s, blauwe regen, en tenslotte de acacia s die ons huis aan het eind van de maand zo n heerlijke geur geven. Op de velden bloeiden appel- en perenbomen.

Vanwege de hoge temperatuur waren de bloeiperioden wel erg kort. Nu al bloeien overal de rozen volop. Evenals vorig jaar hebben we van de hwangsa of gele stof uit de Gobi woestijn nog betrekkelijk weinig last gehad. Kortom, het was erg aangenaam hier! Onze vriend Laurens kan nu eindelijk weer voorzichtig op zijn benen staan en is aan het revalideren. Het ergste is nu achter de rug en hij kan weer denken aan een leven in zijn eigen huis na enkele maanden in het ziekenhuisbed te hebben gelegen.

Verkiezingen

Het werd toch nog een spannende verkiezingsdag, maar zoals jullie inmiddels bekend is, behaalde de liberale Uri partij die President Noh Moo-hyun steunt inderdaad een absolute meerderheid in het parlement. In een laatste poging nog te redden wat er te redden viel, had de GNP Park Geun-hye als nieuwe voorzitster gekozen. Dit leverde boven verwachting veel zetels op, vooral uit de Zuidoostelijke provincies (ook Daegu en Gumi zijn notoire conservatieve bolwerken). Zij is namelijk de dochter van de bij ouderen nog steeds populaire oud-dictator Park Chun-hee. Voor de MDP was het een compleet drama: de MDP voorzitter Chough Soon-hyung met de bijnaam -Sharp-tongue- bracht zijn eigen partij een week voor de verkiezingen praktisch de doodsteek toe door de redelijk progressieve kandidatenlijst, die het verkiezingscomite in een laatste reddingspoging had voorgesteld, te verscheuren en met een eigen alternatieve lijst te komen. Hij was overigens ook degene die de omstreden impeachment procedure had doorgezet. Uiteindelijk kreeg deze partij die eerst meer dan 100 zetels in het parlement er uiteindelijk nog maar 9! Nu is het afwachten wat het nieuwe parlement werkelijk gaat doen en wanneer President Noh Moo-hyun weer in zijn functie wordt hersteld. Vanaf dat moment zal Korea werkelijk in een nieuw tijdperk zijn beland.

D&E Gumi

It is still in the infant phase, but the cooperation within the new organization structure is becoming more substantial. Gumi engineers are making new designs for former Philips factories (and the other way around) and they need help for that from the other side of the world. This is going easier step-by-step as far as I can judge that by the questions and answers I got from my colleagues. The usual communication window with Eindhoven is from 3 to 7PM. We use this period more and more intensively while the character of the questions and answers are mostly down-to-earth engineering questions, which means that people are really working together. I also keep trying to explain the Korean thinking (as far as I can understand it) to the Europeans as I try also to do the other way around. As usual, the complicating issue is the different way of decision-making and the different reporting structure. It is not simply a question of a vertical or horizontal structure. Also the mind of the people is differently programmed. The Korean engineers are most comfortable with a clear target for -Quality (the -what-), Delivery (the -date-) and Cost (the -earnings-)-, after which they work like hell to reach the targets. The results are sometimes amazing and hardly imaginable in a European environment, but many Korean colleagues feel uneasy with qualitative tasks, let alone a situation where they have to invent their own targets, based on the situation. They leave that completely to their boss, who also is dependent on his boss for getting the objectives for his job. Self-steering individuals are not easy to find in this part of the world, which means that bosses have a large responsibility for setting the right objectives for the group members.

