Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 28 maart 2004

nr 28 maart 2004

Maandbrief 2004-03-01

Deze maand is er nauwelijks neerslag gevallen, dus onze berg, de Geumo-san is dit jaar niet erg wit geworden. Ook de waterval, die vorig jaar in een spectaculair ijssculptuur veranderde, staat er nu een beetje verloren bij met wat onregelmatig gevormde ijspegels. Op 16 februari zagen we een eerste bloem, een Ereprijs, bloeien. We moeten verder nog even geduld hebben voor de Forsythia, Azalea en Prunus. Dat zijn hier de lentebloemen, want bolplanten, zoals wij die in Europa kennen, zijn hier niet vanwege de extreme droogte.

Het zonnige weer hier in de winters maakt dat er wel altijd overvloedig aardbeien (uit kassen) te koop zijn en deze zijn nog buitengewoon lekker ook!

Nieuwe Expat(s) in Gumi

Ons hoofdkwartier heeft besloten de centrale inkoopafdeling van ons bedrijf vanuit Hong Kong naar Gumi te verplaatsen. Daar werken twee Europeanen en een ervan, een Engelsman, is eind februari naar Gumi verhuisd. De ander heeft besloten naar Nederland terug te keren, maar zijn plaats zal op termijn waarschijnlijk door een nieuwe Expat uit Nederland worden ingenomen. Dit komt ons goed uit, want na het vertrek binnenkort van Arend en Nathalie wordt het vooral overdag voor Trees wat stilletjes. Met Internet en de webcam, kunnen we aan het eind van de dag met Nederlandse vrienden en familieleden praten, maar een lange dag zonder kan Trees soms wel eens teveel te worden. Gelukkig draagt het weer hier niet bij aan enige depressieve gedachten, want na de zeer heldere winter, beginnen de dagen alweer langer te worden en verschijnen de eerste groene puntjes al aan de bomen. Bovendien heeft Trees steeds meer contact met een paar heel aardige Koreaansen en kan ze weer beginnen met de schildercursus. Het nadeel van de zeer kleine Europese gemeenschap hier wordt gelukkig behoorlijk gecompenseerd door de vrijheid, de mooie natuur, het ontbreken van files en de vriendelijke mensen.

Nederlandse familie in Daegu

Deze maand brachten we een tegenbezoek aan een nieuw aangekomen familie in Daegu. Zij zijn expats van de firma Thales en hij werkt ook in Gumi. Omdat hun (tiener) dochters op de Amerikaanse school zitten in Daegu, reist hij iedere dag op en neer naar Gumi, wat inmiddels met de nieuwe snelweg redelijk goed blijkt te gaan. Ze wonen helemaal in het zuiden van Daegu aan de voet van de Ap-san, vlakbij het Amerikaanse militaire Camp Walker. Dit is een compleet dorp met alle voorzieningen, zodat de Amerikanen daar de stad niet in hoeven te gaan voor welke boodschappen dan ook. De school bevindt zich binnen de hoge muren van het kamp. Deze school blijkt tamelijk veeleisend te zijn, en de meisjes hebben al hun tijd nodig om bij te blijven met de bergen huiswerk. Op loopafstand van hun appartement ligt het Apsan park, een hoge berg met recreatieve wandelpaden, tempels, een oorlogsmuseum en vele restaurants. Met een kabelbaan konden we naar de top (dit doe je dus als je geen zin of tijd hebt om zelf te klimmen), met een groots overzicht over de stad Daegu met zijn ontelbare eenvormige appartementen. s Avonds hadden we een genoeglijk dineetje met de dochters erbij. Voor hen is dit (ene) jaar in Korea een enorme ervaring, vooral vanwege de Amerikaanse school. Beide ervaarden het tot nu toe positief. Uiteraard krijgen de beide grote blonde Nederlandse meiden erg veel bekijks van de Koreanen, maar daar waren ze langzamerhand toch gewend aan geraakt. Jammer was dat ze erg weinig tijd hadden om Korea te verkennen, omdat ook hun weekenden nodig waren om huiswerk af te krijgen. Internet en vooral Messenger was de manier om hevig met hun vrienden in Nederland te communiceren.

