Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Jos en Trees, 3 jaar Korea > verhalen 2004 > nr 31 juni 2004

nr 31 juni 2004

Maandbrief 2004-06-01

De maand mei stond alleszins in het teken van vernieuwing. Nadat de maan weer heelhuids tevoorschijn was gekomen na de totale verduistering op 5 mei werd niet alleen ons kantoor volkomen gerenoveerd, maar ook konden we een nieuwe expat verwelkomen en zagen we het eerste licht komen uit de nieuwe SuperSlim buis. De natuur is inmiddels ook weer helemaal groen, vooral na enkele welkome regenbuien. Bijna alle rijstvelden zijn weer ingeplant en vele secundaire wegen zijn omzoomd met een soort gele margrieten.

Deze keer kon ik een vergelijking maken met Nederland, waar ik voor een week naartoe moest. Speciaal in mei is de natuur in Nederland onovertroffen, met een extra vermelding voor de vogels. Luid en aangenaam zingende vogels, zoals de merel en de zanglijster bestaan niet in Korea en er is ook geen vogelkoor s morgens in de bossen. Dat is echt een opvallend gemis hier en een bijzonderheid in West-Europa, weten we nu!

D&E Gumi

Our organization is getting in shape now: the group composition has been changed several times since the beginning of this year, but seems to stabilize. Moreover, the Gumi management decided to refurbish the lab environment (since 10 years), maybe also to improve people s moral after the reorganizations of last year. Anyway, within 4 nights and 3 days a miracle occurred: the whole third floor was cleared of all furniture and everything, a completely new floor was laid, the concrete pillars were covered with (artificial) wood, the ceiling was painted, more TL light was mounted and new furniture was placed, while also the measuring work space was enlarged. In short: we have a complete new office.

To place this change in some perspective, you have to know, that all other departments in Gumi had undergone this transformation already earlier: D&E Gumi was the last office in the row of refurbishments. During the removal day, when everybody tried to get his belongings again in place, also a cleaning action was organized, so that everything was tidy again. Another miracle was, that my network and my telephone worked flawlessly again. The least that you can say is that the DEG management has tried to improve the physical environment of their personnel, maybe possible because of the better financial performance and the recent assertion of our new CEO that D&E has an important function for the future of our Company. For the new and future projects, a new group has been formed with the strange name of V-TFT (Vision task force team, whatever that may be). Two very experienced engineers are now added to the team, in anticipation of the activities for the new project from next month on.

The New Project

We are now in the phase of really making some first prototypes in Eindhoven. For that purpose I joined three Koreans during a trip to Eindhoven to see the results, learn from the process and from the difficulties encountered and make plans for the coming months. The first direct contacts with some customers also took place already and they show concrete interest. The project is now heading to its next crucial decision point. A positive decision means that manufacturing investments will be made with the intention to prepare for a mass production in Gumi. For this extremely important decision, an improved prototype has to be made in record time, to show the performance of the new product. Again, 2 colleagues from Eindhoven joined forces to prepare the Gumi-made front parts of the tube and to send these to Eindhoven for preparing the new tubes that have to be shown to our top management. At this moment, several signs are positive and the project team is confident that the project will proceed to the next phase. However, it is still too early for having a party: the go or no-go decision has not been made yet!

Voorjaar op de Chohak bong (629m)

Tussen Gumi en Daegu ligt een gebergte met verschillende voor wandelingen toegankelijke toppen Een daarvan hadden we vorig jaar al eens beklommen in de nazomer, deze keer waren we benieuwd naar de voorjaarsflora. Een bijzondere boom die we in het begin tegenkwamen is de Paulownia: in de lente bloeit deze met grote trossen grote blauwpaarse bloemen die heerlijk ruiken.

Het hout wordt o.a. gebruikt voor de bouw van de traditionele Gayageum, een citerachtig tokkelinstrument. Bekende bloeiende struiken zijn de Royal azalea (Rhododendron Schlippenbachia) en de bij ons aangeplante Weigelia. Op de grond waren het echter vooral de kleine gentianen, lage blauwe irissen, salomonszegel en verschillende soorten viooltjes, die ons opvielen. Daarnaast groeiden er vele mij onbekende soorten planten die nog geen bloem droegen. De bodem was dus zeker niet overdadig bedekt met bloemen zoals hier en daar in Nederlandse bossen: zo nu en dan vonden we een klein groepje, wat de ontdekking ervan des te aardiger maakte.