Activities in Gumi for the new Project

This month we started the prototype making after the design was finished and the main parts for the new CRT were delivered. Here in Gumi, our task was to form the new shadow mask (a metal sheet with hundred thousands of tiny holes) to the right shape and to weld it later into a metal frame with connection springs in the corners. After this, we had to mount it in the new heavy glass panels and to send them to Eindhoven in the shortest possible time. The first task had to be executed in the city of Changwon, a two hours drive South of Gumi. Together with Mr. Kim, the designer, I went to Nara Mold & Die Co. in a van with all the necessary components and enough packing boxes. The people at Nara Mold had just finished the construction of the mask-forming Die (matrijs in Dutch) and we were witnesses of the equipment setting. It took first about 2 hours to heat up the 3500 kg heavy Die to the operating temperature of 200ºC. As usual, some difficulties were encountered and eventually, it took a full day to prepare the equipment until the formed masked looked good enough for making the first samples. At about 6:30PM the setting was complete and the real forming could take place. This only took a short time so that we could leave Changwon at about 8PM in order to deliver the first series of masks at 10 PM in the Gumi factory for further treatment. The next morning, we went back to Changwon to make the other part of the formed masks. It must be said that because of my presence, we received a special treatment at Nara Die & Mold Co., because this company is looking for opportunities to sell Die s to former Philips factories. Therefore, they showed a lot of attention, tried to finalize the mask forming in time (quite often, D&E engineers do not return to Gumi before midnight) and organized a final meeting with summary in English.
The second task was to weld the masks in iron frames in the Gumi factory. Already a month in advance, a detailed plan was prepared to make this happen, because no time could be lost. Moreover, two Eindhoven colleagues came to Gumi for assistance and so we were all prepared at Monday morning April 19th to do the job! Indeed, we were prepared at 10AM, but the factory was still producing another type and the promised technician appeared to have missed his airplane on his way to Gumi! Next, some seemingly useless meetings were hold until 4PM. At that moment the Koreans finally decided to check with the management, because we needed to be ready the next morning and time was almost over! To our surprise, they came back with a happy smile and told us that it was decided to do the equipment modification during the night and that we could do our job the next morning 8AM sharp! Indeed, at 8AM a number of technicians could start with the fine adjustment of the equipment (others did the necessary work until 5AM in the morning!) and the real work could start right after lunch! Finally, our job was to pack the heavy glass panels cautiously in double plastic bags and place them in a special box. At 4PM they were loaded in the truck to get them by airfreight at Friday in Eindhoven! Not only my Eindhoven colleagues but I also was surprised about this accomplishment, after the experience at the first day! The Korean way-of-working with swift improvisations at the very last moment (after some clear management directives) was amazingly visible, indeed. This flexible way-of-working after a strong management decision can give great results, but some people had to work all night through in overtime to get the promised machine adaptation done in time. Most probably in Europe, we would have made a back-up plan to minimize the failure risk. In Korea, backup scenarios are usually not seriously investigated, because Koreans believe strongly that -They can do it!- with their improvising skills. It is the combination of fear for their boss and own experience that they have done these things before that makes them sometimes unstoppable.The next day, we managed to pack the second series and to get it in the truck two days before schedule. This is a perfect start for our project and gives good hope for the future. In the meantime, our new project has received a special status in the company and our president is now showing personal interest in the progress. Of course, this will put a lot of extra pressure on the team, but in this case, top management help might be badly needed!

Een koffieshop in Korea

Een naam kan verwarrend zijn: als je in Amsterdam nietsvermoedend een koffieshop binnenloopt, kun je daar onverwacht geconfronteerd worden met een stevige nederwietgeur.. Uiteraard kun je er ook koffiedrinken... Hier in Korea is er iets dergelijks: in een coffee shop (of Tabang) kun je koffie krijgen, maar is eigenlijk speciaal bedoeld voor mannen alleen, die aangenaam gezelschap van een vrouw zoeken. De koffie staat erom bekend heerlijk van smaak en extra zoet te zijn. Zo gingen wij samen met Frans en Ria enkele jaren geleden geheel onschuldig zo n zaak binnen na de Seomun markt in Daegu bezocht te hebben. De aantrekkelijke vrouw die gauw een vestje aandeed toen wij binnenkwamen was inderdaad heel aardig en de koffie was perfect. Een wat oudere man die later binnenkwam kreeg wel overdreven veel aandacht van haar, vonden we toen! Onze toenmalige Koreaanse lerares gaf meer details en vertelde ons dat een Tabang vooral door wat oudere mannen bezocht wordt (Frans en ik voelden ons toen al een beetje aangesproken). Deze keer waren het Mathijs en Jon die geheel onschuldig zo n coffeeshop binnengingen en het moesten meemaken (volgens hun zeggen) dat een aantrekkelijk Koreaanse wel heel dicht tegen een van hen aan kwam zitten. Een beetje geschrokken van zoveel spontane affectie hebben ze de zaak gauw verlaten na het opdrinken van de inderdaad heerlijke koffie, maar je kunt je voorstellen dat we achteraf wel plezier hadden!

