Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Eigen verhalen > 23 maart 2003

23 maart 2003

23 maart
Hallo allemaal (zondag 23 maart)

Omdat we twee verhalen vanuit Noord Korea hebben gekregen kunnen we ook niet achterblijven met ons verhaal. Kees en Silke gaan op vakantie maar hebben nog snel even twee goede verhalen geschreven, lees het maar. Ze hebben ook flink wat foto’s gestuurd, die plaatsen we later.

In Seoel is het lente weer. Gisteren heeft Yde weer lekker in de tuin gespeeld en ik had een t-shirt met korte mouwen aan. Het is niet warm maar omdat het niet waait is het aangenaam in het zonnetje. De lente laat zich van zijn beste kant zien. De narcissen staan in bloei en sommige struiken beginnen ook bloemetjes te krijgen. De winter is hier kort maar krachtig en nu wachten we de beloofde zandstormen af. Dat schijnt hier in het voorjaar een probleem te zijn. Zand uit de Gobi woestijn in China komt elk voorjaar deze kant op. Men zegt dat het behoorlijk vies is en dat het zand ook flink vervuild is met chemicalien. Als het op zijn ergst is kun je beter niet teveel buiten zijn. Tot nu toe hebben we nog niets gezien wat lijkt op een zandstorm maar het zal nog wel iets te vroeg zijn.

Omdat Yde braaf zichzelf kan vermaken als we in de auto rijden kunnen we ook wat meer buiten Seoel bekijken. Het vorig weekend zijn we ongeveer 80 kilometer naar het zuiden gereden om via kleine weggetjes weer naar Seoel terug te gaan. Best leuk om te zien maar wat ons vooral opviel was het zwerfvuil aan de kant van de weg. Hier kweekt men veel groente in kassen, niet zoals in Nederland onder glas maar gewoon stalen ringen met plastic erover gespannen. Dit wil nog wel eens kapot gaan en al dat plastic plus het gebruikelijke afval ligt dan ook aan de kant van de weg. We hadden het wel wat schoner verwacht, juist omdat in de stad alles ook goed schoon gehouden wordt. Tijdens dit tripje hebben we natuurlijk een stop gemaakt bij een klein restaurant. En is het in Seoel al lastig, buiten Seoel spreekt bijna niemand Engels. Wij hebben dus gewoon maar iets aangewezen, helaas deze keer geen succes. Soep met ingewanden, een lokale lekkernij maar met een smaak waar je toch wel even aan moet wennen. Ik heb het nog een beetje geprobeerd maar Christien heeft eigenlijk alleen maar de rijst gegeten wat erbij geserveerd werd. We moeten toch eens Koreaans gaan leren zodat we tenminste menukaarten kunnen ontcijferen.

Andere leuke dingen die we de afgelopen week gezien hebben. Een fietsklas voor “ajimas”. Eerst even een korte uitleg over ajima’s. Dit zijn de oudere Koreaanse vrouwen, per definitie met een permanentje in het haar die traditioneel onbeschoft opereren in groepsverband. Dat is tenminte onze interpretatie van het gedrag wat ze vertonen. Het zijn de ajima’s die gewoon met ellebogen zich een weg door een drukke straat of metro perron banen. Het zijn de ajima’s die ongevraagd je luid in het Koreaans uitkafferen. Het zijn de ajima’s die hun plaatsje in een metrotrein claimen door (ongelogen) op afstand reeds jassen of tassen richting die ene vrije stoel gooien en daarmee de hele bank voor hun vriendinnenclub opeisen. Ouderdom vereist respect in het confusianisme maar dat mag in hun ogen wel een flink handje geholpen worden. De jeugd is hier niet asociaal, de oudere dames, grappig toch. Goed, die ajima’s kregen op een, gelukkig, afgesloten terrein fietsles van een opper ajima en dat was bijzonder grappig. Een meter fietsen, boos kijken en de benen weer op de grond. En dan direct een parcours met bochten om het nog moeilijker te maken. De ajima’s gaan in de toekomst hopelijk geen fietsclub oprichten want dat zou hier in Seoel echt gevaarlijk worden. Ze zijn in staat om over de stoep te fietsen en alles omver te rijden. Het enige wat je dan nog ziet als je opkrabbelt is het achterlichtje van een fiets plus een wegstervende scheldkannonade.

Ook leuk, de golfclub in de stad. Overal zie je hier grote groene netten met het oppervlak van enkele voetbalvelden. Dat zijn de trainingsveldjes voor de beginnende of niet rijke golfer. Golf is yuppen sport nr. 1 maar blijkbaar onbetaalbaar. Om toch mee te kunnen doen is het mogelijk bij zo’n trainingsbaan te golfen. Het gebouw heeft meerdere terassen vanwaar men een balletje kan slaan richting het groene net en een doelcirkel. We zagen een gebouw met wel 6 terassen, bomvol met golfers die dus boven elkaar staan en als een gek ballen meppen. Droom is om ooit een hoge functie in je bedrijf te bemachtigen met bijbehorend lidmaatschap van een “echte” golfclub. Omdat het hier trouwens zo duur is gaan veel Koreanen ook in Thailand golfen. Toen wij van vakantie terug kwamen zagen we erg veel golftassen op de band liggen. Toch wel stijl, even een weekend golfen in Thailand en dan nog goedkoper uit zijn dan hier een lidmaatschap nemen.

O ja, vanochten nog boodschappen gedaan bij een grote supermarkt in het zuiden van de stad, de Costco. Hier kun je goedkoop vlees kopen. Het prijsverschil tussen Koreaans vlees en geimporteerd Amerikaans vlees is zo hoog dat het loont om een half uur te rijden voor hamlapjes en rundvlees. Om een idee te geven, een kilo rundvlees (stoofvlees) kost geimporteerd ongeveer 12 euro per kilo, lokaal fabrikaat minimaal 45 euro. En toch loopt het lokaal vlees best wel, er gaat per slot van rekening niets boven product uit eigen land aldus veel Koreanen.