Development & Engineering Gumi (DEG)

As usual, the organization change and the reshuffling of the department took place in no time. The operational part of the department consists now of three development groups: for TV (CPT), for Computer monitor tubes (CDT) and for Components (gun and DY). I have to report now to Jerry Kim, the manager of the CPT group, and my main job is the Eindhoven-Gumi coordination of the new project. I also got a new office, for the fourth time in two and a half year (getting used to it: moving my belongings does not take more than one hour now). Further, we have Operational support (including HRM), Technical support and a Chemical group. Of course, we had to join a party with all members of our former group leader Mr. Kim. He will keep managing the largest part of the group aimed at Cost innovations.

The new Project

After long and difficult discussions, our executive board (the top management in Hong Kong) decided that we could proceed to the next stage of the project: the making of convincing prototype tubes and to prove that mass production will be profitable. This is a great opportunity for the team, but this next milestone is even harder to reach than the first, so the coming period will be pretty exciting! In order to prepare the decision in Hong Kong our Project leader spend a week in Gumi, traveled to Hong Kong for another 5 days, flew back for a weekend in Eindhoven and traveled again to Hong Kong for the final decision. That his final flight back to Eindhoven was cancelled for a day didn t make a big difference after the three weeks. Sometimes we have to suffer, as a result of our Global Company with centers in Hong Kong, Eindhoven en Gumi. This decision in Hong Kong does not mean that everybody is convinced now about the benefits of the project. Especially in Gumi, where the financial risks have to be taken is still some doubt. That means a lot of struggling yet to come to get this project into the next phase. Anyway, the proof of the pudding… , so we have to make convincing prototypes to make our sales people and our management confident. Will be continued!

Bezoek Sooyun en haar Chinese vriendin

De Chinese Xinyun die we tijdens ons weekend in Yecheon hadden ontmoet, moest half februari weer terug naar haar gezin in China na een half jaar voor een uitwisselingsprogramma in Andong te hebben gewerkt. Om afscheid te nemen kwam ze samen met Sooyun voor een avondje naar Gumi. We kregen een doosje authentieke Chinese eetstokjes van haar en een enorme bos bloemen van Sooyun. Omdat ze vrij laat zouden komen, hadden we de tijd om zelf een maaltijd voor te breiden en bij ons thuis te eten. Tijdens het diner konden we onze eigen Chinese ervaringen met haar uitwisselen. Zij was vanwege haar Engelse talenkennis voor het uitwisselingsprogramma uitgekozen. Haar echtgenoot heeft kennelijk een goede positie als professor en wie weet brengen we eens een bezoek bij haar in het binnenland van China. In ieder geval hebben we een uitnodiging! Later in de avond ontdekte Trees dat het flink was gaan sneeuwen. Dat maakte helaas een voortijdig einde aan ons feestje, want met sneeuw is het gauw 2 uur terugrijden naar Andong. Het was een heel levendige avond en Sooyun beloofde ons tenslotte een Condominium te bespreken bij het Seorak gebergte voor het eerste weekend dat Roos en Bas ons zouden bezoeken.

Vliegerfestival in Seonsan (Gumi)

Op een mooie zondag nodigden we onze Koreaanse lerares en haar man uit om hun de fameuze kraanvogels te laten zien. Het is heel aardig om als Nederlandse gids aan plaatselijke bewoners hun eigen natuurschoon te laten zien. Ze waren ook onder de indruk, moet ik zeggen, en heel opgetogen over de prachtige beelden in de telescoop.
Onderweg naar huis passeerden we het dorp Seonsan, waar op een droog rijstveld een vliegerfestijn aan de gang was. Honderden mensen hadden zich verzameld, er stonden eetkraampjes, er was muziek en in de lucht waren overal vliegers. Het waaide flink en menige vlieger had zich al aan de telefoonlijnen gehecht.

Een aantal mannen waren in de weer met echt interessante vliegers, zoals een serievlieger, met 250 exemplaren aan 1 lijn en een grote deltavlieger met de Koreaanse vlag als staart. Het bleek het eerste vliegerfestival in Seonsan te zijn en het was echt pech voor Arend, onze vliegerfanaat, dat hij net dit weekend op reis was.

Ginkgo bomen

Bij toeval vond ik een website met veel bijzonderheden over de Ginkgo Biloba, een boom die je hier veel tegenkomt en over de hele wereld belangstelling heeft. Hij is namelijk de enig overgebleven boomsoort uit de tijd van de dinosauriers en heeft een aantal unieke eigenschappen (de belangrijkste daarvan is dat hij geen ziekten kent). Er bestaan exemplaren die meer dan 2000 jaar oud zijn en hier ben ik er een stel tegengekomen van meer dan 800 jaar oud. De Korea info op de betreffende website vond ik maar summier, dus heb ik de webmistress benaderd en wat foto s gestuurd die ik hier gemaakt had. Zie het resultaat op http://www.xs4all.nl/~kwanten/photospecial.htm. Kijk verder ook op haar homepage als je meer wilt weten over deze merkwaardige boom.