Nieuw paspoort en de nieuwe KTX

Hoewel niet spectaculair, is het verkrijgen van een nieuw paspoort toch een behoorlijke klus als je in Gumi woont. Je moet persoonlijk naar Seoul om de aanvraag te doen bij de Nederlandse ambassade. De consul daar, scant je pasfoto in en stuurt deze met de anvraaggegevens via internet naar Johan Enschede in Haarlem. Een bode brengt het paspoort dan enkele dagen later naar Seoul, zodat je het na ongeveer een week weer persoonlijk kan gaan ophalen. Het kost je vanuit Gumi dus twee volle dagen, want een enkele reis naar de ambassade in Seoul duurt ongeveer 4 uur. Uiteraard hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om een middagje in Seoul door te brengen, nadat we de uitnodiging van Jitze hadden geaccepteerd om met hem te gaan lunchen (dit nog als tegenprestatie voor het overnemen hier in Gumi van de blokhoofdfunctie van Frans: wanneer de N.Koreanen hier voor een crisis zouden zorgen, dan is het mijn taak om de Nederlanders in de buurt tijdig het land uit te begeleiden...). Op 2 april gingen we voor de tweede maal naar Seoul, deze keer om mijn nieuwe pas te halen en dat was toevalligerwijs de dag na de officiele ingebruikneming van de nieuwe hogesnelheidslijn in Korea, de KTX (Korean Train Express). Deze in licentie gebouwde Franse TGV rijdt hier met een maximumsnelheid van meer dan 300 km/u. Uit nieuwsgierigheid zijn we vanuit Seoul teruggereden met deze KTX. Weliswaar eerst helemaal naar Daegu (er is nog geen stopplaats bij Gumi), maar ondanks de wachttijd daar en het boemeltje terug waren we toch nog eerder thuis dan met de normale trein. De afstand Seoul-Daegu wordt in 1 uur en 50 minuten afgelegd: de helft van de normale tijd!

Economisch en ook toeristisch verwacht men veel van deze nieuwe trein service, die goedkoper is en vaak comfortabeler dan het vliegtuig en veel sneller dan de bus.

Vertrek Arend en Nathalie

Na enkele maanden van onzekerheid was het zover: hun spullen werden ingepakt en ze konden eindelijk genieten van een korte vakantie met China als volgende uitdaging in het vooruitzicht! Net als bij het vertrek van Frans en Ria laten Arend en Nathalie natuurlijk een leegte achter.

Ook zij waren pioniers hier en hebben net als wij veel waardevolle dingen geleerd van de unieke ervaring enkele jaren in een bijna 100% Koreaanse gemeenschap te hebben geleefd. Voor hen breekt nu een spannende tijd om aan hun nieuwe omgeving te wennen met ongetwijfeld weer bijzondere en vreemde ervaringen met weer een geheel andere cultuur. De komende tijd zal voor ons wel een beetje wennen zijn in ons eentje. Voor mij zijn de dagelijkse praatjes in de auto en bij de koffieautomaat voorlopig verleden tijd. Nederlands praten op het werk kan nu alleen nog maar per telefoon en als er bezoekers zijn. De aard van ons bedrijf maakt het helaas niet mogelijk om een grotere permanente expatgemeenschap in Gumi te handhaven, dus we zullen hier in Gumi altijd met een heel kleine club tijdelijke buitenlanders zitten, die betrekkelijk sterk op elkaar zullen zijn aangewezen. Zoals ik vorige maand al aankondigde, kunnen we binnenkort wel een vers stel Nederlanders verwelkomen, zodat de buitenlandse LPD gemeenschap in Gumi dan weer 5 zal bedragen.