Maansverduistering en Royal Azalea velden in het Hwangmae gebergte

Een jaar geleden liet onze bevriende drukker, Mr. Suk, ons door hem gemaakte dia s zien van een berggebied waar de Chukjol (Royal azalea) in grote hoeveelheden bloeide. Hij beloofde me daar in de lente mee naar toe te nemen en op 5 mei was het zover! Het idee was deze azaleavelden vanaf zonsopkomst te gaan fotograferen. Daartoe vertrok ik even na 2 uur in de nacht met 4 leden van de fotoclub, waaronder 2 vrouwen naar Hwangmae-san. Deze nachtelijke tocht bleek een verrassing in petto te hebben, omdat we onverwacht geconfronteerd werden door een totale maansverduistering! Plotseling, rond halfvier begon de helder schijnende maan van de rand af donkerder te worden en gedurende onze rit raakte hij steeds verder verduisterd: een bijzondere ervaring, want ik had tot op heden nog nooit het geduld opgebracht zo n heel verduisteringsproces te volgen. Tijdens de rit was ik ook in staat hiervan enkele foto s te maken.

Rond 5 uur bereikten we de berg, waar we per auto tot 800m hoogte konden komen. Vandaar nog een paar honderd meter klimmen, waarna we de zon laag aan de horizon over ontelbare rozerood bloeiende azalea s zagen schijnen. Deze bedekten de flanken van de drie toppen van Hwangmae-san over een kilometers groot gebied. Het was een paradijs voor fotografen en andere natuurliefhebbers. Overal floten vogels (maar dus geen concert zoals in de bossen in Nederland) en klonk de karakteristieke roep van de vele hoppen. Tot een uur of negen maakte ik enkele honderden plaatjes, sommige op aanwijzing van een van de doorgewinterde landschapsfotografen. Naast Azalea s groeiden er nog veel andere interessante planten daarboven, waaronder de Iris koreana, een Iris soort die alleen hier voorkomt.

Ook had ik het idee een aantal orchideeen te hebben gevonden die echter nog niet bloeiden, zodat ik hier later nog eens terug zal moeten komen! Voordat we weer op weg naar huis gingen, kookten mijn compagnons een pan water voor de hete (instant) noedelsoep, een standaard gerecht dat hier in grote hoeveelheid wordt genuttigd. Op de terugweg konden we de chauffeur nog net wakker houden met grote hoeveelheden Koreaans fruit en snoepgoed, terwijl een van de dames ons werkelijk de oren van het hoofd kletste, zodat in slaapvallen (hoe graag ook) zo goed als onmogelijk was...

Reis naar Nederland

Speciaal voor het nieuwe project reisde ik na een half jaar weer eens naar Nederland. Deze keer alleen, omdat Trees haar zus in Gumi verwachtte. Helaas moest die haar reis uitstellen vanwege familieomstandigheden zodat Trees een week lang moederziel alleen was in Gumi. Daarbij was ze hier al meer dan een maand de enige Nederlandse vrouw, wat niet altijd meeviel. Dan merk je pas duidelijk waarom een expatgemeenschap uit meerdere mensen moet bestaan, zoals het ook is begonnen. Gelukkig had ze af en toe wel gezelschap van onze Koreaans lerares Jeeyeong en twee Koreaanse kennissen Sue en Sookhi. Afijn, de week in Nederland was voor mij alleszins de moeite waard, in zakelijk en in persoonlijk opzicht. De kinderen, Pa en andere familieleden en enkele vrienden weer in levende lijve te zien en te spreken is toch weer heel wat anders dan wat chatten met de webcam!

Zo n kleine week en dan alleen de avonden is ook weer veel te kort om meer dan enkele vrienden in de buurt van Eindhoven te bezoeken, dus wees niet al te teleurgesteld dat ik niet even op bezoek geweest ben!
Tijdens mijn verblijf in Eindhoven nam collega Harry, waarmee ik mijn kantoor maar ook veel lief en leed heb gedeeld afscheid van ons bedrijf om voor Philips te gaan werken. Voor deze gelegenheid had ik een fles soju meegenomen. Zo konden we op gepaste wijze afscheid nemen.

