Zofona > Zofona Seoul > Stories: English and Dutch > Eigen verhalen > 24 april 2003

24 april 2003

24 april, Koreaanse hap
Aangezien we niet elke week iets schrijven doen we het maar per onderwerp. In dit geval een terugkerend onderwerp namelijk eten. Wat snacken we hier bij een gemiddeld Koreaans restaurant?

Het antwoord is niet zo makkelijk. Ten eerste omdat we de namen van de verschillende gerechten steeds vergeten en ten tweede omdat we geen Koreaanse menukaarten kunnen lezen. Dit eerste probleem moet overwonnen worden door gewoon erg vaak Koreaans te eten, het tweede probleem door het alfabet te gaan leren. Dit alles om verkeerde bestellingen te voorkomen. Over het algemeen is lukraak bestellen geen enkel probleem. Het eten smaakt meestal erg lekker, is pittig en uitermate gezond. Alleen al dankzij mijn Koreaanse boterhammen tijdens de lunch (oftewel warme hap met rijst etc.) ben ik afgevallen. Het is powerfood ten top, bijna geen vet, altijd vers en bijzonder smakelijk.

Soms mislukt de bestelling nog wel. Zo hebben we al eens een soepje met ingewanden besteld en het risico bestaat dat we een keer rauwe inktvis (nog spartelend) op ons bordje krijgen. Dat is nu nog niet gebeurd maar het is geen vrolijk vooruitzicht. Ook een lekker stooflapje hondevlees zal misschien best smakelijk zijn maar staat niet bovenaan onze prioriteitenlijst van dingen die we in Korea moeten proberen.

Zolang we dat niet bestellen is alles in orde, de Koreanen maken gewoon lekker eten. Het afgelopen weekend hebben we alleen maar in restaurantjes gegeten. Nog een voordeel, het is niet duur. Voor een normale maaltijd betalen we ongeveer 5000 won, dat is ongeveer 4 euro. Daarvoor red je het in Nederland niet eens bij de snackbar. De Koreaanse snackbar is gewoon goed. We noemen het snackbar omdat restaurant misschien nog wel teveel gezegd is. Het zijn eethuisjes met weinig luxe, je eet er om te eten.

Het eten staat net zo snel op tafel als de wachttijd bij de McDrive. Deze eethuisjes moeten het hebben van veel klanten in korte tijd. Lunchtijd is toptijd voor de gemiddelde noodle dealer in Korea. Elke Koreaan eet ongeveer buiten de deur tijdens de lunch. Broodjes op je werk opeten is een typische Nederlandse gewoonte die je bijna nergens anders ter wereld ziet en zeker niet in Korea. Binnen tien minuten zit een zaak tijdens de lunch stampvol met Koreanen die in recordtijd iets naar binnen stampen. Dat gaat hier gepaard met nogal veel geslurp en gesmak maar dat mag de pret niet drukken. Dit was voor mij eerst een beetje storend maar nu doe ik zelf al vrolijk mee met het geslurp. Het is ook praktisch, noodles slurpen nu eenmaal makkelijker en gesmak is handig om die hete noodles in je mond nog wat te laten afkoelen.

Tot slot de beroemde Kim Chi, de gefermenteerde (licht rottende) witte of chinese kool in een stevige knoflook en rode peper marinade. Heerlijk gewoon. Sommige mensen raken nooit aan de smaak gewend, het is wel iets waar je misschien aan moet wennen maar als je eenmaal de smaak te pakken hebt is het uitermate verslavend. Koreanen schijnen zelfs zover te gaan dat ze complete noodvoorraden van hun nationale trots meenemen op reis. Een ontbijt is geen ontbijt als je niet wat Kim Chi hebt gegeten. Wel grappig, een Koreaanse wetenschapper die zo begaan is met dit nationaal gerecht en de wetenschap dat hij in de krant heeft beweerd dat dankzij Kim Chi nog geen SARS in Korea is aangetroffen. Volgens hem is het zo gezond dat je een natuurlijke afweer opbouwt tegen SARS tijdens het eten van dit goedje. Natuurlijk was deze van nationale trots overlopende wetenschapper wel een beetje de sukkel van de dag maar het zegt wel iets over de plaats die Kim Chi in de harten van de Koreaan inneemt.

Jitze, Christien en Yde (die ook al lekker Koreaans kan eten)