Uitzichtpunt in Gumi

Schuin tegenover ons appartement ligt een 280m hoge heuveltop die bijna 200m boven ons uitsteekt. Al eerder hadden we waargenomen dat Gumi daar een constant roterende televisiecamera heeft neergezet voor een goed overzicht over de hele stad. Op een mooie zondag hebben we de moed opgevat die heuvel eens te beklimmen en dat bleek inderdaad de moeite waard! We werden welkom geheten door een bewaker met een grote gouden tanden grijns, die het prachtig vond een landgenoot van Hiddink op zijn berg te hebben. Van twee sportieve dames kregen we vervolgens bier en zoete aardappels aangeboden die we uiteraard dankbaar accepteerden en terugbetaalden met een mooie foto. Daarna konden we uitgebreid van het uitzicht genieten. Het grootste deel van de stad Gumi lag aan onze voeten met al haar appartementen, fabrieken en wegen. Zelfs de plaats waar we vogels kijken aan de rivier, op zeker 8km afstand, konden we op deze zeer heldere dag duidelijk onderscheiden, evenals het vroegere appartement van Frans en Ria op zo n 6km, waar we de verdiepingen van konden tellen. Beneden ons lag onze wijk Hyeonggok-dong aan de voet van de Geumo-san waarbij ons eigen appartement helaas net niet zichtbaar was achter de bomen.

Op de foto zijn links de eerste witte LG Philips LCD -fabriekjes- te zien. Rechts zie je de nieuwe generatie en (nog in aanbouw) de allerlaatste generatie LCD fabriek, inmiddels enkele voetbalvelden groot…

Film in Seoul en een uitstekend boek over Korea

We kregen een uitnodiging van de ambassade de première te zien van een speciale filmdocumentaire, ter gelegenheid van het Hameljaar. De gelegenheid weer eens naar Seoul te reizen grepen we deze keer aan en we arriveerden tot onze verrassing op een compleet nieuw Centraal Station! Sinds november blijkt het mooie oude stationsgebouw vervangen te zijn door een modern ogende glas en staalconstructie. Vanuit dit station vinden nu al met de nieuwe TGV die vanaf 1 april onder andere tussen Seoul en Busan gaat rijden, gratis proefritten plaats voor nieuwsgierige passagiers. Het is een zeer ruim en overzichtelijk gebouw, waar nieuwe bezoekers geen moment bezorgd hoeven te zijn de weg kwijt te raken. Voordat de film begon, ontmoetten we de nieuwe ambassadeur de heer Radinck van Vollenhoven die samen met zijn Franse echtgenote iedereen bij aankomst van harte welkom heette. Dat wij helemaal uit Gumi kwamen waardeerde hij erg en beloofde met ons contact op te nemen bij zijn volgende bezoek aan Gumi. Hij was net enkele dagen geleden tot ereburger van Gumi uitgeroepen, een gevolg van de in de Hamel/Hiddinkjaar gestarte activiteiten tussen Nederland en Korea: Gumi, Eindhoven, Nederland en Korea krijgen steeds steviger banden. De film, geregisseerd door Jan de Hartog, vertelde het verhaal van een in Nederland opgegroeid Koreaans adoptiekind, dat voor het eerst haar geboorteland bezoekt in de vroege herfst van 2003. Op een heel authentieke manier maak je haar eerste ervaringen mee in Korea, ervaringen die natuurlijk voor de meeste Nederlanders in de zaal buitengewoon herkenbaar waren! Daarna volgde ze op eigen gelegenheid per bus de route die Hendrick Hamel in de 17de eeuw heeft gemaakt van Seoul naar Byeongyeong in het zuiden, het dorp waar Hamel 7 jaar heeft gewoond. Tenslotte ging zo per boot naar het eiland Jeju, waar Hamel in 1653 strandde. De mooie natuur in september (inclusief de 800 jaar oude Ginkgoboom waar wijzelf ook onder gezeten hebben, zie foto),