Bezoek Carla

Op uitnodiging van Trees was ze uiteindelijk toch nog gekomen: Carla, een oud-collega van Trees vond het interessant Korea te bezoeken en bij ons te logeren. Wij vinden het altijd prettig om -vreemdelingen- dit land en sommige van de gewoontes te laten zien, vooral als dat ook weerklank vindt. Hoewel ze de eerste dagen nog wat moest wennen (met roestvrij stalen stokjes eten is echt heel moeilijk), weten we zeker dat ze een wereldervaring rijker is geworden. Voor Trees was het natuurlijk ook erg prettig om overdag ook gewoon Nederlands te kunnen kletsen en de hele buurt en ons dagelijks leven te kunnen laten zien. Tijdens mijn vrije dagen en in de weekends gingen we er met zijn drieen op uit, waarbij ook wij weer nieuwe plekjes ontdekten en konden genieten van deze wel heel uitzonderlijk mooie lentemaand. Zo zijn we het eerste weekend met haar naar het traditionele dorp Hahoe en de befaamde Dosan Seowon in Andong gegaan. Hahoe-maul (spreek uit Ha-hwè-ma-eul) is in ieder seizoen weer anders en blijkt zich steeds verder te ontwikkelen als een toeristische trekpleister van belang. De weg er naar toe is men aan het verbreden en oude huizen krijgen een opknapbeurt, terwijl het karakter van het dorp toch nog aardig behouden blijft. De -stoel- in het museumpje, die -the Queen Elisabeth II had sat while watching Hahoe mask dance performance- op 20 april 1999 is het enige westerse voorwerp in het verder 100% Koreaanse dorp. Een onverwachte ontmoeting met een Koreaanse dandy die zonodig met de twee Nederlandse vrouwen op de foto moest, zorgde verder voor humor. Bovendien was er een zeer sterke kruidenthee en een heerlijke Bibimbap (rijst gemengd met allerlei groenten, wat stukjes vlees, een gebakken ei en wat hete saus) om de honger te stillen met de klanken van een Daegeun (bamboefluit) op de achtergrond. En hoewel in Gumi de kersenbloesem al was verdwenen, stond ze in Hahoe dat 100km noordelijker ligt, nog volop in bloei. In de middag brachten we voor het eerst een bezoek aan de beroemde oude Dosan Seowon, een vroegere Confuciaanse school. Het ligt ver van de openbare weg tegen een heuvel aangebouwd met zicht op de rivier (of in de zomer op een stuwmeer). De prachtige tuin en compacte bouw maakte veel indruk.