Byeonsanbando

Tot nu toe zijn we slechts een enkele keer helemaal naar de Westkust gereden en daarom besloten we een weekend naar Byeongsanbando te gaan, een schiereiland in het westen met een interessante rotskust, een oude tempel, een waterval in de bergen en enkele stranden. Hoewel de afstand (270 km) lang lijkt, is de reistijd beperkt vanwege de uitstekende snelweg die dicht in de buurt komt. Vervolgens leidt een mooie kustweg om het schiereiland o.a. langs het voorlichtingscentrum van een gigantisch en zeer omstreden prestige project: de indijking van Saemangeum. Dit is een zeer groot getijdengebied waar tienduizenden vogels bij eb foerageren en dat op het punt staat vernietigt te worden. De dijk is bijna klaar en heeft een lengte van maar liefst 33 km: de langste zeedijk ter wereld. De ontwikkeling van het gebied zou heel veel rijstvelden, een haven en industrie opleveren, maar deskundigen hebben gewezen op de enorme kosten die het ontzilten en ontgiften van het water met zich mee zullen brengen, waardoor de economische waarde wordt tenietgedaan. Bovendien verdwijnt de visserij in dit gebied en wat de enorme rijstvelden betreft: de rijstproductie is op dit moment al veel te groot en moet sterk inkrimpen. Een rechter heeft het project daarom vorig jaar stilgelegd, maar dit is inmiddels door een hogere rechter overruled, zodat voor het ergste te vrezen valt. Bekijk maar eens de informatieve pagina http://www.wbkenglish.com/saemref.asp op de (Engelse) website over Koreaanse vogels. Een van de zeer actieve tegenstanders is Kim Sukyung, een jonge biologe die mij ooit hielp een vogeltelescoop te kopen in Busan. Op de voorlichtingstentoonstelling zie je overigens alleen maar prachtige natuur, die zou ontstaan na de indijking: een tamelijk opzichtige omdraaiing van de feiten om dit zeer kostbare en al in 1990 gestarte project te promoten. In het uiterste westen van het schiereiland vonden we de befaamde klif, de Chaeseokgang, met de als boeken gestapelde lagen rots bij een aardig strand. Daar stond ook een modern hotel met balkon en uitzicht over zee, waar we meteen een zeer aangename kamer boekten. Na een tochtje het binnenland in, zijn we in het Nationale park gaan wandelen naar de ter plaatse beroemde waterval: een rustig en niet inspannend tochtje met velden, bossen, een tempel, een ruisende beek en een stuwmeer, waar de waterval in uitkwam. s Avonds vonden we een ideaal plekje in het restaurant aan het strand, waar we een heerlijk Gwang-oh verorberden (een populaire platvis, die rauw wordt gegeten) terwijl de rode zon de zee in zakte. s Nachts werden we getrakteerd op een verrassing: zoals gewoonlijk steken Koreanen vuurwerk af s avonds op het strand -waar het geen kwaad kan-. Deze keer liep het echter behoorlijk de spuigaten uit, want tot 3 uur in de nacht werd onze nachtrust nog beïnvloed door scherpe knallen, afgewisseld door donderslagen. M n oordopjes die ik nog uit de fabriek had meegenomen kwamen gelukkig goed van pas... De volgende dag bezochten we de oude Naeso-sa (tempel) met deze keer ongeverfde deuren, waardoor het oude houtsnijwerk prachtig tot zijn recht kwam.

Een van de woningen (van de monniken) was zo bijzonder mooi gedecoreerd met 2 planten, dat ik het moet laten zien. Het zoutwinningsgebied aan de zuidkant van het schiereiland was vergelijkbaar met een soortgelijk gebied op Île de Re in Frankrijk. Hier gebruikten de zoutboeren echter donker plastik en donkere tegeltjes onder water om extra zonnewarmte te absorberen, iets wat ik in Frankrijk niet heb gezien.

Olle, de nieuwe Expat in Gumi

Zoals ik al eerder vermeldde, komen er weer landgenoten bij! Na Nigel, die hier in april neerstreek, is Olle hier nu zeer enthousiast begonnen aan zijn Korea avontuur met Kirsten die hier begin juni naartoe zal komen. Dan zullen we voorlopig weer 5 expats in Gumi hebben, m.i. nog steeds een te klein aantal, maar beter dan slechts 2! Op 26 mei was het Boeddha s verjaardag, een vrije dag voor alle Koreanen en een mooie gelegenheid om met Nigel en Olle de Jikji-sa tempel te bezoeken. Zoals gebruikelijk waren weer duizenden lampions opgehangen op het tempelterrein en was er in de ochtend een ceremonie waarbij om 11 uur de enorme klok geluid werd. Een in het roze gestoken vrouwenkoor zong liederen, in Hanbok geklede vrouwen brachten gaven naar de tempel en monniken spraken enkele gebeden uit. De hele atmosfeer was erg ontspannen: mensen liepen af en aan, uit de kluiten gewassen dienstplichtigen hingen op papier geschreven wensen aan de lampions (de meeste mensen konden er niet bij) en na de ceremonie liep iedereen naar de openbare keuken waar duizenden gratis maaltijden werden verstrekt: vegetarisch, met verschillende gekookte groenten, rijst en soep, maar smakelijk en -gezond-.
De weg naar en van de tempel was geheel omlijst door kleine stalletjes waar van alles werd verkocht dat werkelijk niets met Boeddha te maken heeft. Deze keer misten we de potentieverhogende uitgeperste duizendpoten en de magische magneten, maar de smeerseltjes tegen voetschimmel en de tientallen geneeskrachtige theesoorten gingen weer grif van de hand. Het weer was bewolkt en drukkend warm, zodat we een beetje slaperig naar huis reden, ook al omdat Nigel en Olle net teruggekomen waren van een workshop waar beiden hevig waren ondergedompeld in de soju...