de humor van de mensen die ze ontmoet, de traditionele begrafenis met de moderne dragline op de achtergrond die plotseling tot actie overgaat, het was allemaal prachtig verfilmd. Een aardige clue was dat haar naam -Nam- indertijd ook aan de kinderen van de Hamelgroep in Korea was gegeven, zodat ze in theorie zelf een afstammeling van die groep zou kunnen zijn! Ook het eigenlijke thema van de film, de buitengewoon lastige positie van een adoptiekind tussen twee culturen in en haar verwarring als Koreaanse te worden beschouwd terwijl ze totaal Nederlands is en de taal niet kent, maakte veel indruk. Onze Koreaanse lerares, die met ons mee was, vond de film (Engels onder- en Koreaans naastgetiteld) erg goed en ze vertelde over het beladen thema van adoptiekinderen in Korea. Adoptie in eigen land, hoewel theoretisch nu zeer voor de hand liggend, is buitengewoon zeldzaam, omdat het niet past in de Confuciaanse principes. Onderweg naar het Art centrum waar de film werd gedraaid hebben we nog onze boekenvoorraad aangevuld, waarbij ik onder andere het door mij al eerder aanbevolen boek over de beroemde oprichter van Hyundai (Chung Ju-yung and the Rise of Hyundai, by Richard M. Steers, Routledge, ISBN: 0415920507 ) heb aangeschaft. Na lezing ben ik ervan overtuigd geraakt dat dit tot nu het beste is wat ik over het Koreaanse wonder heb gelezen. De Amerikaanse wetenschapper die het heeft geschreven, verdient alle lof voor de manier waarop hij de Koreaanse mentaliteit beschrijft en uitlegt hoe dit land zichzelf uit het slop heeft getrokken. Bewonderenswaardig en tegelijkertijd huiveringwekkend. Nu ik het zelf gelezen heb, wil ik dat boek zeker aanraden.

Spannende parlementsverkiezingen op 15 april

Na het dictatoriale regiem van President Park Chunghee, die de Koreaanse economie op militaire wijze samen met een aantal grootindustrielen uit de naoorlogse ellende heeft gehaald, was het een lange weg naar een democratie. De opvolgende presidenten hadden veel moeite een (westers model) democratie te introduceren. Veel politici waren (en zijn dat vaak nog) gewend om macht en invloed met geld te kopen. Industrielen speelden daar op in door hen (illegaal) dat geld te verschaffen teneinde zelf weer economisch voordeel te behalen. De noodzaak tot globalisering van de Koreaanse economie en dus de noodzaak tot een zekere eerlijke en transparante bedrijfsvoering heeft de laatste jaren tot grote crises geleid, want zo n vicieuze cirkel onderbreek je niet van de ene dag op de ander. Toch lijkt dat nu te gebeuren: tientallen politici en industrielen zijn achter de tralies gezet en een 30-tal is in staat van beschuldiging gesteld. De publieke opinie staat, voorzover ze nog interesse hebben, positief achter de opruiming en journalisten schrijven meesmuilende kranten artikelen over de beroerde omstandigheden in de gevangenis van de eerst zo machtige mannen. Het conservatieve bolwerk de GNP, die in het parlement de meerderheid heeft, maar oppositie voert, maakt dramatische tijden door: laatst bleek ook dat ze 15 politici van hun belangrijkste tegenpartij de MDP met veel geld naar hun eigen kamp hadden omgekocht. Hiermee hebben ze het de huidige regering tot nu toe zeer moeilijk gemaakt.
De kans lijkt echter groot, dat dit vanaf april anders wordt. Inmiddels zijn er namelijk toch een paar controversiele wetten, waaronder de eerste Vrijhandelsovereenkomst in de Koreaanse geschiedenis - met Chili - door het parlement aangenomen ondanks de extreme oppositie van boeren en andere conservatieven. Dat betekent dat de verkiezingen hun schaduw al vooruit werpen en de oppositie zijn macht aan het verliezen is. Een kat in het nauw maakt echter ook in Korea rare sprongen, want de oppositie heeft nu besloten een impeachment procedure te starten om president Roh te laten ontslaan! Dit op grond van een (niet erg presidentiele) uitspraak tijdens een interview dat ie alle wettelijke middelen zou willen gebruiken om zijn eigen URI partij aan een meerderheid te helpen. De komende maand is het erop of eronder, nog belangrijker dan de Worldcup van 2002 en wij zijn er nog steeds bij!
Ook N.-Korea is weer aan de onderhandelingstafel, zoals jullie in het nieuws gehoord hebben en er lijkt enige (geringe) beweging te zijn in de N.-Koreaanse positie, die zwakker is geworden nu China er steeds meer belang bij heeft rust in de regio te krijgen om de eigen economie te stimuleren. Een herhaling van de -Val van de Berlijnse Muur- kun je hier echter absoluut niet verwachten, het is een hoog spel met minuscule stapjes, ook al door de starre (of standvastige(?)) houding van de Bush regering.