De school leidde in het verleden de veelbelovende jeugd op voor het staatsexamen, wat weer toegang gaf tot een functie als ambtenaar in de toenmalige Joseon-regering. Enkele herinneringen en boeken van de oorspronkelijke wijze oprichter waren in een museumpje ondergebracht met wat aardige gebruiksvoorwerpen, zoals een van papier gemaakte hemelbol en de oude wandelstok van de Wijze Leermeester. Op de terugweg naar huis gingen we even langs bij Sooyun in Yecheon, die ons met haar echtgenoot hartelijk ontving en de avond met ons doorbracht. We bezochten een rotsenverzamelaar annex Bonsai kweker, we maakten een foto bij de beroemde Pijnboom en hadden een genoeglijk diner met verse noedels. Het weekend daarop vertrokken we heel vroeg voor een tocht naar de omgeving van het Jiri gebergte. Eerst bezochten we het keramistendorp Baekryon-ri, waar we de klassieke en fotogenieke oven bekeken bij de prachtige oude woning van een van de 4 meesterpottenbakkers die zelf bezig was met het afwerken van een serie klassieke theekommen. Verder was het uiterst stil in het dorp en het museum was gesloten. De landelijke rust, de vogels en bloemen in het dorp, dat maakte de meeste indruk op ons. Vervolgens hadden we onze zinnen gezet op het dorp Cheonghakdong, waarvan de bewoners nog steeds op traditionele wijze schenen te leven, traditionele scholing ontvingen, hun haren en baard lieten groeien en in klederdracht liepen. Althans, zo wordt het op TV getoond. De werkelijkheid is toch anders, want de vooruitgang heeft ook dit dorp bereikt, op 800m hoogte, gelegen aan een doodlopende weg. Het dorp is zich aan het ontwikkelen als een toeristische trekpleister met een grote parkeerplaats voor bussen en een nieuwe (kunststof!) bestrating. Echte souvenirs waren echter lastig te ontwaren tussen de standaard Chinese prullaria, maar tenslotte vonden we toch een pot lekkere vruchten-honing drank en echte Dae-namu soju (sterke drank in een bamboe-fles-). En helaas zagen we slechts precies een man met lang haar. De vrouwen liepen wel in traditionele kleding, de katoenen hanbok. Mogelijkerwijs had iemand ons kunnen uitleggen wat er in het dorp gebeurde waardoor we meer konden begrijpen, maar we kwamen geen Engelssprekende inwoners tegen en zijn dus na slechts een vluchtige kennismaking weer weggegaan. De nacht brachten we door in een Motel in het prachtige dal bij de plaats Hwagae. In dit dal zijn zich in een enorm tempo theeplantages aan het ontwikkelen. Twee jaar geleden was het voornamelijk rijst, nu staat de meeste oude rijstveldjes vol met rijtjes jonge theeaanplant. Er is een theemuseum en er worden in de bergen weggetjes aangelegd om de plantages te kunnen bereiken. Het zou me niets verwonderen als het hier over enkele jaren uit gaat zien als bij Boseong, de bekende plaats waar al langer op uitgebreide schaal thee wordt verbouwd. In dit dorp was het dat Carla haar eerste rauwe vis te eten kreeg: een prachtige roze Song-oh (zalmforel). Ze at dapper mee, maar rauwe vis bleek toch niet tot haar favorieten te gaan behoren... Ook de met aardappelen, groente en hete tomatensaus gestoofde bliekjes die we daarna kregen kon haar niet 100% bekoren, maar de familie van de restaurateur was uiterst vriendelijk en ook de sfeer in het restaurant was zeer aangenaam. De volgende dag gingen we vroeg op pad voor een wandeling naar de Buril-waterval, op zo n 600 m hoog in het Jiri-gebergte. Zo vroeg in de ochtend is zo n wandeling in de stilte fantastisch. Deze stilte wordt daarna vrij gauw verscheurd door de honderden wandelaars die later op de dag deze route kiezen. Toen waren we echter alweer bijna terug, na een ontmoeting boven met de vriendelijke beheerder van een natuurcamping, die met baard en zijn traditioneel lange haren met Carla op de foto moest!

Onderweg vonden we tegen de berghelling weer enkele prachtige bloemen, waaronder het in Europa bekende Gebroken hartje, hier een wilde plant. Zonder files bereikten we daarna Daegu waar we ons zelf trakteerden op echte Amerikaanse stukken vlees bij de TGI Friday, bij Trees zeer in trek vanwege zijn lekkere spare rib racks, maar ook Carla kon weer afkicken van haar vis avontuur. De vierde en laatste week van haar bezoek aan Korea bracht ze door in Seoul bij een volkomen onbekende familie, een blind date die georganiseerd was door een van haar kerkgenoten in Veldhoven. We hoopten dat de aanpassingsperiode bij ons in Gumi voldoende zou zijn om ook dat avontuur met plezier aan te kunnen. In ieder geval zal Korea bij haar een blijvende indruk achter laten.

Priscilla in Gumi

Priscilla was degene die ons (als collega in Eindhoven) al voor de uiteindelijke start van het Koreaanse avontuur wegwijs moest maken in de gewoontes van -de Koreanen-. Getrouwd met een Koreaan en opgeleid in de taal bleek zij bij uitstek geschikt voor deze job.