Voordracht voor Koreaanse studenten

Via Jan Bernard, die vanaf het begin onze personeelszaken heeft behartigd, raakte ik enige tijd geleden in contact met een Koreaanse hoogleraar in de bedrijfspsychologie aan de Yeungnam universiteit, niet ver van Daegu. De 50/50 LG.Philips samenwerking is uniek in de wereld wat betreft Koreaans-Westerse bedrijven, omdat alle andere een duidelijke meerderheid van een van de partijen kennen. Mijn positie, als een Westerling die langere tijd in Korea in een Koreaans bedrijf heeft gewerkt is ook vrij zeldzaam en daarnaast bleken we vrij veel overeenkomstige gedachten en ideeen te hebben over de samenwerking tussen onze twee culturen. Hij wil zijn studenten daar ook mee confronteren, want de meesten hebben natuurlijk geen enkel idee over wat hun in het buitenland te wachten staat (ik ben bang dat ze het meeste over onze cultuur slechts van Holywood films leren...). Afijn, hij dacht dat het wel een goed idee zou zijn als ik daar eens een verhaal hield over mijn ervaringen en uiteraard had ik daar wel oren naar! Uiteindelijk bleken er zo n 40 geïnteresseerden te zijn, teveel voor het geplande zaaltje zodat we moesten verhuizen. Het gehoor bestond voornamelijk uit nog niet gegradueerden, maar er bevonden zich ook enkele ouderen uit het bedrijfsleven. In totaal waren er 5 studenten bij die kortere of langere tijd in het buitenland hadden gewoond. Twee hadden serieuze plannen in Nederland te gaan studeren. In mijn verhaal probeerde ik vooral de mij meest in het oog springende verschillen te laten zien tussen werken in D&E Eindhoven en Gumi, wat iedere keer keurig werd vertaald door de prof. De hele sessie duurde uiteindelijk 2 uur, inclusief een korte pauze, waarna in plaats van het in Korea moeizame vragenkwartiertje (Vragen? Geen vragen!), door bijna alle aanwezigen speciale briefjes werden ingevuld met hun indruk en wat opmerkingen. Over het algemeen vonden ze het wel aardig als afwisseling met een gewoon theoretisch college. Dat laatste kreeg ik extra nog te horen als commentaar van de prof die samen met de studenten een evaluatie had gedaan. Ik werd beloond met reiskostenvergoeding en een heerlijk diner samen met de prof en zijn aardige assistente.

Het Nederlands Dans Theater (NDT3)

Nog als uitvloeisel van het verlengde en succesvolle Hameljaar, waarbij Nederland en Korea vele economische en culturele zaken uitwisselden, kwam ook het NDT naar Seoul voor vijf voorstellingdagen. Op uitnodiging van de ambassade in Seoul besloten we deze bijzondere voorstelling te gaan bekijken en we kregen nog korting ook! Een avondje naar Seoel betekent een hele reis en daarom hadden we ons deze keer getrakteerd op het 5 sterren Renaissance hotel dat voor een redelijke prijs een weekend package aanbood. De voorstelling bestond uit drie zeer uiteenlopende moderne dansperformances, een ervan gecombineerd met video, uitgevoerd door in totaal 5 dansers. Het NDT3 is een project van befaamde dansers boven de 40 die gratie, elegantie en lichaamsbeheersing combineren met veel levenservaring. Wij vonden het prachtig, evenals de rest van de volle zaal. Uit een gesprek met de Nederlandse geluidstechnicus bleek dat alle avonden praktisch uitverkocht waren geweest: een groot succes dus.

Dit was het weer voor deze keer,

Groeten van Jos en Trees,
Gumi, 1 juni 2004