Roos en Bas weer in Korea

Het is al weer een tijd geleden (herfst 2002) dat Roos en Bas in Korea waren, maar rond carnaval bleek het toch weer eens mogelijk ons te bezoeken, jippy! Meteen na hun aankomst, precies op mijn verjaardag, zorgden ze al voor een complete verrassing, door meer dan vijftig ballonnen op te blazen, de kamer te versieren en cadeautjes klaar te leggen voor mijn thuiskomst.

De huiskamer was in korte tijd totaal veranderd in een feesttent. Kortom, ze hadden er zin in! Het eerste weekend samen gingen we naar het Seorak gebergte, waar Sooyun uit Yecheon inderdaad een condominium voor ons had kunnen huren. De 400 km lange tocht er naar toe ging helemaal naar Sokcho in het Noordoosten, vlakbij de N.-Koreaanse grens. We begonnen met een rauwe vis maaltijd in de vismarkt van Mulchi, even ten zuiden van Sokcho, voordat we bij het gigantische condominium incheckten. Ook deden we flink wat boodschappen voor het hele weekend in de plaatselijke Supermarkt, want eten is het enige wat je mee hoeft te nemen naar een Condo in Korea!

Tot onze schrik kregen we daar een telefoontje dat vriend Laurens uit Ulsan een motorongeluk had gehad en beide enkels had gebroken (-gelukkig- niet meer dan dat). Een tegemoetkomend vrachtwagentje sloeg vlak voor hem plotseling linksaf en remmen was niet meer mogelijk. Zijn laatste maanden in Korea worden nu heel zwaar, want lopen is voorlopig absoluut niet mogelijk. Zijn vrouw Gilja zal de komende maanden in het ziekenhuis gaan -wonen- om hem te verzorgen, want ziekenhuizen zijn heel goed en modern, maar hebben hier normaalgesproken geen hotelfunctie.

Vanaf ons appartement op de 8ste verdieping van het Daemyon Seorak Condo (huiskamer, annex keuken, twee slaapkamers, badkamer en een groot balkon) keken we uit naar het zuidoosten, met de bergen en Sokcho aan de zee (zie foto).

Voor ons een groot golfterrein en een aantal andere gigantische Condo s, waaronder een van Hyundai. De zon konden we s morgens om 7:05 op zien komen, helaas met een beetje restbewolking na een eerste avond met zeldzaam zware regenbuien en storm uit het westen. Allemaal hebben we genoten van dit lange weekend, de eerste keer sinds meer dan 10 jaar dat we weer eens met zijn allen op vakantie waren! Hoewel, de kids moesten wel even wennen aan de Koreaanse gewoonte op de grond te slapen! Terwijl Trees en ik op echte (maar keiharde) bedden konden liggen, lagen voor hen slechts dunne matrasjes klaar op de verwarmde betonnen vloer! De tweede nacht posteerde Bas zich daarom toch maar op de grote driezitsbank, waar hij gelukkig een redelijke nachtrust had. Ondanks de grote drukte in dit lange weekend (maandag was een Nationale feestdag) hebben we ons uitstekend vermaakt, veel gezien, gewandeld en lekker gegeten. Voor de terugtocht, die een drama dreigde te worden vanwege de extreme drukte, kozen we een prachttocht dwars door de bergen, wat geen enkele andere Koreaan deed. De reistijd werd daardoor niet erg verkort, maar was wel veel meer te genieten! Op het laatste moment tijdens de terugreis moesten we ongelukkigerwijs ons plan opgeven Sooyun in Yecheon te bezoeken om haar te bedanken voor ons aangename onderkomen. Ze moest met haar man onmiddellijk naar Andong om te gaan waken bij een plotseling overleden familielid (het is een algemene Koreaanse gewoonte dat directe familieleden bij de overledene waken gedurende de nachten voor de begrafenis; familieleden vanuit alle windstreken kunnen dan dag en nacht(!) een bezoek brengen om de overledene eer te bewijzen).

De laatste week met Roos en Bas hebben we een langere vakantie in Kagoshima (Zuid-Japan) gepland, waar we een traditionele Japans hotel (een Ryokan) hebben geboekt. Volgende maand daarover meer.

Gumi, 10 maart 2004
Jos en Trees Henrichs