Ze zette ons zelfs de eerste bindaeteok en de eerste geroosterde galbi voor toen we ons in een groepje van 10 aan het voorbereiden waren op Korea en via een kennis van haar leerden we de eerste beginselen van de taal. Nu kwam ze voor vakantie naar Korea met haar anderhalf jaar oude Clarinde en natuurlijk kwamen ze ook even logeren in Gumi! Het was op de (vrije) verkiezingsdag met het prachtigste weer van de wereld. Wat haar opviel was de netheid in de stad en de mooie parkvoorzieningen bij de Geumo-san en rond de bibliotheek in onze wijk. De meeste van deze voorzieningen in Korea zijn van de laatste 5 jaar, ervoor schijnt het er vaak treurig mee gesteld te zijn met veel rommel en afval. Doordat ze de taal spreekt ging het contact met andere Koreanen uiteraard vlot en meerdere malen werd verondersteld dat we de grootouders van de kleine Clarinde waren... De laatste voelde zich overigens volkomen thuis en zocht geregeld het gezelschap van andere kinderen op. Verder was het een dag van herinneringen ophalen en bijpraten, waar de tijd uiteraard veel te kort voor was.

Weer een aardbeving bij Gumi

Op maandag 26 april om 1:29PM werden we even opgeschrikt door een duidelijk voelbare beving, die alles deed rammelen, maar die na enkele seconden weer overging. Vrijwel onmiddellijk belde Trees me op om naar de bekende weg te vragen: ja, ik had hem ook duidelijk gevoeld! Een half uur later stond de precieze tijd, plaats en sterkte al op de site van het weerkundig instituut: het epicentrum bleek een 50 tal km ten zuiden van Gumi te liggen en de beving had een kracht van 3.9 op de Richterschaal, nog wat sterker dan die van maart vorig jaar toen de sterkte 3.2 bedroeg, maar wel met het epicentrum in Gumi zelf.

Koreaanse Flora en een kweekexperiment in Friesland

Korea en Japan liggen vrij geïsoleerd, helemaal aan de rand van het Eurazische continent. Daarom groeien hier vrij veel plantensoorten die nergens anders voorkomen. Het gebroken hartje (standaard tuinplant in Nederland) komt bijvoorbeeld rechtstreeks uit de bergen van Korea.

Wij kwamen hem tegen tijdens onze wandeling in het Jiri-gebergte met Carla. Ook is de flora veel rijker aan soorten dan in het door de IJstijden geteisterde Europa. Hoewel de bloemen hier in de lente, vanwege de extreme droogte in de winter, lang niet zo weelderig groeien als -thuis-, kom je wel bijzondere soorten tegen zoals deze Erythronium Japonica (een Lelieachtige) en de Hylomecon vernale (Papaverfamilie). Voor fotograferende floraliefhebbers is de lente hier dus ook een genoegen, hoewel ik hier wel de prachtige orchideeen mis die je dan overal in Europa kunt vinden. Die soorten hier komen voornamelijk hoger in de bergen voor en ik heb er tot nu toe pas eentje gevonden, de Cephalanthera erecta (een kleine variant van het Bosvogeltje).
Omdat de temperatuurvariatie gedurende het jaar die van Nederland niet zo erg ontloopt, is het denkbaar dat de meeste Koreaanse planten het uitstekend doen in het Nederlandse klimaat. Dat blijkt ook wel als je naar de wilde planten kijkt: verscheidene ervan kende ik in Nederland als tuinplant. In de maandbrief van 1 december liet ik een fotogenieke zaaddoos zien van een mij toen geheel onbekende plant, die wij aan op de dijk langs de Nakdong rivier in Gumi vonden. Een in flora geïnteresseerde lezeres heb ik toen bij wijze van verrassing enkele zaden ervan opgestuurd (ik weet overigens niet of zoiets volgens de wet mag: wie het weet mag het me mailen). Afijn, tot mijn verbazing en vreugde verraste zij mij enkele dagen geleden op haar beurt met een foto uit Friesland van uitkomende zaailingen van deze Metaplexis Japonica (hij is familie van de Stephanotis, een kamerplant die bij veel van onze -Oma s- bij het raam stond). Uiteraard zijn ze nog jong en kwetsbaar, maar als het een beetje wil, kan ik de ontwikkeling van deze zaailing uit Gumi volgen en krijgen jullie de bloem op den duur natuurlijk ook te zien!

Dit was het weer deze maand,

Groeten van Jos en Trees,
Gumi, 1 mei 2004